K'nex revival

Dag 1 van de vakantie en ik weet niet wat ik mee maak.

Geen gezeur om televisie of game cube maar een spontane Knex opleving.

Ze komen eerst zelfs vragen of ze de dozen naar beneden mogen halen (dit vanwege onze harige alleseter), waarschijnlijk nadat ze eerst het stof ervan af hebben moeten vegen =).

Ik ben blij dat ik het goed vind. Vanaf het ontbijt tot aan het avondeten zijn ze in de ban van Knex.

Enige dilemma is dat de kunstwerken moeilijk weer kunnen worden afgebroken. En dan heb je dus te weinig onderdelen voor het volgende project.

Als ik aanbied om van ieder meesterwerk een foto te maken, is het probleem opgelost en kunnen ze blijven bouwen.

Wat een creativiteit!

Day one of our vacation and I’m totally flabbergasted.

No nagging for TV or game cube, but a spontaneous K’nex revival.

They even ask me if it’s OK to bring down the boxes (this because of our hairy omnivore), probably after wiping off the dust first =).

I’m glad I tell them it’s OK. They’re under a K’nex spell from breakfast till dinnertime.

There’s just one small dilemma . Breaking down the freshly build works of art isn’t easy.

But that causes a shortage of parts to make a next project.

I offer them to take pictures of each and every masterpiece. Problem solved and they keep on building.

Such creativity!

Dutch pancakes

Om het begin van de vakantie te vieren nodigt vriendin E ons uit om pannenkoeken te komen eten. Ik heb alleen sinds vanmorgen al een knetterende hoofdpijn, dus ben eigenlijk niet zo fijn gezelschap. E is een begripvolle vriendin, dus mogen we gewoon een andere keer aan komen schuiven. Zulke vriendinnen moet je koesteren =)

T heeft alleen natuurlijk wel het woord pannenkoeken opgevangen…En dat laat onze super lekkerbek zich niet ontnemen. Hoofdpijn of niet.

Daar heb je toch pilletjes voor, mam! Ja inderdaad een flinke dosis Tylenol doet wonderen. En met een aardig opgeklaard hoofd ga ik aan de slag.

Als ik even later mijn drie moppies lekker knagend zie genieten is mijn hoofdpijn helemaal verdwenen. Wat kunnen kleine dingen je toch gelukkig maken.

Yes! Pancakes for dinner =)

T is eating his heart out.

M also likes 'pannukoeku' vegy much.

The dude with the goofy hair ;) is having his second serving.

To celebrate the beginning of our summer vacation, friend E invites us to come over for pancakes (yes we eat those big flat things for dinner sometimes). I am having this splitting headache so am not really the best company. Lucky for us E is the understanding kind so we get a rain check. Friends like her I cherish =)

T has overheard the word pancakes though…And our little Mr. Sweettooth is not taking no for an answer. Headache or not.

You can take a pill for that, can’t you mommy! Sure a nice load of Tylenol works miracles. With an almost cleared head I start baking.

And when I see my three pumpkins munching away completely satisfied my headache is gone entirely. Love how small things can make you happy.

Jester has found the weakest link, though no luck this time. Sorry buddy!

Vakantie!

Hoera het is vakantie!
Heerlijk zes weken even geen school, geen zwemlessen, geen logopedie, geen sportclubjes, enz. maar lekker iedere dag wel zien wat we gaan doen.
Een paar dingen liggen vast (onze reis naar Italië, familie weekend en J’s zeilkamp), maar de rest van de tijd staat helemaal open. Doen we lekker dingen waar we die dag zin in hebben.
Heer-lijk!

YES! Today our summer vacation starts.
For six weeks no school, no swim lessons, no speech therapy, no sports and so on. Just relax and we’ll see what we will do today.
Only a few things are planned (our trip to Italy, family get-together en J’s sail camp).
But the rest of the time is ours to fill with the things we like to do that day.
Awe-some!

Cumulus humulus

Ik ben een wolkenmens.

OK met een strakblauwe hemel, heb ik ook geen problemen ;) Maar van hier en daar een mooi wit wolkje kan ik echt vrolijk worden.

Het liefste ga ik lekker lui op mijn rug in het gras liggen fantaseren wat voor figuren je van de wolken kan maken. Helaas nu even geen tijd voor dagdromen en bovendien het nog zeik natte gras is ook niet erg aantrekkelijk.

Van R zijn meteo boeken heb ik geleerd dat mijn favoriete wolkenpak ‘cumulus humulus’ heet. Zo’n maffe naam, dat-ie wel blijft hangen. Net zoals ‘nimbo stratus’, maar da’s een heel ander verhaal (dat gezellig grijze laaghangende wolkendek, waar ik persoonlijk juist enorm depri van word).

Vandaag was een perfecte wolkendag. Dus maar snel mijn camera gepakt voor wat plaatjes.

I LOVE clouds.

Sure clear blue skies aren’t a problem either ;) But a nice fluffy white cloud here and there can really make me happy.

What I love to do is just lie in the grass and fantasize about the shapes of the clouds. Too bad no time for daydreaming today and besides the grass is still soaking wet so not very appealing either.

