Chips Ahoy!

Een beetje maf is het wel. Maar gisteren kregen we deze heerlijke chocolate chip cookies opgestuurd. R heeft ze gekocht in een Amerikaanse PX. Maar wel heel wat kilometers bij het continent vandaan.

Het was een grote verrassing, die we ons vandaag heerlijk hebben laten smaken…

Nu maar weer verzinnen wat wij naar hem op kunnen sturen…

It’s a little weird. But yesterday we got these delicious chocolate chip cookies in the mail. R bought them at an American PX. Only quite some miles away from the continent.

It was a big surprise and all of us enjoyed every crumb of it today…

But now what can we send to him next time…

De Vliegeraar

Een van mijn liefste vrijetijdsbestedingen is lezen. Helaas heb ik er de laatste tijd niet echt de rust voor gehad, maar daar is gisteravond verandering in gekomen.

Het boek ‘De Vliegeraar’ van Khaled Hosseini heeft me helemaal te pakken.

Het is een aanrader van R. Hij wilde het graag hebben, dus is het eerst in een pakketje richting A. vertrokken. Moet wel heel apart zijn om het daar te lezen, aangezien het verhaal zich daar ook afspeelt.

Bijna per kerende post is het boek nu weer in Nederland. Wat alles zegt over hoe interessant het is. Je vliegt er doorheen.

Ik probeer vooral ’s avonds te lezen, aangezien overdag niet echt ‘verantwoord’ is ;-) Wat de jongens hebben met TV, heb ik met het lezen van een boek. Ben ik aan het lezen, dan kan het huis in brand staan! Volledig in de ban van het boek.

Is het al bijna bedtijd :p

One of my favorite pastimes is reading. Too bad lately I’ve been to restless to read, but last night that all changed.

I’ve started reading ‘The Kite Runner’ by Khaled Hosseini. And it’s absolutely gripping.

My darling R suggested it to me. He wanted it as a gift, so I sent it to him in A. Reading this book there must be very special, since it’s the place where the story is set.

Almost by return mail the book came back to me. Saying everything about how interesting it is. It’s hard to lay down once you start reading.

I try to read at night only though. Reading in daytime isn’t really ‘responsible’ ;-) I know myself. I’m like the boys watching TV, when reading a book. The house could be on fire! Totally absorbed.

Is it almost bedtime yet :p

Sjoelen

Vandaag is de sjoelcompetitie weer van start gegaan.

Eens in de zo veel tijd wordt het stof weer van de sjoelbak geblazen en gaat het er fanatiek aan toe.

Grappig is dat voor het eerst ook Minke mee doet. En absoluut niet onverdienstelijk. Na drie beurten heeft ze (zonder vals te spelen) toch 34 punten bij elkaar gegooid. Je moet haar broers eens zien juichen, ze is er helemaal beduusd van.

Terwijl we bezig zijn, bedenken we ineens dat we dit oud-Hollandse spel ook zeker aan Flat Stanley moeten laten zien…Hij snapt er niet veel van, maar het enthousiasme van de kinderen is erg aanstekelijk ;-)

Today the ‘sjoel’ competition commenced once again.

After a time of mainly collecting dust, we’ll get the ‘sjoelbak’ from its corner and we play the game vigorously.

This time also Minke participates in our little family competition. And mind you, she’s a tough opponent. After her first three turns, she collects (without cheating) 34 points. You should see her brothers jumping and cheering. She is a little overwhelmed.

While we are enjoying our fun game, we think of Flat Stanley. As it’s a typical Dutch game he should see this too… He doesn't really get it, but the kids’ enthusiasm is very contagious ;-)

Sorry, this picture sucks, but it shows the entire 'sjoelbak' so you can get an idea of the game ;-)

Waterbed

Voor mij is een van de beste uitvindingen sinds gesneden brood, het waterbed.

Als oer koukleum kan ik in de winter niet blijer worden dan ’s avonds in een lekker voorverwarmd bedje te stappen. Bovendien is het matras nooit te hard of te zacht, maar past zich heerlijk aan je eigen vormen aan, waardoor het me zelfs nog lukte hoogzwanger lekker op mijn buik te slapen.

Nu begin ik alleen te denken dat dit bed gewoon TE geweldig is. Ik krijg ons twee jarige schatje er namelijk met geen stok uit.

Iedere avond hetzelfde ritueel. Schoongewassen, pyjamaatje aan, tandjes gepoetst en dan komt ze hoor…mama’s bedje slapen? Ik trek demonstratief de gordijnen dicht op haar kamer en dan verschijnt de pruillip. Ik sla haar dekbedje uitnodigend open en daar komen de waterlanders….Ma-hamma-behe-tje!

Iedere avond geef ik weer toe. En doet ze haar oogjes vredig dicht in mijn comfortabele superbed. Tegen de tijd dat ik zelf naar bed ga, draag ik haar naar haar eigen bedje. Soms duurt het wat langer, soms maar tien minuten. Trippel trippel trippel. Ze gooit haar knuffel kussentje over me heen, klautert vervolgens zelf over me heen, kruipt tegen me aan en valt weer als een blok in slaap.

