Mijn kanjer

Lieve Jochem,

Daar lig je dan.

Morgen is het alweer tien jaar geleden dat je best een beetje onverwacht het daglicht zag.
Na 35 weken hield je het voor gezien daarbinnen en was je klaar voor het grote avontuur. We wisten gelijk wat voor vlees we in de kuip hadden:

Nieuwsgierig, enthousiast en een tikkeltje ongeduldig.

Je bent het nog steeds. En een doorzetter. Dat liet je die eerste weken ook gelijk al zien.

Lieverd, je lijkt eigenlijk niks meer op dat kleine bundeltje van 2.345 gram en 46 centimeter. Maar mijn gevoelens blijven hetzelfde. Ik vind je een kanjer.

Dank je wel dat je tien jaar geleden bij ons bent gekomen.

Liefs,
Mama

Dear Jochem,

And there you were.

Tomorrow, ten years ago you made your entrance into the world.

Quite unexpected I must add. As after 35 weeks on the inside, you decided you had enough and felt ready for the big adventure on the outside. We knew what you were like that very instant:

Curious, eager and a tad impatient.

You still are. And one with perseverance. You showed us that from the start too.

Sweetie, you don’t look anything like that little bundle of barely 5 lbs. and 18 inches. But my feelings for you remain the same. You rock. Thanks for making us a family ten years ago.

Love,
mom