R’s meteo books taught me the name of my favorite clouds is ‘cumulus humulus’. Such a weird name it sticks for life. Just like ‘nimbo stratus’, but that’s an whole other story (those depressing low grey clouds we have here from November till March, uggh).

Today was a perfect cloud day. Had to grab my camera and take some pictures.

Juffen cadeaus

Mijn hoofd staat er totaal niet naar, maar toch vandaag wat aan het knutselen geweest. De jongens moeten nog twee dagen naar school. Hoogste tijd dus om de juffen cadeaus af te maken. Voor de peuterjuffen is het een verpakte doos Merci geworden [kan het origineler, graag suggesties voor volgend jaar ;)]. De juffen van de jongens krijgen een zelfgemaakte kaart en een 'gift in a jar': kant en klare ingredienten voor overheerlijke zelfgebakken M&M koekjes [alleen de vereiste boter en het ei heb ik maar achterwege gelaten :p].

J kijkt vol bewondering naar de eindresultaten. Mooi geworden mam! Maarre juf M was gister voor het laatst op school. Wat!

Ik heb het echt behoorlijk gehad met de slechte communicatie van school. Waarom weet ik dit niet eerder? Is het echt de bedoeling dat we alleen worden geinformeerd via onze kinderen. Dan heb ik een probleem, mijn oudste is daar namelijk niet zo sterk in.
Het is sowieso een lekker chaotisch jaar voor hem geweest. Begonnen met twee leerkrachten. In januari vertrekt de eerste en in februari holt de tweede erachteraan. Er komt een nieuwe juf voor in de plaats. Leuk mens, helemaal goed. Maar dan krijgt ze van allerlei privé problemen. Dan is ze er weer wel, dan weer niet. Heel fijn. Sinds twee weken is ze er weer volledig...tenminste dat dacht ik, alleen ging haar vakantie dus een paar dagen eerder in. Wat een zooitje. Iemand nog belangstelling voor een pot =)





I'm not really in the mood, but I did try to be creative today. Only two more days of school left, so it's about time to finish up those teacher gifts. M's preschool teachers are getting a decorated box of chocolate [how original, anyone got some better ideas for next year ;)]The boys' teachers are getting a card and a 'gift in a jar': ingredients for homemade M&M cookies [just add butter and egg, didn't think they'd appreciate those two ingredients :p]

J is admiring the presents. Looking nice mom! But yesterday was Ms. M's last day at school. Excuse me!

I am so fed up with this lack of communication from school. Why don't I have this information? Are the kids supposed to inform us about everything. Then I am in big trouble, because J is not telling us a thing, unless we ask.

The past year was an extreme chaos for him. He started the year with two teachers. In January teacher #1 left and in February # 2 jumps ship. A new teacher got hired. Nice gal, everyone happy. But then she's having some personal issues. She's more out than in. Great! Two weeks ago she started working full time again...at least that's what I thought. But I guess her vacation started a few days early. What a mess. Anyone interested in a jar =)

Weg

Vandaag is R voor anderhalve week naar Spanje vertrokken.

Enorm truttig van mezelf, maar ik vind het maar niks.

En da's best grappig eigenlijk. De eerste vijf jaar dat we samen woonden, waren we alles opgeteld ongeveer de helft van ieder jaar niet bij elkaar. Hij was voor zijn werk veel weg en ik zat voor het mijne veel in het buitenland.

Toen de kinderen kwamen is dat wel wat verbeterd doordat ik minder ben gaan werken, maar toch door mijn werk en zijn vele uitzendingen nog genoeg gescheiden nachtjes.

De verhuizing naar Amerika heeft ons hele leven omgegooid. Ineens waren we gewoon iedere dag samen…

Van te voren deden we daar nog lacherig over. Als dat maar goed gaat!

Het ging prima, zo prima dat ik nu helemaal verpest ben en hem eigenlijk geen dag meer wil missen =)

Dit weekje Spanje is een goede oefening.

Gister hebben we te horen gekregen dat R mee op uitzending gaat naar Afghanistan.

Hij stond reserve.

Wekenlang hebben we de stille hoop gehad dat niemand ‘ziek, zwak of misselijk’ zou worden en hij gewoon thuis kon blijven.

Helaas 1 collega is toch afgevallen en R moet nu zijn plaats innemen.

In minder dan vier weken, weg voor drieeneenhalve maand. Sh*t!



Today R left for Spain for a nine day training session.

I have to admit (and I know it’s sooo silly), but I don’t like it one little bit.

Pretty funny actually. The first five years we were living together, we were apart 6 months out of every year. He was gone a lot for his work and I spent a lot of time abroad for mine.

When we got our kids, things improved a little because I started working part time. But still with my work and his deployments many separated nights.


Then we moved to the US. It totally changed our lives. All of a sudden we were together every single day…

We used to joke about it. What have we gotten ourselves into!

But we did well. I guess we did so well it really spoiled me. All of a sudden I don’t like it anymore to be separated even for one day =)

This trip to Spain is a good training.

Yesterday we were told R is going to be deployed to Afghanistan.

He was on the stand-by list.

For weeks we’ve been hoping nobody would get sick, break a leg or whatever, so he could stay home.