Het zal ooit wel ophouden. Misschien als ze haar eigen waterbed heeft ;-)

OK, you tell me. Imagine you're two years old. Which bed would you pick?

I think one of the best inventions since a bread slicer is a waterbed.
Being the shivery type, there’s just no other thing that can make me so happy as getting in my preheated bed during winter. Besides, the mattress never is too soft or too hard, it simply shapes around your body, so even very pregnant I was still able to sleep on my tummy.

But now I’m beginning to think my bed is TOO fantastic. Because wild horses couldn’t drag our sweetest two year old out of it either.

Every night the same thing. Clean from the tub, wearing her PJ’s, teeth nicely brushed and there she goes….sleep in mommy’s bed? Trying to make a statement I close the curtains in her bedroom and her lower lip starts to curl. I pull back her covers as a silent invitation…and there we get the waterworks. Mo-hom-my’s-be-hed!

Every single night I cave in. So she closes her eyes peacefully in my comfortable super bed. When I go to bed, I’ll carry her to her own bed. Sometimes it will take a few hours, sometimes not even ten minutes. Pitter patter! She throws her cuddle pillow next to me, then she’ll climb over me, snuggles next to me and falls asleep the moment she gets there.

Eventually it will stop. Maybe when we give her her own waterbed ;-)

Flat Stanley

Kijk eens wie wij vandaag in de brievenbus aantroffen?

Een van T’s oud klasgenootjes uit Amerika heeft hem haar Flat Stanley opgestuurd.

Ze zijn met een’ social studies’ project bezig en gekeken wordt waar alle Flat Stanley’s naartoe gestuurd kunnen worden en wat ze daar zoal hebben beleefd. Op bijgeleverd vragenlijstje kunnen we straks invullen wat Stanley hier allemaal gezien en gedaan heeft.

We zullen hem zoveel windmolens en klompen als we maar kunnen laten zien en natuurlijk nog wat beroemde Nederlandse schilderijen. Verder gaat-ie een lekker kroketje eten bij FEBO, komt-ie kijken bij de zwemles en gaat hij T aanmoedigen tijdens een hockey wedstrijd. En onderweg verzinnen we nog wel wat meer dingen....

Die arme Stanley zal bekaf zijn eenmaal weer terug in Enterprise =)

Look who we found in our mailbox today?

A former classmate of T has sent him her Flat Stanley.

They’re working on a social studies project and are hoping to get many responses of far away places. Stanley comes with a questionnaire we have to fill out, to tell what he has seen and done.

We’re going to show him as many windmills and wooden shoes as possible and ofcourse we'll let him see some famous Dutch paintings. Have him try a Dutch deep fried snack, take him to T's swim lessons and have him cheer at a [field]hockey game. We'll think of some more things while we go.....

Poor Stanley is going to be so tired once he gets back to Enterprise =)

[Haley, we received your Flat Stanley, when is he due back?]

Stubborn plants

Terwijl om me heen de blaadjes van de bomen vallen, de fietspaden vol eikels en kastanjes liggen, willen andere elementen uit de natuur nog niet buigen voor de herfst.

Ze steken hun tong uit naar het kouder wordende weer en laten zich dit jaar nog een laatste keer van hun mooiste kant zien.

Wat een geweldig contrast.

[Ik wilde eigenlijk nog wat meer foto's buiten maken vandaag, maar moet bekennen dat dit natuurelement wel is gebogen voor de regenbuien, schaam schaam ;-)]

While leaves are falling of trees around me, and the roads are covered in acorns and chestnuts, other elements of nature aren’t ready to bend for fall yet.

They’re sticking out their tongue to the colder weather and show off their beauty for the last time this year.

Such a pretty contrast.

[I wanted to take some more pictures outside today, however this element of nature did bend for the heavy showers this afternoon, shame shame ;-)]

Kale koppen en camo pakken

Lieve Kale!

Wat is dat toch met dat haar van jou en uitzendingen?

Iedere keer dat je baas je een paar maanden naar een uithoek van de wereld stuurt, eindig jij weer met een kale kop.

De keren dat je op uitzending bent geweest, zijn inmiddels niet meer op een hand te tellen, dus ook het aantal glimmende schedels niet. Je weet zelf ook wel dat je geen Humberto Tan bent. Dus waarom dan toch?

Ik ben aan deze maffe gewoonte inmiddels wel gewend. Maar je kinderen…de arme bloedjes schrokken zich een ongeluk. [Nouja, na het zien van je foto greep met name J naar zijn eigen hoofd in ongeloof, de andere twee moesten alleen maar heel hard lachen.]

Er lopen meer van die militaire mafkezen rond, dus het is ineens erg lastig om tussen al die kale koppen en camopakken hun eigen vader te vissen. Misschien is volgende keer roze verven een aardig alternatief.

