Mijn superheld

Lieve Thijmen,

Morgen is het alweer acht jaar geleden dat je je bijzondere entree deed.
Je bent lekker thuis geboren. En het ging allemaal prima… totdat we zagen dat je wel een heel klein manneke was. Niet eens 5 pond. Maar 5 gram zwaarder dan je 5 weken te vroeg geboren broer. Niet goed.

Je had moeite je kleine lijfje warm te houden en drinken was ook lastig. Nog geen 8 uur na je geboorte, rende ik met je door een ziekenhuis om je zo snel mogelijk in een couveuse te krijgen. Flinke stress.

Daarna waren de eerste drie maanden een roze wolk, maar toen kreeg je andere uitdagingen: vreselijk eczeem, nare allergieën, angstaanjagende kinkhoest (weer naar het ziekenhuis) en aansluitend astma. Het was drie jaar sukkelen. Toen was je er van af. Even geleidelijk als het allemaal begonnen was.

Je hebt je er als je favoriete held Superman doorheen gesleept. En ook nu krijgen nieuwe uitdagingen je niet klein. Altijd ben je ons vrolijke mannetje geweest en gelukkig ook gebleven ;-)

Lieverd, jij bent *mijn* superheld. Je opgewekte karakter, je zorgzaamheid en je optimisme. Ik kan nog veel van je leren.
Ik ben zo blij dat ik je mama mag zijn.

Dikke kus,
mama