Too bad, 1 colleague did, so it’s R’s spot to fill now. In less than four weeks, gone for three and a half months. Sh*t!

Beren instinct

In 1995 hebben R en ik een aantal weken door California gereisd.
Hoogtepunt was absoluut Sequoia National Park.
Terwijl ik daar prachtige bloemen sta te fotograferen met mijn toen gloednieuwe mega telelens (75-300 mm) hoor ik R fluisteren: Niet schrikken hoor, maar er staat daar een beer, we moeten weg hier! Ik mompel ongelovig ‘ja ja’ en schrik me vervolgens dus wel helemaal wezenloos.
Zo’n 30 meter verderop staat inderdaad een moederbeer met achter zich een kleintje. Ze blijft beschermend voor haar jong staan en kijkt ons behoorlijk dreigend aan.
Zonder de beren uit het oog te verliezen maken we ons zo snel als we kunnen uit de voeten. Om mijn nek hangt nog steeds die gigantische telelens, maar denk je dat ik één goede foto heb….Ik heb mijn camera pas weer gepakt toen we een heel eind uit de buurt waren en de beren slechts als twee zwarte stipjes tussen al het groen te zien zijn =)

Vrijdag kwam J een beetje aangeslagen thuis. De reden voor het uitmaken is inmiddels bekend. N heeft nu namelijk ‘verkering’ met een van zijn vrienden.
Lieve hemel, het lijkt wel een soap!
Op zich is de nieuwe romance niet echt een probleem. Alleen doen ze allebei nu ineens zo lullig tegen hem en dat maakt mijn grote kleine man wel wat verdrietig en onzeker.
Het breekt mijn hart ook. Sterker nog, ik word flink pissig.
Kom niet aan mijn kind, want dan kom je aan mij!
Ik weet dat hij dit zelf zal moeten oplossen, maar in mijn hart voel ik me precies zoals die berenmama, ga maar achter me staan jongen, ik bescherm je wel!

[Gelukkig doet het nieuwe stel vandaag weer wat normaler, dus het lijkt allemaal weer te zijn opgelost, zucht.]

Needless to say, this picture was not taken by me =)

In 1995 R and I traveled through California for a couple of weeks.
The absolute highlight of this trip was Sequoia National Park.
While I am taking pictures of these gorgeous flowers with my brand new big ass zoom lens (75-300 mm) I hear R whisper: Don’t panic, but there’s a bear next to you, we need to get out of here! I am looking up incredulously, softly saying ‘sure’, and almost die on the spot. Some 90 feet away there’s a mother bear indeed and behind her is her cub. She’s shielding it and looking at us with a grim face.
Without losing sight of the two bears, we disappear as quickly as possible. Around my neck is still this humungous zoom lens, but do you think I took one decent picture….I picked up my camera when we’d gotten far far away and the bears were only two tiny black dots in their green surroundings =)

Last Friday J came home a little sad. The reason for the breakup has sunken in. N. is now ‘going steady’ with one of his friends.
My Goodness, it sounds like a soap opera!
But this new romance isn’t really a problem. Just the fact that both of them are being so ugly to him, does make my big little guy pretty sad and insecure.
It breaks my heart as well. It actually quite P.O.’s me.
Don’t mess with my kid, or you’re messing with me!
I know he has to sort this out himself, but in my heart I feel like this mama bear, just step behind me son, I’ll protect you!

[Happy to say today everything seemed to be back to normal again, big sigh.]

Shrek and sequels

Gisteren waren we zo druk met anderen dingen, dat het niet meer lukte om ook nog naar de film te gaan. Gelukkig paste het nog wel in het programma van vandaag. We moesten strootjes trekken om te bepalen wie vanmiddag met de jongens mee zou gaan naar Shrek 3. R heeft mij laten winnen (een van de redenen waarom ik zoveel van hem hou =)). Hij en M bleven thuis en ik mocht naar Shrek, Fiona en hun vrienden.

Het was een leuke film. De jongens lagen helemaal dubbel. Ik vind nog steeds de eerste Shrek het beste en denk ook dat ik de tweede beter vind dan deze derde. Maar toch, het was een geinige film. Alleen de muziek vond ik wat tegenvallen. Bij lange na niet zo pakkend als die van zijn voorgangers. Maarja het is ook niet makkelijk om het nummer Accidentally in Love van Counting Crows (Shrek 2) en de hilarische finale van Shrek 1 te overtreffen.

Het maken van opvolgers is vast niet eenvoudig, maar dit was een goede. Er gaan geruchten dat er nog een vierde gaat komen. Ik ben heel nieuwsgierig wat er dan met onze vertederende kannibaal gaat gebeuren. In een jaar of twee zullen we het weten…

With all the things we had going on yesterday, we couldn’t add a trip to the movies. But luckily we could fit it in today’s schedule. A game of rock, paper, scissors had to decide who could accompany the boys to Shrek the Third. R let me win (one of the reasons I love him so much =)), so he and M stayed home and I got to see Shrek , Fiona and their friends.

It was a fun movie. The boys sure had a blast. I do think the first Shrek movie was the best, and probably prefer the second over this third. But still it was very entertaining. Just thought the music wasn’t as catchy as its predecessors. But hey it’s hard to beat Accidentally in Love by Counting Crows (Shrek 2) or that hilarious finale of Shrek 1.

