Dat Lakentje!

En zo vind ik ze vanavond op de bank. Nog helemaal rozig van een dagje op het hockey veld en een warme douche. Met z’n drietjes onder een lakentje gekropen om samen naar een Disney film te kijken. Een beetje tuttig maar zo lief ;-)

This way I found them tonight. All rosy from a day out on the hockey fields and a hot shower. The three of them snuggled up under some sheets. Watching a Disney movie together. A bit frumpy, but also very sweet ;-)

Eindig de dag met een lach

En zo gaat ze iedere avond weer minstens een kwartiertje later slapen dan eigenlijk de bedoeling is.

Maar eindigen we de dag wel zeker met een lach =)

[Behoorlijk afschuwelijk om jezelf zo te horen lachen op film, dat went echt nooit.]

Final minute of in total 15 minutes recording.

And this way she succeeds in extending her bedtime by at least 15 minutes every night.

But it does make us end the day laughing for sure =)

[Pretty awful to hear yourself laughing on tape I have to say.]

Daisies

Sommige foto’s [hoe leuk ze ook zijn ;-)] blijven soms maar liggen en liggen.


Maar dan ineens zie ik een sketch challenge bij Scrapland en krijg ik alsnog inspiratie voor die foto’s van een jaar geleden.


En sorry jongens, maar foto’s tussen de madeliefjes *vragen* natuurlijk wel om bloemetjes en lintjes. Ik kan het niet laten =)


Trouwens de foto's van Minke waren al wel in haar album terecht gekomen :p

Some pictures [doesn’t matter how cute they are ;-)] will just sit in those developers envelopes forever.


But then all of a sudden I see a sketch challenge at Scrapland and get inspired for these photos taken a year ago.


Forgive me guys, but pictures of you with daisies just *ask* for flowers and ribbon. Can’t help myself =)


BTW Minke's pictures did find a way into her album some time ago :p

Suffie

Ken je dat. Je vertelt als trotste moeder dat je kind het een of ander altijd zo goed doet. Zo heeft Minke NOOIT een probleem met delen. Zal Jochem ZELDEN iets opgeven en is Thijmen ALTIJD heel zorgzaam voor alles en iedereen om zich heen.
Op het moment dat je zulke uitspraken doet, weigert je dochter natuurlijk een van haar laatste twee snoepjes weg te geven, laat je zoon zijn koppie hangen en vindt de andere dat iedereen het nu maar even zelf uit moet zoeken ;-)
Gelukkig blijven ze bovenstaande karakter eigenschappen wel degelijk houden en ben ik ondanks die incidentele uitglijders enorm trots op ze.

Vandaag had ik weer zo’n waarom-zeg-ik-dat-dan-ook moment. Ik zit trots te vertellen dat Minke zo goed in namen is. Ze gaat sinds vorige week extra naar een nieuwe groep op de peuterspeelzaal. Na drie keer kent ze inmiddels zo’n beetje alle namen van haar nieuwe klasgenootjes. Ik ben daar heel erg van onder de indruk.

Vanmiddag heeft ze al spelend in het zand en water twee nieuwe vriendinnetjes gevonden. De zusjes Lieke en Sophie. Ze zijn met z’n drietjes heerlijk aan het spelen. Terwijl wij ouders lekker met elkaar zitten te kletsen, kijken we om de beurt hoe het met de dames gaat. Als het mijn beurt is om de boel te checken hoor ik Minke zeggen:
Suffie, mag ik het emmertje even?
Mijn wenkbrauwen gaan omhoog en ik spits mijn oren. Misschien ligt het daaraan. Tien jaar vliegen heeft per slot van rekening de nodige schade aangericht ;-)
Maar dan hoor ik haar weer. Suffie, ga je mee water halen.
Voorzichtig verbeter ik haar dat Suffie eigenlijk Sophie heet. Ze kijkt me met grote ogen aan en ik zie haar denken: Ik vond het al een beetje vreemd =)

Meer Kurenpolder

Weer de hele dag op de Kurenpolder vertoeft voor zeilles nummer twee.