Vandaag tijdens de live-video-verbinding waren we alle vier erg opgelucht om alweer wat haar op je bol te zien. Al is het slechts een millimeter of twee ;-) Nog zes weken om verder aan te groeien.

Maar we hebben na familie beraad besloten: haar of geen haar, we willen je straks toch weer graag thuis hebben! Niet verkeerd hè =)

Dear Baldie!

What’s it with that hair of yours and deployments?

Every time your boss is sending you to whatever place in the world for a few months, you end up bald.

I kinda lost track of the times you’ve been deployed, same goes for the number of shiny skulls. You know you’re no Montel Williams. So why?

I’m sort of used to this silly habit. But your kids….these poor souls….you’re scaring the hack out of them. [Well, mainly J grabbed his own head in disbelief after seeing your picture, the other two just laughed their heads off.]

Since you’re not the only military goof with this ‘hair thing’, it’s hard for them to spot their own daddy in a crowd of mainly bald heads and camo suits. Maybe dying it pink next time is a nice alternative.

Today during the live video session we were happy to see you... with some hair on your head again. The entire 1/16 of an inch of it ;-) Six more weeks for it to grow.

But after a serious family conference we’ve decided: hair or no hair, we still like to have you home! How about that =)

Zwemdiploma C

Eentje klaar.

Nog twee te gaan.

Scheelt toch weer een wekelijks bezoekje aan het zwembad, pfff.

One done.

Two more to go.

But it does make a difference. At least one weekly visit to the swimming pool less, sigh.

Vrouw zoekt Boer

September Oogstmaand.

Ik ben er maar druk mee [waar is die boer als je ‘m nodig hebt ;)].

Na de oogst van de appeltjes en druifjes zijn we nu walnoten aan het rapen.

Die dingen hebben een onooglijk jasje, maar eenmaal naakt en gekraakt, zijn ze heerlijk.

September month of Harvest.

Keeping me real busy [where’s that farmer when you need him ;)].

After first harvesting apples and grapes, now we’re picking up walnuts.

These things are having one ugly looking jacket, but once 'nacked' and cracked they’re delicious.

Vandaag geleerd 1

Drie dingen die ik vandaag heb geleerd (en dat nog voor de lunch):

1. Laat a b s o l u u t nooit, maar dan ook echt N O O I T je papier snijder onbeheerd op tafel staan [voor de goede orde, dat doe ik normaal gesproken ook niet hoor, maar M kan ineens ook de omhooggedraaide deurklinken openmaken]

2. M heeft scrap aspiraties, maar moet nog veel leren

3. Buiten scrappen zijn er ook andere manieren om van je foto’s af te komen =)

[Gelukkig heeft Minke alleen een foto flink toegetakeld, moet er niet aan denken hoe haar vingers eruit hadden kunnen zien, brrrrrr.]

Three things I learned today (even before lunchtime):

1. Don’t e v e r, I mean N E V E R E V E R, leave your paper cutter unattended on your desk

[just for the record, something I normally don’t do, but M is capable of opening turned door handles all of a sudden]

2. M is into scrapping, but still has a lot to learn

3. Besides scrapping, there are other ways of getting rid of pictures =)

[Luckily Minke only cut up a picture, don’t want to think about what damage she could have done to her own fingers, brrrrrrrr.]

Productivity beats creativity

Met vier verschillende foto albums, heb ik gisteravond besloten dat het OK is om een lay out dubbel te maken.

Productiviteit wint het van creativiteit.

Ik wil gewoon die digitale berg foto’s zien slinken =)

Dus LO 1 zit nu in het familie album en LO 2 in J’s album.

Wat een overwinning op mezelf :p

With four different photo albums to work on, I decided last night it’s OK to copy an already made lay out.

Productivity beats creativity.

I simply want that huge digital stack of pictures to diminish =)

So LO 1 is in our family album and LO 2 in J’s album.

A victory against myself :p

Fifty ~ Fifty

We zijn halverwege!!!!!!!!

Vijftig M&Ms in de ‘weg’ pot en vijftig in de ‘thuis’ pot.

Wat een mijlpaal…

Het lijkt nu toch ineens sneller te gaan.

Nog 7 weken.

We’re halfway!!!!!!!!

Fifty M&M’s in the ‘away’ jar and fifty in the ‘home’ jar.

Quite a milestone….

Time seems to pass quicker now.

Seven weeks to go.