Making sequels must be hard, but this was a good one. Rumors are saying there’s going to be a fourth. I’m curious what’s happening to our endearing ogre in that episode. We’ll find out in a year or two…

Zwemdiploma A

Een paar foto's van onze zwemkampioen ;). Wat zijn we trots =)

A few shots of our little swim champ ;) We are so proud =)


Swimming in shirt, shorts and shoes.


First part is over, three more to go.


Made it through the hole.


Doing great honey!


Floating on back for 10 seconds.


I got it! (BTW he's not smiling so much because he's freezing his buns off)

Wrapping up money

Nu de zomervakantie voor de deur staat, beginnen de uitnodigingen voor verjaarspartijtjes binnen te druppelen. Wat zijn er een hoop kinderen in de zomermaanden jarig!
Aan verlanglijstjes doet het merendeel van de mannetjes (6-10 jaar) niet meer.
Ze beginnen steeds meer volwassenen trekjes te vertonen. Aan de meeste wensen hangt namelijk wel een erg groot prijskaartje. Dus is het voor de hand liggende cadeau: geld. Zodat toch het felbegeerde game cube, PSP (of weet ik hoe al die apparaten heten) spelletje kan worden bemachtigd.

Geld pakt alleen zo lastig in =)
Maar daar heb ik nu wat op gevonden. Ik ben aan het begin van de week begonnen met het in elkaar knutselen van doosjes. Het prototype wel eerst aan J en T voorgelegd, want ik wist niet helemaal zeker hoe ik zo’n doosje zou mogen opleuken.
De jongens zijn inmiddels wel wat gewend van hun LO’s, dus was het geen probleem om er ook strikken en bloemetjes op te plakken. Gelukkig maar :p
Hierbij een voorbeeld hoe de cadeautjes nu door de jongens worden gegeven.
Een doosje met een reep chocolade en het begeerde briefje.



One more week until our summer holiday will start and birthday invitations come trickling in. Lots of kids are having birthdays in the summer!
Most of these little guys (ages 6-10) no longer make any wish lists.
They are becoming more and more adult like. Meaning most of their wishes are very pricey. So OK let’s make it easy on ourselves, we’ll give them some money. This way they will be able to buy that much desired game cube, PSP (or whatever those things are called) game.

However wrapping up money can be complicated =)
But I found a way. Earlier this week I started folding some cute little boxes. Showed the first prototype to both J and T, because I wasn’t sure what I was allowed to use for dressing it up a bit. But the boys are used to all these embellishments on their LO’s, so no problem there. Sure I could use ribbon and flowers :p
So here’s an example of our birthday presents.
A little box with a chocolate bar and the longed for cash.

Shrek the Third

Vanaf vandaag draait Shrek 3 ook in de Nederlandse bioscopen. Als echte Shrek fans, zijn we helemaal blij. Hopelijk gaat het lukken om er zaterdag avond naartoe te gaan. Mooi om T zijn afzwemmen te vieren (alsof we een reden nodig hebben =))
We willen alle vier graag de Engelse versie zien. Peter Blok, Tony Neef, Angela Schijf en uitsmijters (!) Goor & Geer zullen vast hun best gedaan hebben. Wij horen toch liever Mike Meyers, Cameron Diaz, Antonio Banderas en echte uitsmijter Eddy Murphy.
Uit betrouwbare bron weet ik dat het weer een erg leuke film is (bedankt Suz,wat waren de jongens jaloers dat jullie ‘m al gezien hadden in de Drive In).
Wordt vervolgd...

As of today Shrek the Third is also showing in Dutch theaters. Being true Shrek fans we are so excited. Hopefully this Saturday night we can go see it. Nice way to celebrate T’s swim certificate (like we need a reason to go =))
All four of us really like to see the original English version and not the Dutch synchronized one. Dutch actors Peter Blok, Tony Neef, Angela Schijf and ‘top of the bill (!) Gordon and Gerard Joling probably gave it their best. But we do prefer hearing Mike Meyers, Cameron Diaz, Antonio Banderas and true top of the bill Eddy Murphy. A reliable source told me it was a great movie (thanks Suz, the boys were so envious you guys had already seen it at the Drive In). To be continued…

Survival

J heeft vandaag een top dag gehad. Na een moeilijke start in zijn nieuwe klas, draait hij nu gewoon lekker mee alsof hij er altijd al bij heeft gehoord. Vandaag had hij zijn eerste uitnodiging voor een kinderfeestje van twee klasgenootjes. En wat voor een. Een echt ‘vet cool’ Survival feest. Een heerlijk middagje voor zo’n cluppie druktemakers. Lekker paintballen, stormbanen en weet ik niet meer. Met een camoband om zijn hoofd geknoopt , camovlekken op zijn gezicht geverfd en gitzwarte knieën van het vuil komt hij thuis. Hij straalt helemaal. Intens gelukkig , mijn hart zingt =)