Dit keer krijgen beide mannen een eigen bootje. Heel goed voor Thijmen. Komt hij eens uit de schaduw van grote broer en mag lekker zelf aan het werk ;-)

We zijn benieuwd. Na een kleine aarzeling, gaat hij er heldhaftig in zijn bootje vandoor. Dik een uur later spreken we hem weer als hij aan wal komt voor een boterham. Hij heeft het zo naar zijn zin op het water. Zijn gezicht straalt en hij struikelt over zijn woorden om alles te vertellen. De krentebol wordt haastig naar binnen gepropt. Hij wil zo snel mogelijk weer aan het roer. Hup de plas op.

Jochem is even enthousiast. Altijd wat ingetogener dan zijn broer, maar zijn twinkelende ogen zeggen genoeg.

Ze vinden het super tof, alleen in zo’n bootje. Ook als ze later die middag allebei een keer [of twee] zijn omgeslagen en de giek tegen hun hoofd hebben gekregen [twee duiveneieren]. De bootjes blijven hun beste nieuwe vriend.




Niet alle cursisten zijn al klaar voor het eenmansbootje. Een aantal zitten nog met z’n tweetjes in één boot. Dus blijven een paar bootjes over.

Bij een aantal vaders begint het dan te kriebelen [om een of andere duistere reden hebben moeders totaal geen last van dit soort onbedwingbare kriebels]. Met het excuus: “mijn dochtertje/zoontje wil zo graag een rondje zeilen” [ja ja], wringen die jeukende vaders zich in het piepkleine Optimistje en komen vervolgens terug met een grijns die niet onder doet voor die van hun zeilende koters.

En het moet worden gezegd, dochterlief straalt mee ;-)

Today we go back to the ‘Kurenpolder’ for sail lesson number two.

Both gents are having their own boat this time. Better for Thijmen. This way he won’t be overshadowed by older sibling. And he can do all the work himself ;-)

We’re curious how he’ll manage. After a slight hesitation, he bravely sails away. A little over an hour we see him again, when he’s back ashore for a sandwich. He’s so content on the water. His face is beaming and he’s stumbling over his words. In a hurry to tell his story, before he’s off in his boat again.

Jochem is just as thrilled. As usual a little more subdued than his brother, but those twinkling eyes are saying it all.

Being in the boats all by themselves is a huge kick. Even as later that day, they both capsize once [or twice] and get their heads slammed by the boom. The boats still are their very best new friends.

Not all students are ready for the one-'man' boat. Some of them are still teaming up and share a boat. So quite a number of boats are just lying on the beach. And that makes some dads itch [strange enough none of the moms are bothered by this uncontrollable urge]. And using their daughter or son as an excuse: “they really like to go for a spin” [yeah right], these terrible itching dads are folding themselves in the tiny Optimists and eventually come back ashore with a grin at least as big as their sailing kids’ smiles.

And truth must be said, daughter dearest is beaming as well ;-)

42 Maanden

Drieeneenhalf jaar ofwel 42 maanden, dat is ze vandaag.

Liever zou ik zeggen dat ze 24 maanden is. Want het gaat mij allemaal veel te snel.

Helemaal met zo'n wijze tante die niet voor haar broers en hun vriendjes onder wil doen. Dus in sommige dingen haar leeftijd al ver vooruit is.

Gelukkig niet in alles. Als ze 's avonds tegen me aankrult. Duim in haar mond, kussen onder haar arm. Ademloos luistert naar een verhaaltje van Jip en Janneke, is ze gewoon weer echt drie.

{{{zucht}}}

Wat een opluchting =)

Three and a half years or 42 months, that's her age today.

I wish I could say 24 months. Because she's growing up way too fast. Especially this eager lady, not ready to budge for her older brothers or their friends. So in many things very much ahead of her age.

Luckily not in everything. When she's curling up against me in the evening. Sucking her thumb, clinging to her favorite pillow. Breathlessly listening to another bedtime story, she's just plain and simple three again.

{{{sigh}}}

Such a relief =)

Uitgewandeld

We zijn weer uitgewandeld. Vanavond was de vierde en laatste avond dat er door de halve bevolking van ons storp [ik ben er nog steeds niet uit hoe ik het hier moet noemen] 5, 10 of 15 kilometer moest worden gewandeld.