Niks te melden

Bijna geen blog vandaag. Gewoon omdat ik niet zoveel te melden heb. Behalve dat....
* het met T heel goed gaat [alleen wel jammer dat de stakker niet in bad of onder de douche mag tot de hechtingen eruit gaan volgende week maandag]
* ik vandaag heerlijk [zonder door kinderen gestoord te worden] een uur met mijn lieve echtgenoot aan de telefoon heb kunnen ouwenelen
* mijn moeder vandaag te horen heeft gekregen dat ze morgen eindelijk het ziekenhuis mag verlaten [de toegezegde vijf dagen zijn er dan 19 geworden]
* ik vanavond weer eens lekker heb zitten scrappen
Kortom niks te melden, maar wel een heerlijke dag gehad [ondanks het natte weer buiten].
Jullie hopelijk ook =)

Almost no blog entry today. Just because I don't have much to say. Except.....
* T is doing very well [just too bad the poor thing cannot shower or take a bath until the stitches are taken out next Monday]
* I had a lovely [uninterupted by eager kids] phone conversation with my dear husband for over an hour
* my mom was told today she can finally leave the hospital tomorrow [instead of spending five days, she had to stay 19]
* I had a very enjoyable crop this evening. Had some creative juices flowing again.
So I guess I don't have much to share, but I did have a wonderful day [inspite of all the rain].
Hope you had a great day too =)

Weer naar de HAP

Terwijl ik de laatste hand aan het avond eten leg, komt J brullend binnen. Mam, kom snel Thijmen heeft zich heel erg pijn gedaan. [Op de een of andere manier gebeuren dit soort dingen altijd rond etenstijd.]

Ik snel naar buiten en vind T met een enorme schaafwond over de hele lengte van zijn scheenbeen. De schaafwond valt wel mee, maar onderaan zit ook nog een diepe snee. Vreemd genoeg stroomt er geen bloed uit [gelukkig maar, bloed maakt me altijd een beetje wee in de maagstreek], maar gezien de diepte heb ik er mijn twijfels over.

Na eerst beide jongens een beetje gekalmeerd te hebben, toch maar weer de HAP [Huis Artsen Post] gebeld. Komt U maar even langs mevrouw. We wonen redelijk bij de HAP in de buurt [in ons geval geen overbodige luxe] maar natuurlijk wel drie koters die ingeladen moeten worden. Vijf minuten later worden we al geholpen. Moeders heeft het goed ingeschat, het moet inderdaad worden gehecht.

Arme T is zo gestresst van prik en naald en draad dat hij helemaal zit te klappertanden. Ik heb zo met hem te doen. Gelukkig helpen mijn troostende woorden en het kordate optreden van de arts en staan we zo'n twintig minuten later weer buiten. T eerst nog wat wankel op de pootjes, maar van onderstaand maal is hij weer helemaal opgeknapt. Alsof ik het van te voren wist dat er iets stond te gebeuren...


While I'm almost done fixing dinner, J is holloring for help. Mom you need to come, Thijmen is hurt BAD! [Somehow things like this always happen while I'm fixing dinner.]

I race to our backyard and see T with a nasty scraped shin. I'm not too worried about the scrape, but there's also a deep cut about an inch in length. Strange enough there's no blood gushing out [blood alwyas makes me feel a bit queasy], but the depth does worry me.

After first calming down both boys, I call the ER and yes mam, you better come in and have it checked out. We do live fairly close to the ER [in our case a necessity], but still I need to load three kids in the car first. Only five minutes later the Doc can see us. And mom was right, it needs to be stitched up.

Poor T is totally stressed out when he sees the syringe, needle and thread, his teeth are chattering. I'm feeling so sorry for him. I do manage to comfort him a bit and with a very firm physician we're in the car home again some twenty minutes later. T a little wobbly on his legs at first, but after his favorite dish [see below] he's all perky again. Like I knew something was going to happen today...

Kip met kersen

Vanavond wordt er weer iets lekkers uit de oven gegeten. Het recept lang geleden gekregen van lieve vriendin S en een absolute favoriet van zowel R als T.

Ingredienten:

400 gram kipfilet

1 pot kersen zonder pit (350 gram)

1 bekertje zure room of crème fraiche

zakje kerrie saus

3 bolletjes gember (vervang ik zelf vaak door een klein blikje ananas)
1 theelepel sambal

3 theelepels kappertjes

1 teen knoflook

1 blik croissant deeg (groot)

150 gram geraspte kaas

peper en zout.

Verwarm de oven voor op 200 graden. Vet een lage ovenschaal in en bekleed deze met het croissantdeeg. Snij de kipfilets [en de bolletjes gember] in blokjes en bak ze goudbruin.

Laat de kersen en ananas uitlekken. Doe de aangebraden blokjes kip in een kom en voeg alle ingrediënten toe (behalve de kaas) en meng het geheel door elkaar.

Doe het mengsel in de schaal. Leg het laatste stuk croissant deeg eroverheen [als er nog over is, afhankelijk van formaat ovenschaal] en strooi hier de kaas overheen.

20 Minuten in de oven en smullen maar =)

Afhankelijk van de eters kan het nog worden aangevuld met een salade of groente (broccoli met mais, hè René :p).

Tonight another yummy dish from the oven. A recipe I got from dear friend S a long time ago. And an absolute favorite of both R and T.

Ingredients:

4 boneless chicken breasts,

1 can pitted cherries
1 small cup of sour cream
some curry [the special curry sauce envelopes we have here I’ve never seen in the US, but if you want some, let me know, they’re easy to mail ;-)]
1 teaspoon sambal [spicy Indonesian condiment]
3 teaspoons capers

some bake ginger [I often replace with a small can of pineapple]
1 garlic clove
1 package refrigerated crescent rolls [8 ounces]
1 cup [or more] of shredded cheese [whatever you like]
salt en pepper.