J had a wonderful day today. After a pretty rough start in his new class, he’s now totally accepted. Today, for the first time, he was invited to a birthday party of two of his classmates. A super cool Survival themed party. Well chosen for this rowdy crowd. They had a chance to shoot with paintballs, race an obstacle course and so on. He got home with a camo bandana around his head, camo paint on his face and extremely dirty knees (never seen them this filthy). His face is beaming. Intensely happy, my heart sings =)

Too bad no pictures to show. Wish I had seen him go =)

Afzwemmen

Jippieeeeee T mag afzwemmen voor zijn A diploma aanstaande zaterdag.
Vorige week kreeg een aantal zwemmaatjes te horen dat ze mogen afzwemmen en hij zat daar jammer genoeg niet bij. Een beetje balen was dat wel. Door de zomervakantie ligt het nu zeven weken stil. Daar word je natuurlijk ook niet veel wijzer van =) Met al T’s zwemervaring vinden wijzelf eigenlijk dat hij er helemaal klaar voor is, maarja bevooroordeelde ouders hè ;)

De nieuwe zwemjuf heeft zonder dat we er iets over hebben gezegd, toch nog eens goed gekeken en hij is alsnog aan het afzwemlijstje toegevoegd. Wat een opluchting zeg. Mogen we na de vakantie natuurlijk wel verder met B. Voorlopig komen we nog wel wat keertjes in het zwembad, maar met deze mijlpaal zijn we in ieder geval superblij.



Yahooooooo T can take his first swimming test this Saturday.
Last week a few kids were told they could take it (this test is taken every 5 or 6 weeks), but unfortunately he wasn’t one of them. A bit of a bummer. During summer vacation there are no lessons for seven weeks. And that doesn’t really improve your swimming =) With all T’s swim experience we think he is more than ready, but we’re a bit bias I guess ;)

His new swim instructor evaluated T a second time today (and we didn’t even ask for it). And she added him to the list of test takers. What a relief. Ofcourse we’re continuing for B after summer. So our weekly trips to the local (indoor) pool are going to continue, but for now were pretty ecstatic about this milestone.

Uit

Mam, N heeft het uitgemaakt!

Wat lieverd?

N heeft de verkering uitgemaakt. Nou eigenlijk vertelden T en K dat ze geen verkering meer wil.

Oh! En hoe vind je dat?

Twee opgehaalde schouders, weet niet.

Volgens mij heb ik het moeilijker met deze ‘afwijzing’ dan hij. Ach zo gaat dat met 9-jarigen, ze stuiten snel weer terug. Gelukkig maar.

Mom, N broke up!

What sweetie?

N broke up with me today. Well actually T and K told me she doesn't want to be my girlfriend anymore.

Oh! And how do you feel about that?

Shrugging his shoulders, don’t know.

I think I am having a harder time about this ‘rejection’ than he does. I guess that’s the way 9 year olds are, they bounce back so easily. Good for them.

Things of color

Zomaar wat kleurrijke dingen waar ik blij van word.

Some random colorful things that make me happy.

Nog een LO'tje

Titel gescraplift van het SBN forum. (Bedankt Irene en Angelique). De rest is van mezelf =)



Title was scraplifted from SBN forum. (Thanks girls!). The rest is my own creation =)

Vaderdag

Tafelkleed......................check
Borden, bestek en bekers........check
Broodjes in de mand.............check
Glaasjes jus d’orange...........check
Broodbeleg......................check
Eitjes gekookt..................check
Cadeautjes......................check

PAPA, WE ZIJN KLAAR!!!

Waar is de koffie?..............Uhhhhhh

Tja als je zelf geen koffie drinkt, wil je dat nog weleens vergeten. Zelfs voor de BESTE papa van de hele wereld. Sorry lieverd! Gelukkig maken de prachtige knutsels van de kinderen dit foutje weer goed ;)







Table cloth...............check
China, silverware and mugs....check
Bread in basket...............check
Glasses of OJ.................check
Cold cuts and things..........check
Boiled eggs...................check
Presents......................check

DADDY, WE’RE READY!!!!!

Where’s the coffee?...........Uhhhhhh

When you don’t drink coffee yourself, you tend to forget about it. Even for the BEST dad of the entire world. Sorry sweetheart! Happy to say the beautiful craftwork of the kids made it all right ;)

Onze eigen Ernie

Opeens valt het ons op. Minke zegt ineens de ‘R’ niet meer.
Wat we nu steeds horen is de bekende Ernie (die van Sesamstraat) ‘G’.
Je weet wel: Ernie! Ja Begt?
Als Minke onze hond roept, horen we: Jesteg hieg! Heeft ze dorst, zegt ze: Mama drinke op, meeg!
We verbazen ons over haar plotselinge vervanging. Maar echt bezorgt zijn we er niet over. Na nu alweer 5 jaar met T bij een logopediste te komen vanwege zijn dyspraxie, weten we dat het met onze jongste spraakwaterval echt wel goed zal komen. Dus lachen we eg maag gewoon om =).



Instead of pronouncing the ‘R’ as a popular ‘W’, Minke is replacing it with a ‘G’ (the nasty sounding Dutch kind).
Dutch speaking Ernie (Sesamestreet) is doing the same, so we have our own little Ernie.
Though we think it’s strange she’s doing this all of a sudden, we’re not too worried. After 5 years of different speech therapists for T ‘s apraxia , we are confident our little chatterbox is going to be fine. And just think it’s ‘vegy’ funny =).

