Enorm truttig van mezelf, maar ik vind het maar niks.
En da's best grappig eigenlijk. De eerste vijf jaar dat we samen woonden, waren we alles opgeteld ongeveer de helft van ieder jaar niet bij elkaar. Hij was voor zijn werk veel weg en ik zat voor het mijne veel in het buitenland.
Toen de kinderen kwamen is dat wel wat verbeterd doordat ik minder ben gaan werken, maar toch door mijn werk en zijn vele uitzendingen nog genoeg gescheiden nachtjes.
De verhuizing naar Amerika heeft ons hele leven omgegooid. Ineens waren we gewoon iedere dag samen…
Van te voren deden we daar nog lacherig over. Als dat maar goed gaat!
Het ging prima, zo prima dat ik nu helemaal verpest ben en hem eigenlijk geen dag meer wil missen =)
Dit weekje Spanje is een goede oefening.
Gister hebben we te horen gekregen dat R mee op uitzending gaat naar Afghanistan.
Hij stond reserve.
Wekenlang hebben we de stille hoop gehad dat niemand ‘ziek, zwak of misselijk’ zou worden en hij gewoon thuis kon blijven.
Helaas 1 collega is toch afgevallen en R moet nu zijn plaats innemen.
In minder dan vier weken, weg voor drieeneenhalve maand. Sh*t!
Today R left for Spain for a nine day training session.
I have to admit (and I know it’s sooo silly), but I don’t like it one little bit.
Pretty funny actually. The first five years we were living together, we were apart 6 months out of every year. He was gone a lot for his work and I spent a lot of time abroad for mine.
When we got our kids, things improved a little because I started working part time. But still with my work and his deployments many separated nights.
Then we moved to the US. It totally changed our lives. All of a sudden we were together every single day…
We used to joke about it. What have we gotten ourselves into!
But we did well. I guess we did so well it really spoiled me. All of a sudden I don’t like it anymore to be separated even for one day =)
This trip to Spain is a good training.
Yesterday we were told R is going to be deployed to Afghanistan.
He was on the stand-by list.
For weeks we’ve been hoping nobody would get sick, break a leg or whatever, so he could stay home.
Too bad, 1 colleague did, so it’s R’s spot to fill now. In less than four weeks, gone for three and a half months. Sh*t!
3 comments:
Oh Caroline dat is heftig! Afghanistan en dan zo lang. Sterkte!
Het verhaal van veel reizen en apart zijn herken ik. Toen wij naar de US of A verhuisden zeiden we hetzelfde...als dat maar goed gaat. Ook hier ging het goed :-)
Groetjes,
Kiki.
Jeempie Afghanistan dat is niet niks!En dan voor zo lang.....sterkte!!!
En wat heerlijk dat Amerika zo geslaagd was voor jullie;)
Oh meid, wat naar. Wanneer gaat hij precies? :(
Post a Comment