What's in a name

Vanochtend aan het ontbijt komt het onderwerp ‘namen’ op tafel. Of we tevreden over onze namen zijn?
J (voluit Jochem Frank) weet dat nog niet zo zeker. Op school noemen ze hem af en toe Yoghurt (die hadden we al aan zien komen) en daar is hij niet zo van gecharmeerd. Hij is het ook niet gewend om geplaagd te worden met zijn naam.

Vier jaar in Amerika met zo’n oer Hollandse naam, hoor je een hoop vreemde uitspraken voorbij komen, maar nooit is hij er met zijn naam geplaagd. Daar is het een bijzondere naam en dat is leuk. Helemaal als je basketball coach er zoveel moeite mee heeft en je dan maar Big J noemt. Dan groei je van trots natuurlijk.

T (voluit Thijmen Sjoerd) vindt zijn naam wel prima. Hij is helemaal blij dat er hier meer Thijmens rond lopen. Nog twee op school en ook in J’s hockey team. Zijn naam was voor onze Amerikaanse vrienden trouwens niet zo lastig. Maar het is ook voorgekomen dat mensen dachten dat we onze zoon Diamond hadden genoemd (urghh).

Omdat M in Amerika is geboren, heeft zij naast haar zeer Nederlandse (Friese) naam ook een Amerikaanse naam gekregen: Minke Meghan. We weten nog niet hoe blij zij ermee is.
Hoewel R en ik de gekozen namen nog steeds prachtig vinden en absoluut geen spijt van hebben, moeten we bekennen dat we onze schatjes toch vaak anders noemen.
Zo heet J eigenlijk standaard Gom of Gommetje (en dat vindt hij wel goed :p).
T heet Tijn, Tijntje of Tijnemans.
En kleine M. Goh wat die niet allemaal naar haar hoofd geslingerd krijgt =) Onder andere M&M, Minkepinke, Mink, Maggie en als uitsmijter noemen haar broers haar: the Minxter (waar dat vandaan komt, geen flauw idee). Het bewijs is in ieder geval wel geleverd, we zijn allemaal een beetje maf als het op namen aankomt.

This morning during breakfast, we’re talking about names. Are we happy with the names we are given?

J (in full Jochem Frank) is not so sure.
At school they sometimes teasingly call him Yogurt (we did see that one coming) and he cannot really appreciate that.

He’s not used to the Dutch way of teasing kids with their names.
Living in the US with an extremely Dutch name, you hear a lot of different pronunciations, but never ever was he teased with his name. Over there it’s a special name and special (within limits =)) is fun. Especially when your basketball coach is having such a hard time with it, he simply calls you Big J. That makes you feel very proud.

T (in full Thijmen Sjoerd) is OK with his name. He thinks it’s nice that there are so many more Thijmens around here. Two more at school, and also on J’s hockey team.
Thijmen was do-able for our American friends. Although strangers sometimes thought we had called our son: Diamond (no offense, but urghh).

We named our American-Dutch baby girl Minke Meghan. As of now we don’t know how happy she is with that.

Both R and I still think our kids have the prettiest names in de world (:p). Strangely we do call them by their nicknames most of the time.
You have to work with me, these nicks are untranslatable.
J’s nick is Gom or Gommetje (and he does not mind these names :p)
T’s nick is Tijn, Tijnje or Tijnemans.
And little Miss M? Boy the things she goes by. The short list: M&M, Minkepinke, Mink, Maggie and the icing on the cake with compliments of her two brothers: the Minxter (don’t know where that came from). Anyway it proofs we’re all a bit weird about names =)

Note: but we know more of those huh. Some people call my kids Pumbaa, Timon and Nala (won't mention any names)...