Three strike...out

Tussen de middag komt J thuis en klaagt over hoofdpijn. Ik zeg dat hij waarschijnlijk gewoon wat moet eten en drinken en besteedt er verder niet zoveel aandacht aan. Eigenlijk omdat ik me altijd rot loop te haasten tussen de middag om iedereen van zijn natje en droogje te voorzien om ze daarna weer op tijd op school te krijgen. Hij eet zijn boterhammen op, drinkt zijn melk, maar is wel wat stiller dan gewoonlijk. Dan vliegen we weer naar school…

Aan het eind van de middag haal ik de jongens weer van school. Nu meldt T dat hij hoofdpijn heeft en zich niet lekker voelt. Ik voel zijn voorhoofd, ja dat gloeit behoorlijk. Thuis gaat hij gelijk op de bank liggen en ik meet zijn temp. Bijna 39 graden. Waarschijnlijk is het 24-uurs-virusje van zuslief erg besmettelijk.

Dan kijk ik schuldig naar J. Ik heb vanmiddag niet eens de tijd genomen om even aan zijn voorhoofd te voelen. Ontaarde moeder. Ik doe het alsnog. Nog zo’n gloeiend voorhoofd. Ook dit jongetje maar eens even opmeten. Oef bijna 40 graden.
Even later liggen er twee zielige hoopjes op de bank te slapen en een schuldige mama probeert het goed te maken.




During lunch hour J is complaining about a headache. I tell him he probably just needs something to eat and drink and don’t pay much attention to it. In my defense it’s because usually I’m so busy getting their lunches and things ready so they can get back to school in time again. He does eat his sandwiches, drinks his milk, but is a little more quiet than usual. Then we rush off to school again….

At 3.15 I pick up the boys from school again. This time T is telling me he’s not feeling well and his head hurts. I touch his forehead and yes it’s hot. When we get home he crashes on the couch and I take his temp. Almost 102F. More than likely the 24 hour bug M had is very contagious.

Then I look at J feeling very guilty. I didn’t even take the time to feel his forehead during lunch. Bad bad mommy. Now I do. Steaming hot as well. Let’s take another little guys temp. Oh my gosh this one's almost 104F.
I spend the rest of the afternoon pampering two pitiful sweet little boys and try to get rid of the guilt.

Regen

Het plenst vanochtend vroeg en J merkt al meteen op: we gaan zeker niet fietsen hè? (Een van zijn taken is het klaarzetten van de fietsen ’s ochtends.) Wat ben ik toch voorspelbaar, inderdaad pakken we gemakzuchtig de auto.
Ik ben zo dankbaar dat we in het luxe bezit zijn van een tweede bolide. Toen ik zelf de leeftijd van mijn kinderen had (volg je me nog), was mijn moeder minder fortuinlijk en fietste door weer en wind om ons overal naartoe te brengen. Ik zie ons nog gaan, zij met een jaren 70 regenkapje op en ik in een grote regenjas achter op de fiets. Mam, ik zal het nooit vergeten hoor. Petje af!

It’s pouring this morning and J already tells me: we’re not biking today are we? (One of his chores is getting the bikes ready in the morning.) I am so predictable, yes we will definitely take the car to school.
I am so grateful we have the luxury of a second vehicle. When I myself was the same age as my kids are (do you follow), my mom was less fortunate. She had to take us everywhere on her bike no matter what the weather was like. I can still picture us, she wearing this seventies rain hat and me on the back of the bike wearing this huge raincoat. Mom, I will never forget. Big thumbs up!

Maak(t) me gek

Aangezien de plaat op nummer 1 heeft gestaan, zullen een hoop mensen het niet met me eens zijn.
Maar hoeveel ik Geard Joling ook best een gouden plaat gun, dat liedje ‘Maak me gek’, maakt mij dus echt KNETTER gek.
Ik vind het zooooo afschuwelijk.
Vooral als ik de suggestieve tekst door mijn 9-jarige hoor zingen. Brrrrrrrrr.



There’s this very popular Dutch song on the radio constantly.
It’s called ‘Drive me crazy’ and the lyrics are a bit juicy.
I really think it’s horrible.
And it literally drives ME crazy, especially when I hear my 9 year old sing it aloud. Grrrrrrrrrrrrr.

What's in a name

Vanochtend aan het ontbijt komt het onderwerp ‘namen’ op tafel. Of we tevreden over onze namen zijn?
J (voluit Jochem Frank) weet dat nog niet zo zeker. Op school noemen ze hem af en toe Yoghurt (die hadden we al aan zien komen) en daar is hij niet zo van gecharmeerd. Hij is het ook niet gewend om geplaagd te worden met zijn naam.

Vier jaar in Amerika met zo’n oer Hollandse naam, hoor je een hoop vreemde uitspraken voorbij komen, maar nooit is hij er met zijn naam geplaagd. Daar is het een bijzondere naam en dat is leuk. Helemaal als je basketball coach er zoveel moeite mee heeft en je dan maar Big J noemt. Dan groei je van trots natuurlijk.

