Het lekkere knuffel kussen

En ik had me zo voorgenomen geen woord meer over WAS of WASMACHINE te schrijven, maar dan zie ik dit:








En kan ik het niet laten.

Minke heeft een kussen waarmee ze echt onafscheidelijk is. We hebben er nog twee identieke exemplaren van [koopjes van WalMart]. Maar dit vieze ding is voor haar onvervangbaar.

Er mag geen kussensloop omheen [wat jammer nou] en bij hoge uitzondering [meestal als ze zelf niet in de buurt is] mag het een keertje gewassen worden. Vandaag kreeg ik haar toestemming. Haar stinkende kussen mocht in de wasmachine. Gelijk maar een kookwasprogramma geselecteerd ;-)

Even leek het erop dat ze anderhalf uur voor de wasmachine ging zitten, maar na een kwartiertje vertrouwde ze er toch op dat het allemaal goed ging komen. En dat is het natuurlijk ook. Kijk die twee eens!

My intentions were not to write one single word about LAUNDRY or WASHING MACHINES anymore, but then I saw this:

And I can’t contain myself.

Minke has this pillow and the two of them are really inseparable. We got two more identical pillows [bargain from WalMart]. But this filthy thing is irreplaceable.

It may not have a pillowcase [bummer] and only in exceptional cases [usually when she’s not around] it can be washed. Today she gave me her consent. Her stinking pillow could go for a spin. I took this rare opportunity and selected the boiling program ;-)

It looked like she was going to sit the entire 90 minute program out, but after 15 minutes she was convinced it would be OK. And ofcourse it did. Just look at them!

Book report

Jochem had gisteren zijn jaarlijkse boekbespreking.
Hij heeft het uitstekend gedaan.
Kende het hele verhaal uit zijn hoofd, oefende vele keren voor de verschillende familie leden, dus kreeg een prima cijfer.
Hij was niet eens zenuwachtig vertelde hij me [ik wel hoor :p gekke ik].
Ik ben zo trots op hem, dus vond dat hij wel een cadeautje had verdiend voor zijn harde werken. Een toepasselijk presentje.
Het laatste deel van de Dolfje Weerwolfje serie, waarover ook zijn boekbespreking ging. Hij was er helemaal blij mee en ik met hem =)




Jochem had his annual book report yesterday.
And he did very well.
He knew it by heart, practiced often for all his family members, so made a very good grade. He wasn’t even feeling nervous he told me [but I was :p silly me].
I’m so proud, so had to give him a present for all his effort. A pretty appropriate gift.
He got the last episode of the series he read for his report.
He was really pleased and I about him =)

I feel happy

Ik ben vandaag zo vrolijk zo vrolijk zo vrolijk.

Een dagje vertraagd, maar nu ben ik het wel degelijk {{{gigantische grijns}}}.

Mijn hele huis ruikt heerlijk naar waspoeder. De berg was heeft zich nu deels van de wasmand naar mijn keukenvloer verplaatst, maar daar kan ik even niet mee zitten. Vier wassen gedraaid, nog zo’n vijf te gaan. Dat een mens zo blij kan worden van het draaien van een paar wasjes.

Thijmen kondigde vanochtend aan dat hij nu toch echt geen enkele onderbroek meer had om aan te trekken. Gelukkig had Jochem er nog twee!

Het moest vandaag dus echt voor elkaar komen. En gelukkig gebeurde dat ook. Zelfs voor technische problemen vormen we samen blijkbaar een uitstekend team. De tweede transport geleider gaf zich vandaag ook gewonnen! Tegen zoveel teamwork was het niet bestand :p

I feel happy oh so happy. I feel happy and witty and gay!

A day delayed, but now I really am very HAPPY {{{huge grin}}}.

My entire house is smelling lovely from all the detergent. The laundry pile has spread partially from the laundry basket to my kitchen floor, but it doesn’t bother me at all. Four loads are done, about five more to go. Strange how someone can get so happy, just by washing laundry.

This morning Thijmen announced there were no more boxer briefs to be found. Luckily Jochem had two left!

So this washer problem really needed to be fixed. And it did. So now we know even on technical issues we make a perfect team. The second hook finally caved! Evidently it couldn’t resist this much teamwork :p

Blij met een dooie mus

Lang. Moest even wat frustraties van me afschrijven :p

Tja daar staat-ie dan. Mijn gloednieuwe wasmachine. Ik had verwacht door het dolle heen te zijn, maar het lijkt een dooie mus.

Het begon al slecht. Het apparaat werd vanochtend bezorgd door twee niet-zo-allervriendelijkste heren, die bovendien de Nederlandse taal niet echt machtig waren. Nadat ze eerst wel zo vriendelijk waren om [onder het nodige gezucht en gesteun] mijn oude kapotte witte reus af te voeren, kwamen ze met het nieuwe ding binnen.

Eigenlijk wilde ze hem in mijn gang achterlaten. Daar gingen mijn wenkbrauwen al lichtelijk van omhoog. Nee, hij moet toch echt naar de keuken, daar zit de aansluiting! Vervolgens ging-ie [hetzelfde zucht en steun lied werd weer ingezet] richting keuken.

Met gebaren werd me duidelijk gemaakt ‘tot hier en niet verder’. Waarop ik met gebaren duidelijk probeerde te maken dat ik dan mijn keuken niet meer in of uit zou kunnen. OK dan, ik wist ze over te halen ze om het loodzware ding [dat moet gezegd worden] halverwege de plaats waar hij moet komen te staan te krijgen.