Het onthaal is groots. De complimenten vliegen door de lucht. En je ziet de kinderen bijna 5 centimeter groeien van trots. De missie is weer volbracht.


Het is een leuk evenement en nog gezond ook. Hoewel dat gezonde de laatste avond wel een beetje uit balans wordt gebracht. Jamin heeft de omzet duidelijk weer gehaald deze maand =)



T: Hier doe ik het allemaal voor: de medaille en een he-le-boel snoep ;-)

Thijmen je bent ook echt een onverbeterlijke snoepkont ;-)

J: Het was weer erg leuk, maarrrrr volgend jaar doe ik toch echt de '10' hoor mam!

Goed knul, maar dan zonder mij ;-)

M: Dit is zoooooooo leuk! Maar volgend jaar loop ik wel alles hè mam [in mijn naïviteit dacht ik dat ze er nog te klein voor was en liep ze de eerste avond niet mee, dat was dus echt een he-le fou-te beslissing =)].

Ja Minke volgend jaar loop je helemaal mee en krijg jij ook een medalje ;-)

We're done walking. Tonight was the final night of the annual four day marching event. Half the people of our town finished their either 5, 10 or 15 K.


The welcome is very festive and warm. Compliments are all around. And you can see the kids grow 2 inches with pride. Mission accomplished.


It's a great event and even a healthy one. Though the final evening might not be that healthy ;-) As local candy stores most definitely got their targets this month =)

Eerste Zeilles

En dan eindelijk is het zover. Sinds augustus kijken ze hier al naar uit met zijn tweeen. Vandaag zitten ze samen voor het eerst in een Optimist. En is het tijd voor De Eerste Zeilles.

Finally this day came. The both of them have been waiting for today since last August. Ready to board the Optimist for the first time. Ready for their First Sailing Lesson.

Ze zijn betrokken bij alle aspecten van de zeilsport. Dus eerst samen de boot uit de loods halen en naar het water brengen. Het zwaard en roer monteren. Om vervolgens rustig te gaan peddelen om bekend te raken met de boot.

They're involved in every aspect of the sport. So they first have to haul the boat from the shelter to the water. Insert daggerboard and attach rudder. And then start paddling and steering to get acquinted with the boat.

Na heel wat rondjes over de Kurenpolder roeien, mogen ze terug naar de kant voor wat extra spullen. Te beginnen met andere kleding. De Optimisten hebben het in zwembroek en T-shirt toch best een beetje koud gekregen. Gelukkig kunnen we op de tweedehands beurs voor een prikkie twee zeilpakken scoren, dus de tweede ronde gaan ze wat warmer gekleed in.

Het echte zeilen gaat nu beginnen, want er komt een mast in de boot. En een Z.E.I.L. [roeispaan gaat overigens voor de zekerheid toch ook maar mee].

After rowing numerous circles on the Kurenpolder, they can head back to shore for some extra gear. For starters some different apparel. Both Optimists are a bit cold in only trunks and Tees. But they also have a sail thrift shop so we found two great wet suits for a bargain. Second round they start dressed a lot warmer.

The real sailing can start now. As they place a mast in the boat. And a S.A.I.L [paddle still joins them too, just in case].

En terwijl de jongens lopen te slepen met zeilspullen. Sleept zij met water. De hele dag.

En iedere keer gaat ze wat verder het water in.

Eerst alleen haar voetjes...dan tot aan haar knietjes....dan tot aan haar dijen....haar buikje.....en uiteindelijk rond een uur of twee komt het water tot aan haar oksels.

En is het gedaan met de pret. Ze heeft het zo *verschrikkelijk* koud.

Haar lippen zijn blauw, ze staat te klappertanden en heeft kippenvel van top tot teen. Het arme kuiken.

Ik wrijf haar gauw weer droog en trek haar droge kleren aan. De rest van de middag laat ze het water maar voor wat het is.

And while the boys haul gear. She hauls water. The entire day.

Every time she goes in the water a little deeper.