T (voluit Thijmen Sjoerd) vindt zijn naam wel prima. Hij is helemaal blij dat er hier meer Thijmens rond lopen. Nog twee op school en ook in J’s hockey team. Zijn naam was voor onze Amerikaanse vrienden trouwens niet zo lastig. Maar het is ook voorgekomen dat mensen dachten dat we onze zoon Diamond hadden genoemd (urghh).

Omdat M in Amerika is geboren, heeft zij naast haar zeer Nederlandse (Friese) naam ook een Amerikaanse naam gekregen: Minke Meghan. We weten nog niet hoe blij zij ermee is.
Hoewel R en ik de gekozen namen nog steeds prachtig vinden en absoluut geen spijt van hebben, moeten we bekennen dat we onze schatjes toch vaak anders noemen.
Zo heet J eigenlijk standaard Gom of Gommetje (en dat vindt hij wel goed :p).
T heet Tijn, Tijntje of Tijnemans.
En kleine M. Goh wat die niet allemaal naar haar hoofd geslingerd krijgt =) Onder andere M&M, Minkepinke, Mink, Maggie en als uitsmijter noemen haar broers haar: the Minxter (waar dat vandaan komt, geen flauw idee). Het bewijs is in ieder geval wel geleverd, we zijn allemaal een beetje maf als het op namen aankomt.

This morning during breakfast, we’re talking about names. Are we happy with the names we are given?

J (in full Jochem Frank) is not so sure.
At school they sometimes teasingly call him Yogurt (we did see that one coming) and he cannot really appreciate that.

He’s not used to the Dutch way of teasing kids with their names.
Living in the US with an extremely Dutch name, you hear a lot of different pronunciations, but never ever was he teased with his name. Over there it’s a special name and special (within limits =)) is fun. Especially when your basketball coach is having such a hard time with it, he simply calls you Big J. That makes you feel very proud.

T (in full Thijmen Sjoerd) is OK with his name. He thinks it’s nice that there are so many more Thijmens around here. Two more at school, and also on J’s hockey team.
Thijmen was do-able for our American friends. Although strangers sometimes thought we had called our son: Diamond (no offense, but urghh).

We named our American-Dutch baby girl Minke Meghan. As of now we don’t know how happy she is with that.

Both R and I still think our kids have the prettiest names in de world (:p). Strangely we do call them by their nicknames most of the time.
You have to work with me, these nicks are untranslatable.
J’s nick is Gom or Gommetje (and he does not mind these names :p)
T’s nick is Tijn, Tijnje or Tijnemans.
And little Miss M? Boy the things she goes by. The short list: M&M, Minkepinke, Mink, Maggie and the icing on the cake with compliments of her two brothers: the Minxter (don’t know where that came from). Anyway it proofs we’re all a bit weird about names =)

Note: but we know more of those huh. Some people call my kids Pumbaa, Timon and Nala (won't mention any names)...

Ziek

Kleine Mink is een beetje ziek vandaag.
Ze heeft tegen de 40 graden C koorts en dat remt onze kleine stuiterbal behoorlijk.
Ze slaapt veel, drinkt liters en is erg aanhankelijk.
Helemaal niet erg, want terwijl ik haar vasthoud, aait ze me zachtjes over mijn rug, alsof ze wil zeggen maak je geen zorgen mam, ik ben snel weer beter.
Dat denk ik ook moppie!

Minke is a little under the weather today.
She’s running a fever (104 F) and that slows my little bouncing ball down for sure.
She sleeps a lot, drinks tons and is real clingy.
Not a bad thing, because she’s petting my back as I hold her. Like she’s trying to say. Don’t you worry mom, I’ll be OK soon.
I know you will, sweetie!

Mooie herinneringen

Eindelijk eens aan de slag gegaan met de laatste stapel foto’s uit de US.
Blijkbaar kost het gewoon een jaar om dat akelige gevoel van heimwee uit mijn systeem te krijgen.
Eerder kan ik niet eens naar de foto’s kijken zonder er flink verdrietig van te worden.
Tja en dan worden het natuurlijk ook geen vrolijke LO’tje, wat eigenlijk wel mijn bedoeling is.
Nu kijk ik ernaar en koester de mooie herinneringen.


Jochem met zijn onafscheidelijke boogie board in de golven van de Gulf of Mexico (Destin, FL)
Jochem and his inevitable boogie board surfing the Gulf of Mexico (Destin, FL- 5-30-06)


Thijmen doet grote broer na en heeft de tijd van zijn leven (Destin, FL)
Thijmen copying big bro and having the time of his life (Destin, FL - 5-30-06)


Minke wil niet onder doen voor haar broers en gaat ook eens zo’n board uitproberen. Dit keer in de Atlantische Oceaan (Jacksonville, FL)
Minke likes to be like her two brothers and is trying out one of the boards as well. This time in the Atlantic Ocean (Jacksonville, FL - 6-9-06)

I finally started scrapping the last stack of pictures taken in the US.
Evidently it takes about a year for me to get rid of that nasty feeling of homesickness.
First I can’t even look at the pictures without becoming pretty sad.
Not good for nice and happy Lay Outs, the kind I normally have in mind.
Now I look at the pictures and cherish the happy memories.