Preheat oven to 400 degrees F. Use some Pam spray on an oven dish. Place crescent dough on the bottom of the dish.

Cut up chicken [and ginger] and bake the chicken until golden brown. Drain cherries [and pineapple].

Put the chicken in a bowl and add all other ingredients [except the cheese] and mix well. Put the mixture in the oven dish. Cover it with the last crescent dough [if you are having any left] and spread grated cheese on top.

Put it in the oven for 20 minutes and dinner’s ready =)

You could add a salad or some fresh veggies to complete [broccoli and corn, right René :p]

Animal Planet

Een van de dingen waar ik herhaaldelijk met mijn jongens over in de clinch lig, is hun notoire televisie kijkgedrag. Volgens mij hebben ze dat ding het liefste 24/7 aanstaan, terwijl het apparaat mij eigenlijk gestolen kan worden.

Ik gruwel van de meeste programma’s op Nickelodeon en Jetix is voor mij helemaal taboe met het veschrikkelijke Pokémon. Ongerust over wat deze vreselijk passieve hobby met hun hersens doet, heb ik nu een nieuwe regel ingevoerd. Als die snert TV nou echt zo nodig aan moet staan, stem dan maar af op Animal Planet of Discovery Channel. Daar steek je tenminste nog iets van op….

Ik kom net terug van het hockeyveld met de jongste twee als oudste mij meteen vertelt wat hij net heeft geleerd….

Mam weet je dat een leeuw wel dertig keer seks heeft per dag!

Uh, ja dat klopt lieverd tijdens de paringtijd.

Gelukkig hoefde papa en jij het maar een keer te doen, hè!.....

Trek jij maar snel je hockeyschoenen aan, je moet zo weg!



One of the things I often fight about with my boys is their infamous television addiction. I think they would love to have the TV set on 24/7. While I could care less about the thing.

I despise most programs on Nickelodeon and Jetix is really an absolute NO NO, with its horrific Pokemon. Worried about what effects this tremendously passive pastime will have on their brains, I introduced a new rule. If you really can’t live without watching the darn thing, please tune in to Animal Planet or the Discovery Channel. At least that’s educational….

The minute I return with the youngest two from the hockey field this morning, my eldest is filling me in about what he has just learned….

Mom, do you know a lion is having sex thirty times a day!

Uh, that’s right sweetie, when it’s mating season they do.

Good for you, daddy and you only had to do it once, right!.....

You have to put on your hockey shoes now, it’s about time to go!

Dat was Herman

Dag 4 Herman heeft honger vandaag, vertelde de instructies. Dus Herman moest eten.
Geef hem: 200 ml melk, 200 gram suiker en 250 gram bloem.
Dat was een mooi klusje om samen met Minke te doen. Tenminste dat dacht ik.
Waar het precies mis ging, weet ik eigenlijk nog steeds niet, maar net nadat Herman gegeten had, lag hij ineens op de keukenvloer. Een enorme bende, waarvan ik gezien Minke’s verdrietige reactie geen foto’s heb gemaakt.
Het is voor mij in ieder geval een teken aan de wand. R is en blijft mijn grote liefde en er is in mijn leven geen ruimte voor andere 'mannen' =)

Day 4 Herman is hungry today, the instructions read. So Herman was supposed to get something to eat.
Give him: 200 ml milk, 200 gr sugar and 250 gr flour (sorry too lazy to convert).
A nice thing to do together with Minke. At least I was thinking it would be nice.
I still don’t know what went wrong, but right after he got his meal, all of a sudden Herman was lying on the kitchen floor. A terrible mess, I didn’t take any pictures of this time, because a very upset Minke needed my attention.
I think it must be an omen. R is and will always be the love of my life, so there’s just no room for other 'men' =)

Jantje Dinges

Mam, we hebben vandaag boekjes meegekregen voor Jantje Dinges!

Vragend kijk ik mijn oudste aan en vervolgens verschijnt ook de middelste druk wapperend met zijn Jantje Beton lotenboekje.

Struikelend over hun woorden van enthousiasme, leggen ze me gezamenlijk uit dat ze geld in moeten zamelen. Het hoe en wat is nog niet helemaal duidelijk maar leuk vinden ze het hoe dan ook.

Ik deel hun enthousiasme iets minder, omdat ik nu al weet dat de niet verkochte lootjes waarschijnlijk uit mijn eigen portemonnaie zullen worden betaald. Maar OK, het is voor het goede doel.
De eerste twee lootjes zijn inmiddels aan oma verkocht, dus het begin is er. Nog 18 te gaan….



Mom, we got lottery tickets today for ’Jantje What’s-his-name’!

I look at my eldest puzzled when number two is arriving as well, waving with his own ‘Jantje Beton’ (charity organization for kids and their wellbeing) tickets.

Stumbling over their words in their enthusiasm, they tell me about the fund raiser. All the ins and outs aren’t totally clear, but they’re excited anyhow.