Ankle deep...knee deep...thigh deep...tummie deep...and finally around 2 pm the water reaches her armpits. And all of a sudden the fun is over. She is *so* cold.

Her lips are purple, she's shivering and covered in goosebumps. Poor little chicken. I warm her up and put some dry clothes on her. And the rest of the afternoon she'll leave the water for what it is.

Ze hebben alle twee een super dag. En zij ook. En OK laten we het maar toegeven. Zo'n dagje in het zonnetje aan het water is voor ons ook niet echt een straf.

They both have a super day. And so does she. And OK we admit it, being in the sun watching the boats in the water isn't a big sacrifice for us either.

Na zonneschijn komt regen

En dan komt het ineens weer met bakken uit de hemel vallen.

Niet erg verrassend natuurlijk. Kom op dit blijft wel Nederland. We hebben een reputatie hoog te houden.

En echt erg is het ook eigenlijk niet. Scheelt weer heel wat handmatig gesproei in de tuin ;-)

En die kletterende druppels tegen de ruiten, klinken ook altijd zo gezellig. Zelfs het gedonder en gebliksem van gisteravond kan me niet echt storen.

Hond is uit geweest.

Kindjes liggen in bed.

Echtgenoot is aan het werk.

OK mijn boek uitlezen in de tuin is even geen optie. Maar... het is wel weer perfect scrapbook weer =)

And then it’s pouring again.

Not a big surprise. Come on, this is the Netherlands after all. We got a reputation to maintain.

And it’s not really that bad. No need any more to water the yard by hand ;-)

And those raindrops drumming against the windows, do sound cozy. Even last night’s thunder and lightning don’t bother me a bit.

Dog went for a walk already.

Kids are in bed.

Husband is working nights.

OK so I’m not able to finish reading my book on the patio. But... it really is perfect scrapbook weather again =)

Klein Feestje

Ik moest het even opzoeken.

Ergens in mei, maar wanneer precies is me ontschoten.

Maar het is dus vandaag. Precies één jaar geleden.

Dat ook ik me in de wereld van het bloggen heb gestort. En met heel veel plezier.

Het is bijna verslavend. En zeker therapeutisch ;-)

Het zet mijn gedachten op een rij. Brengt dingen in perspectief. En is net als scrapbooken een perfecte combinatie van twee grote passies:

schrijven en fotografie.

Ik denk dat ik er nog maar even mee door ga =)

I had to look it up.

Knew it was some day in May, but had forgotten the exact date.

But I guess it’s today. Precisely one year ago.

That I too jumped in the world of blogging. And with great pleasure.

It’s almost addictive. And absolutely therapeutic ;-)
It organizes my thoughts. Puts things in perspective. And combines just like scrapbooking two of my great passions:

writing and photography.

I think I will keep it up for a bit =)

Spring has Sprung

Misschien was het vandaag een klein beetje minder warm.

Echt een pietsie maar hoor. Dat je niet denkt dat ik aan het klagen ben ;-)


En het was eigenlijk wel erg prettig zo.
Met wat extra wolkjes en wat zuchtjes wind is het nog comfortabeler in de tuin.
Ga je er echt eens lekker voor zitten met de krant en een kopje thee. En als die uit en op zijn, kijk je eens om je heen.

En valt je oog op dit alles. Gewoon allemaal in je eigen uitgelopen tuin.

Daar word je toch helemaal blij van.






Maybe it was just a little less hot today.

Just a tat. Don't want to give you the impression I'm complaining ;-)


And it's actually very nice.
Just a couple of clouds and a nice breeze makes it very comfortable to sit in our backyard.
Really nice to read the morning paper and drink a cup of tea. And when both are finished you just look around.

And your eye catches all of this. All these pretty flowers blooming in your own backyard.

That makes me so happy.

Het Roze Elfje

Sommige kinderen maak je uitzinnig blij met een enorm waterkanon...

Some kids are totally ecstatic when receiving a super soaker...

Anderen vinden zo'n ding best aardig, maar om er nou van uit je dak te gaan.

While others might think it's fun, but not something to be hysterical about.

