Sunday, December 9, 2007

Bye bye pergola!

Wie had gedacht, dat we dit aan het doen waren vandaag. Het begon met: Caroline, kan je even komen helpen? Mama mama, kom helpen. HELP!

Ik trek mijn jas aan en ga eens kijken waarbij mijn hulp zo dringend nodig is. Vervolgens ben ik totaal verbijsterd. Ik tref mijn lieve echtgenoot aan met het totale gewicht van de pergola in zijn handen.

Ik sta er in eerste instantie onder, maar bedenk me dat dat niet echt de plek is om lang te blijven staan. Wat kan ik doen, vraag ik vertwijfeld. Inmiddels heeft mijn lieverd ook geaccepteerd dat er niks meer valt te doen. De pergola is niet meer te redden. Hij laat het geheel los en daar gaat-ie…met een keiharde klap eindigt de complete pergola op het terras. We staan er allemaal een beetje triest bij te kijken.

Tijdens de bouwtechnische keuring 2 jaar geleden, waren we er al voor gewaarschuwd. Het huis zelf kwam prima door de keuring, maar de pergola… Het leek een echt doe-het-zelf klus en was vermoedelijk geen lang leven meer beschoren.

We vonden hem zo mooi. Met de druiventakken en trossen en de door mij zo geliefde clematis bloemen. Een straffe Zuidwesten wind heeft hem de das omgedaan. Heeft het hele ding omver geblazen. En tijdens de reddingsactie is hij dan echt ter ziele gegaan. Wel kaal hoor! Maar pluspuntje, we hebben nu wel wat meer licht in huis.





Who would have guessed we'd be doing this today. It all started with: Caroline, can you give me a hand please? Mommy mommy, come help. HELP!

I put on my jacket and go outside to see why my help is so much needed. Then I’m completely overwhelmed. I find my dear husband holding the weight of the entire pergola in his hands.

At first I’m standing underneath this all, but think this is probably not the best place to be. What can I do to help, I wonder. In the meantime hubby dearest has accepted the fact that nothing can be done anymore. This pergola is beyond hope. He lets it go and with a loud bang it collapses on the terrace. We all look a bit gloomy.

Over two years ago, when we wanted to buy this house, we had it inspected. The house itself was in perfect shape so the rapport said. But not the pergola. It looked like the work of an amateur with best intentions. However the inspector didn’t expect it to have a very long life.

But we really liked this pergola. With the vines and grapes and the much loved clematis flowers. A harsh Southwestern wind finished it off. Blew it completely away. And while trying to safe it, it literally died in RenĂ©’s arms. Leaving quite a vacancy! But on the other hand, now we do have a little more light in our living room.

1 comment:

Love Laugh Live said...

Oh the grapes! Jammer. Hey, I see Uncle Sam saluting from the corner!