I guess I’m a little less thrilled about it, as I already know the unsold tickets are going to be paid out of my pocket. Oh well, it’s for charity.
The first two tickets we sold to grandma, it’s a start. Only 18 more to go….

Als je haar maar goed zit

Sinds ons laatste bezoekje is het fenomeen ‘kapper’ een heikel punt geworden. In mijn opdracht had ze J’s haar toen zo kort geknipt, dat de lieverd ongeveer twee dagen niet tegen me gesproken heeft. Dat willen we allebei dus echt niet meer.

Gelukkig is hij het er wel mee eens dat het nu na ruim vijf maanden wel weer eens tijd wordt om er ‘iets’ vanaf te halen. Vanmiddag hebben beide heren dus een afspraak bij de niet meer zo populaire kapper. T als eerste. Die is nog makkelijk en meegaand. Zolang hij aan het eind van de rit maar gekleurde haargel in zijn stekels krijgt gesmeerd, is hij allang blij.

Met J’s haar heb ik me maar niet [al teveel ;-)] bemoeid. Dus hij heeft de kapster in eigen woorden verteld hoe hij het hebben wil. Niet te kort, alleen een beetje hier, hier en hier =) Samen komen ze er helemaal uit [de kapster af en toe een blik op moeders werpend voor wat ondersteuning].

Ze pakt het slim aan. Heeft drie keer samengevat hoe hij het hebben wil, zodat er echt geen misverstanden kunnen zijn. Het heeft gewerkt. Ook hier weer een tevreden kind na zijn knipbeurt. Zo tevreden dat ze er zelfs groene gel in mag smeren. En dat wil in zijn geval heeeeel wat zeggen.




After our last visit the term ‘hairdresser’ has become a touchy subject. J’s hair had been cut way too short in his opinion and I was to blame for it. Which resulted in a silent treatment for about two days. We both don’t want that to happen again.

After five months he does agree he needs another haircut, but just a teeny tiny bit. So this afternoon both boys have an appointment. T goes first. He’s still easy going and pliable. As long has he gets his favorite color hairgel in his spiky hairdo he’s fine.

With J’s wishes I don't interfere [too much ;-)]. So he tells the hairdresser how she should cut it. Not too short, and only here, here and here =) Together they work out something [she looked at me occasionally for some support]. And after summing it up about three times, so there can't be any misunderstandings she starts her work. Smart girl =)

It all worked out. Another satisfied customer. He is so relieved, she can even put green gel in his hair. In J’s case that says it all.

Mijn nieuwe vriend Herman

Een moeder op school kreeg vanwege R’s afwezigheid een beetje medelijden met me en heeft me vandaag een nieuwe vriend bezorgd. Herman heet hij.

In tegenstelling tot alle gruwel verhalen die ik over Herman heb gehoord, is de mijne een fris en schoon type. Hij kwam keurig in een afgesloten tupperware bakje en zelfs met bijsluiter [iets wat 18 jaar geleden bij R misschien ook best handig was geweest, maar dat even terzijde ;-)].

Ik heb de instructies al snel doorgelezen en Herman vraagt [gelukkig] niet al te veel aandacht. Hij moet af en toe wat eten, maar dat is niet echt een belasting, moet wij per slot van rekening ook.

Over tien dagen is Herman alweer geschiedenis. Dan verdwijnt hij na nog één laatste koningsmaal in de oven. Om er als vriendschapskoek uit te komen. Maar niet nadat hij eerst nog voor wat nageslacht heeft gezorgd [het is toch wat met die mannen].

Nog gegadigden voor wat kleine Hermannetjes over een dag of negen?



A mom at school took pity on me now R is gone and provided me with a new boy friend. Herman is his name.

After all the horror stories I have heard about Herman, I was pleasantly surprised that mine is the proper and clean type. He arrived neatly sealed in a Tupperware container and even came with instructions [something that might have been handy with R too, some 18 years ago, but that’s just a thought ;-)].

I quickly scanned through the instructions and [luckily] Herman isn’t very demanding. Just an occasional meal, but that’s OK, we have to eat too after all.

In ten days Herman is going to be history. After one last scrumptious meal he will disappear in the oven and will become a tasty friendship cake. But not after fathering many offspring first [typical male].

Anyone in for a little Herman in about nine days?

Klaar voor C

Een grijns van oor tot oor had hij toen ik hem vanmiddag in het zwembad op kwam halen. Mam, ik mag voor mijn C afzwemmen. Blij en vooral opgelucht is hij. Eindelijk is-ie van die beschamende zwemlessen af [C was trouwens eigen keuze].

Na vier jaar zwemmen in Amerika, konden de jongens zich allebei prima redden in het water. In de VS ligt alleen de nadruk op het zwemmen van de borst- en rugcrawl. Hun schoolslag was behoorlijk onder de maat. Eenmaal terug in Nederland heb ik bij het plaatselijke zwembad eens geïnformeerd naar de mogelijkheden. Ze mochten allebei komen proefzwemmen om te kijken waar ze zouden kunnen beginnen.