Nee dan moet het toch op z'n minst een *roze* uitvoering zijn ;-)

Nay then it should at least be a *pink* super soaker ;-)

Dus heb ik voor haar maar wat anders mee genomen.

So I brought her something different.

Elfen vleugels...

Fairy wings...

Een toverstaf...

A magic wand...

En een mierzoet roze balletpakje...

And this almost sickly sweet pink leotard...

Ik vind het zelf eigenlijk een beetje te veel van het zoete. Maar zij...

A little over the pink top for me. But for her....

Duidelijk niet =)

Evidently not =)

Squirt Fight!

Van de week konden ze nergens hun supersonische waterpistolen vinden.
Uhm dat kon wel kloppen ja.


Na honderd keer vallen, talloze overnachtingen in de tuin en een bijtgrage pup, hebben die het vorige seizoen niet overleefd. Dus heb ik ze weggegooid...


Weg-ge-gooid! Mama!



Earlier this week, they couldn't find their squirt guns anywhere.

Uhm, that could be right.


After bouncing on the pavement some hundred times, spending numerous nights in our backyard and dealing with a puppy with an appetite for hard plastics. It did not survive past season. So I threw it out...



Threw-it-out! Mom!






De heren waren even niet zo blij met me :p Want hoe kom je de zomer door, zonder waterpistool [wat niet echt de lading dekt want het zijn tegenwoordig meer waterkanonnen].

For a moment the guys weren't very pleased with me I could tell :p Because how does one endure summer without a squirt gun [the understatement of the year as nowadays those supersoakers are more like water cannons].

Gelukkig verkopen ze in Zeeland hele mooie exemplaren. En was mijn 'Zeeuwse souvenir' snel gekocht dit weekend ;-)

Fortunately they sell really nice soakers in Zeeland. So finding a great 'souvenir from Zeeland' wasn't hard at all ;-)

En niet alleen de jongste twee heren waren blij met het nieuwe speelgoed...

Kijk dat strategisch opgesteld zijn dan. Zou het misschien zijn militaire achtergrond zijn =)

And not just the two youngest gents were pleased with their new toy....

Look at his strategic spot. Could it have anything to do with his military background =)

Moederdag

Vandaag word ik in het zonnetje gezet. Het begint met het ‘cadeautje’ uitslapen.
Geen eenvoudig cadeau, want eindelijk mogen dan hun zelfgemaakte Moederdag knutsels uit hun verstopplekjes komen. Maar ze proberen zo stil mogelijk door het huis te lopen. Helpen papa met het maken van het ontbijt. En als alles tot in de puntjes is verzorgd, mogen ze naar boven. Mama ‘wakker’ maken.

En daar staan ze dan. Vol verwachting met hun ingepakte kunstwerkjes in de hand. Bijna krijgen ze ruzie wie het eerst zijn cadeautje mag geven. Maar papa grijpt in. Geen geruzie vandaag. Iedereen komt aan de beurt.

En zo krijg ik vandaag een prachtige ijscoupe. Heel welkom op deze zonnige dagen ;-)

Een schitterend versierd theelichtje.

En een creatief fotolijstje. Met een super originele foto.

Ik koester mijn cadeautjes. Met zo veel liefde en aandacht gemaakt.
Ik koester mijn kindjes. Mijn dierbaarste cadeaus. Met evenveel liefde en aandacht gevormd =)

Today I’m in the spotlights. The day started with the ‘gift’ of sleeping in.
Not an easy present, as today they can finally get their handmade Mothers Day presents from their hiding places. They move through the house as quiet as they can. Help daddy fixing breakfast. And when everything is in order, they can go upstairs. To ‘wake up’ mom.

And there they are. Waiting eagerly with their pieces of art. Almost picking a fight about who can give his present first. But dad won’t have it. No bickering today. They will all get their turn.

So I get this delicious looking ice cream coupe. Such a nice treat on these hot summerlike days ;-)

A cute decorated tea light.

And this marvelous picture frame. With a very original picture.

I cherish my gifts. Clearly made with so much love and attention.
I cherish my kids. My best gifts ever. And also shaped with the same amount of love and attention =)