Ben ik toch niet de enige

We kregen van de gemeente een keurige brief met de mededeling dat onze paspoorten binnenkort verlopen. Zelf houden we dat ook in de gaten, maar dat Burgerzaken je hierover een seintje geeft, is toch een aangename verrassing.

In twee ploegen gaan we naar de vakfotograaf voor de obligate pasfoto’s. Iedere keer weer een regelrechte ramp. De foto’s moeten aan zulke zware eisen voldoen, dat je ongeveer tien minuten bezig bent om je hoofd in de juiste positie te krijgen. Iets wat het resultaat niet echt ten goede komt. Zowel M als ik kijken allebei als een verschrikte vogel de lens in. Voor mij overigens geen onbekend verschijnsel, maar voor onze altijd-vrolijk-lachende-kom-maar-op-met-die-camera M absoluut wel. Maar goed ik vind het allang best. Hoe vaak kijk je nou in je paspoort en de heer of dame van Immigratie zal het meer dan waarschijnlijk ook een rotzorg zijn.

Al met al zijn we zo’n half uur bezig en vlug willen we weer naar huis, want je hebt natuurlijk wel wat beters te doen dan op een drukke zaterdag door het winkelcentrum te sjokken. Gauw mijn parkeerkaart in de automaat geduwd. En jahoor, daar gebeurt het me weer. Ik heb er een gave voor: 32 minuten kosten 1 euro (ja Amsterdammers onder jullie, ik weet het dat is voor jullie natuurlijk een schijntje, maar het gaat me om het principe). Voor ieder half uur, betaal je hier 50 cent. Op zich kan ik die 50 cent heus wel betalen, maar ik baal er gewoon van dat ik nu voor 2 minuten 50 cent moet betalen. Waar is de gedachte dat je betaalt voor wat je afneemt?

Gisteravond kijken R en ik naar het journaal. Ik val bijna van de bank van het lachen als een van de nieuwsitems gaat over betaald parkeren. Blijkbaar zijn er meer mensen die zich eraan ergeren en ook CDA en PvdA vinden dat er voortaan per minuut moet worden betaald voor het parkeren. Geweldig, kom ik eindelijk eens van die rottige 1 en 2 eurocenten af!

City Hall sent us a letter that our passports are soon going to expire. Although we already knew, this letter was a pleasant surprise.

In two shifts we go to a local photography shop to get the standard passport photographs. Definitely not one of my favorite things to do. The pictures have so many requirements, it takes like ten minutes to get your head in the right position. And that shows on the picture. Both M and I are looking like two scared little birds. For me nothing new under the sun, but for ever-so-happy-bring-on-that-camera little M it sure is. But hey I don’t care. How often do you get out your passport to admire your picture and for sure the guy or gal from Immigration couldn’t care less.

It takes us about half an hour to take care of business and we like to go home soon, because we can think of nicer things to do than walking through a very crowded shopping mall on a Saturday morning. I get out my ticket and put it in the machine. And sure, this always happens to me. It must be some kind of gift: parking time 32 minutes amount 1 euro (I know you city slickers are laughing now about the amount, but it’s the principle that gets me worked up here). For every half hour you pay 50 cents. And sure 50 cents is no big deal, I can cough that up no big deal. It just bothers me that I have to pay 50 cents for those single 2 minutes. Where’s the thought of paying for what you get?

Last night R and I are watching the news. I’m almost rolling on the floor laughing when one of the news items is about parking fees. Evidently it bothers more people and also the two governing parties CDA and PvdA agree. People should pay their parking fees per minute in the future. Fantastic, finally a way of getting rid of those pesky 1 and 2 eurocents!

What's in a year

Vorig jaar kon je J nog ontzettend op de kast krijgen met het begrip VRIENDIN!
Hij had ladingen vrienden die toevallig meisje waren, maar we mochten ze nooit vriendinnetjes noemen :p
We waren totaal verrast toen hij laatst thuis kwam. Grijns van oor tot oor:
Mama, N is mijn vriendinnetje!
OK, ik geloof dat je er inmiddels aan toe bent, nu ik nog =)

Last year J was still totally freaked out of the thought of having a GIRLFRIEND. Sure he had tons of friends that happened to be girl, but we could never call them girlfriends :p
So you can imagine our big surprise when he got home the other day. Big grin on his face:
Mom, N is my girlfriend!
OK, I guess now you are ready, but am I =)

Super soakers

R is vandaag vroeg thuis.
Hij denkt aan een lekker rustig middagje in de tuin.
Maar…de jongens hebben net in de kelder hun super soakers weer gevonden.
We hebben er maar twee.
Arme M moet zich met een zielig klein waterpistooltje zien te redden.
Niet eerlijk!
Papa komt haar redden.
De tuinslang wint het nog altijd van de super soakers =)



R is home early.
He’s thinking of a nice quiet afternoon in our backyard.
But…the boys just found their super soakers again.
We only have two.
Poor M she has to work with this sad little old squirt gun.
No fair!
Dad comes to the rescue.
Waterhose still beats super soakers =)