Aangezien de schoolslag dus ver achter lag, was dat helaas in badje 3 voor het A-diploma. Naief ging ik ervan uit dat ze daar zo doorheen zouden stomen. Nou niet dus….Ook voor Jochem duurde het nog vier maanden voor de schoolslag netjes genoeg was om af te mogen zwemmen voor A. Daarna had hij wel na 3 lessen zijn B binnen en nu na 5 lessen zijn C.

Het wekelijkse zwemmen zorgt voor gemengde gevoelens. Het zwemmen zelf vindt hij heerlijk. Hij mist ons ‘eigen' zwembad verschrikkelijk, maar die zwemlèssen. Hij schaamt zich er zoooooo ontzettend voor. Het is ook het grote geheim, waar nooit iets over gezegd mag worden tegen vriendjes. Ik ben blij dat het nu voor hem allemaal achter de rug is. Maar volgens mij gaat hij zijn wekelijkse zwemuurtje best missen straks…



A big smile on his face, when I picked him up from the swimming pool this afternoon. Mom, I am getting my C diploma. Happy and especially relieved he is. At last he’s done with those embarrassing swim lessons [C by own choice BTW].

After all the swimming they had done in the US, both boys were very confident in the water. Only in the US they put more energy in teaching front and back crawl, so their breast stroke wasn’t very good.

Once we got back here, I asked about the options at our local public pool. They had to show their skills, so they could see at what level they had to start their lessons. Both of them weren’t even ready for an A-certificate. I thought a ‘few’ swim lessons would be sufficient, but boy was I wrong…..Even for Jochem it took four months to swim a proper (Dutch standards are ridiculously high) breaststroke. But after that, he did get his B after only 3 lessons and now his C after 5.

The weekly swim sessions are giving J mixed emotions. He LOVES to swim and misses ‘our’ pool terribly. But those lessons. He is just sooooooo embarrassed. It’s his big secret, we can never mention to his friends and classmates. I’m so happy for him, it’s finally over. Although I do think he’s going to miss his hour of swim fun every week…

Super dog

Vier handen op één buik zijn het met zijn tweeën. Samen spelen in de tuin is altijd feest. Als ik Jester vanmiddag heel hard hoor blaffen, ga ik maar eens even kijken. Wat zijn ze nu weer samen aan het uitvreten.

Jester zie ik gelijk, maar waar is M? Ik roep, geen reactie. Ik zoek, nergens te vinden. Jester blijft maar blaffen. Haar fietsje is ook weg. Ik schrik me rot. De klink van het hek zit zo hoog dat ze er niet bij kan, maar met hulp van haar fietsje (ze is op het zadel gaan staan) is het haar blijkbaar toch gelukt uit de tuin te ontsnappen.

Ik kijk in de straat, geen Minke. Nu begin ik toch lichtelijk in paniek te raken. Ik hol naar de voordeur om te kijken of ze om het huis heen is gelopen. Ook weer niks.

Jester loopt opgewonden met me mee….Jes waar is Minke… In één streep loopt hij om het huis heen richting tuinhek. En ja hoor daar zit ze, verscholen tussen de struiken met fiets en al.

Blijkbaar verstoppertje aan het spelen, want op al mijn geroep heeft ze nooit gereageerd. Jester je bent een super hond. Een goede kinder waakhond met een geweldige speurneus.
[En Minke jij hebt voorlopig huisarrest =)]



Partners in crime they are. Playing together in our backyard is always great fun. So when I hear Jester barking loudly, I take a peak. What are they up to now?

Jester is easy to find, but where’s M? I call for her, no answer. I look for her, nowhere to be found. Jester keeps on barking. Her little bike is missing as well. OMG! The door handle of the gate is placed so high, she can’t open it, but together with her bike (she climbed on top of it) she did manage to escape the backyard.

I scan the street, still no Minke. I start to freak out. I race to the front door to see if she went around our house. Nothing.

Jester excitedly follows me…..Jes where’s Minke…..He races from our front door to the gate of the backyard. And there she is, hidden in some bushes, bike and all.

I guess she was playing hide and go seek, because she never ever responded to my hollering. Jester you are a super dog. A great kids watchdog and an extraordinary tracker.
[And Minke, you are so grounded =)]

Nieuwe schoenen

Ze is zo blij. Intens gelukkig met haar nieuwe schoenen.

Het was even zoeken [op dit moment is mama toch nog wat veeleisender dan zijzelf], maar daar stonden ze.

Lekker stoere stappers, maar helemaal goed voor een meid.

Nu wil ze ze niet meer uit. Hier herken ik heel veel van mezelf in =)

Breaking in her new shoes. She's doing everything with them. Running, jumping, sliding, you name it.

The easiest way to take a proud look at your new shoes ;-)

She's so happy. Super content with her new shoes.

It took some time to find them [for now it's still mom who's the more demanding one], but there they were.

Nice sturdy boots, but perfect for a little girl.

She won't take them off anymore. I see a lot of myself in her now =)

Power Ranger Modified

Na intensief gebruik is deze blauwe Power Ranger een beetje op. Weggooien mag natuurlijk niet, waardoor het menneke het afgelopen jaar onderin een grote plastic speelgoed doos heeft doorgebracht.

[Waarschijnlijk ook niet echt bevorderlijk voor zijn gestel geweest =)]

Gisteren kwam J hem weer tegen [de rest van de inhoud van de doos ligt nu verspreid over T zijn kamervloer :(] en had gelijk medelijden met het stoere figuurtje.

Aan deze gebreken moest iets worden gedaan.

….Waar zouden we zijn zonder plakband…..

Met een nieuw papieren hoofd en de rest van zijn ledematen verstevigd met plakband gaat hij er nu weer tegenaan.

After intense use, this blue Power Ranger is a little worn out. Tossing it of course is a big NO NO, so this little guy spent this past year at the bottom of a big Rubbermaid box.

[Probably that didn’t help his well being much either =)]

Yesterday J found the little dude again [the rest of the content of the box is covering T’s bedroom floor now :(] and took pity on the action figure.

His ailments had to be fixed.

....what would we be without scotch tape….

With a new paper head and the rest of his limbs fortified with scotch tape, he’s as good as new.

Gemis

Ik ook, mannetje!

Me too, buddy! [I miss you, daddy]

Moe

Ik weet het, het is half 9.
Ik weet het, er liggen nog genoeg klusjes die ik eigenlijk nu zou moeten doen.
Maar ik ben zoooooooooo [grote gaap] moe.
Dus, half negen of niet. Ik ga naar bed. Welterusten!

I know, it’s 8.30.
I know, there are plenty of chores I should be doing now.
But I am sooooooooooooo [big yawn] tired.
So, eight thirty it is. I’m going to bed. Good night!

De Pechvogel

Afgelopen vrijdag ging mijn moeder onder het mes voor een nieuwe heup. Operatie ging goed en iedere dag boekte ze netjes vooruitgang, zodat ze vandaag naar huis zou kunnen gaan. Helaas stak een ‘botje’ daar een stokje voor.

Tijdens het oefenen met krukken gistermiddag, ging er iets mis en KRAK daar brak ze het broze bot. In plaats van vrolijk naar huis te gaan, kreeg ze vandaag haar tweede (veel complexere) operatie en zal het herstel nu mogelijk langer gaan duren. Wat een pechvogel!

[Net met haar gesproken. Alles is goed gegaan en ze mag gelukkig weer hetzelfde herstelschema aanhouden. Jippie! =)]

Last Friday my mom had surgery for a new hip. Operation went well and she made good progress every day, so she could go home this morning. Unfortunately this pesky little bone put a stop to it all.

While practicing on her crutches yesterday afternoon, something went wrong and SNAP, she broke her brittle bone. So instead of going home happily, she’s undergoing another (more complicated) surgery today and recovery will possibly take longer. Talking about bad luck!

[I just talked to her and everything went well. She can probably also remain on the same recovery schedule. Hurray! =)]

De Bieb

Ben er ineens achter hoe ik de memory stick uit R zijn mobiel moet verwijderen :p , zodat ik eindelijk een aantal lang vergeten foto’s kan bekijken. Helaas is het lensje van de camera zo vervuild/beschadigd dat de foto’s niet echt van een superkwaliteit zijn, maar deze van M in de bieb is toch wel weer erg grappig [twee weken geleden genomen].

Ze gaat graag mee naar de bibliotheek. Heerlijk lukraak boeken uit de rekken trekken [die ik altijd allemaal voor haar mee neem, want dat is makkelijker dan de oorspronkelijke plek terugvinden =)] en lekker bouwen met de enorme lego stenen.

Finally found out today how to remove the memory stick from R’s cell phone :p so I could see some long forgotten pictures. Too bad the lens of the camera is so filthy/scratched, the pictures aren’t that super, but I did like these of M in the library [two weeks ago].

She loves going to the library. Random grabbing books from the shelves [I always end up taking home for her, simply because it’s a lot easier than finding their original spot =)] and playing with the huge Lego bricks.

Apple crumble

T wil al heel lang een echte taart bakken.
De standaard zand varianten zijn niet meer genoeg. Nee, het moet een ECHTE zijn.
De appels liggen al klaar dus vanochtend samen een heerlijke appel kruimeltaart gebakken.
Het was leuk om samen te doen.
Ik moest lachen om zijn enorm serieuze aanpak van dit karwei .
Hij lachte omdat hij nu trots kan zeggen zijn eerste echte taart te hebben gemaakt.
Mijn lieve kruimel.

T has been wanting to bake a pie for some time now.

The usual dirt varieties won’t cut it anymore. No, it has to be a REAL pie.

The apples are still waiting so we’re baking a nice apple crumble pie this morning.

It was great fun.

I had to smile about his serious approach of the matter.

He was smiling because he was so proud baking his first real pie.

My sweet cutie pie.