Wel zo handig, want ik moest er zelf toch ook nog bij kunnen voor het installeren. Ja want dat gingen ze niet voor me doen. Die boodschap had ik inmiddels tussen de ongesproken regels door al wel meegekregen. Ik werd hier lichtelijk geïrriteerd van, want was er toch eigenlijk gewoon van uitgegaan dat dat dus wel zou worden geregeld. Niet dus.

Met een wasmand die inmiddels al dagen overstroomt [de wasberg raakt nog net het plafond niet] ben ik zelf maar aan de slag gegaan. De bijgeleverde handleiding was alleen in het Duits [niet mijn beste vak op de middelbare school], dus op internet maar even de Nederlandstalige versie opgezocht en uitgeprint.

Allereerst moesten er transportgeleiders worden verwijderd, vervolgens moest het ding waterpas worden gezet, slangen aansluiten op waterkraan en afvoer, stekker erin en daarna een proefrondje draaien. Leek me allemaal niet zo ingewikkeld, dus ik ben aan de slag gegaan….

En hier zit ik nu, met een dom huisvrouwtjes complex. Geleider 1 lukte me prima om te verwijderen, maar toen kwam nummer 2 en die zit echt muur en muurvast. Verder dan de eerste vijf centimeter krijg ik het rotding er met geen mogelijkheid uit. piep – piep – piep.

Even met de helpdesk gebeld. Een wel-zo-allervriendelijkste techneut aan de telefoon gehad, die me de tip gaf dit echt toch even met zijn tweeën te doen. Een extra stel handen is nodig om de trommel even wat op te tillen, terwijl de ander aan die stang trekt.

Goed dan toch maar wachten op manlief. Maar laat die nou net vanavond een gezellig afscheidsdiner met wat collega’s hebben. Zou die het nagerecht misschien over kunnen slaan =) Ik kan inmiddels weer lachen [maar wel een beetje als een boer met kiespijn]. Wordt vervolgd.

Sorry long. Had to get rid of some frustrations :p

There it is. My brandnew washing machine. I thought I would be ecstatic but I guess I’m not.

It all had a bad start to begin with. This morning two not-so-very-friendly guys, barely able to speak three words Dutch brought it. After they first carried off my old very defect white giant (OK there was a lot of groaning and moaning, but they were nice enough to remove it], they brought in the new machine.

Their intention was to leave it in my hallway. That made my eyebrows raise a little. Hey guys, it really needs to go to the kitchen there’s the connection! So they went [singing the same moaning and groaning tune] to the kitchen. With gestures they told me ‘this is it’. So I told them with gestures, better, but this way I can’t get in or out my kitchen. Could you just please, please pretty please put it where it has to go.

So they did place it halfway there. And that way was fine, because I needed to be able to reach the rear for installation. I read that much between the unspoken lines. Installation wasn’t part of their jobs. Naively I thought they would, but I guess I was very wrong, which did P.O. me some.

The overflowing laundry basket [the huge pile is almost reaching the ceiling] pressed me to do the job myself. The manual was in German only [not my best subject in high school], so I looked up the Dutch version on the internet and printed it. I read it and it didn’t look too hard. First remove the two hooks for transportation, make it level, connect hoses and power cord and have it make a try-out spin. I can do this, so I got busy. ….

But here I am, having a slight stupid housewife syndrome. Because the first hook I could easily remove, but then the second came. And it’s just s t u c k, won’t move or anything. I just can’t get the d@rn thing out, other than the first inch or so. blank – blank – blank.

I called the helpdesk. Talked to a very nice technician and he told me this job is easier done with two people. You just need an extra pair of hands to hold the tumbler, while the other is removing the hook. OK so I better wait for hubby dearest. Unfortunately he’s going to be home late tonight. Having a farewell dinner for one of his co-workers. Could he maybe skip the dessert =) I can smile again [but it’s a bit sour though]. To be continued.

Back-to-back

Je hebt van die weekenden dat je van de ene afspraak naar de andere rent. Normaal proberen we dat soort weekenden eigenlijk te voorkomen. Een dag vol afspraken is prima, maar dan houden we de andere graag vrij voor ons gezin.

Afgelopen weekend was dus zo’n van zaterdagochtend tot zondagavond gevuld programma. Druk, super druk, maar wel onwijs gezellig. Er is gesport, een derde verjaardag gevierd, Sinterklaas is opgezocht, nog meer gesport en tot slot een reünie gehad.

Weer samen met vrienden geweest, waarvan we sommigen al langer dan drie jaar niet hadden gezien. Minke moest nog worden voorgesteld, dus de optelsom was snel gemaakt. We hebben enorm gelachen. Vrienden sinds twintig jaar. Er is best een hoop veranderd. Er zijn inmiddels acht kinderen bij gekomen. We zijn allemaal wat ouder, zwaarder of kaler ;-). Maar zo weer bij elkaar voelt het toch veel korter geleden.

Some weekends you’re running from one event to the other. Normally we try to avoid this kind of weekends. One full day is fine, but then we try to keep the other day for ourselves. Just the five of us.

Last weekend was one filled from 9 am Saturday morning till 8 pm Sunday night. Swamped, but also lots of fun. We had sport events, a birthday party of our three year old, meetings with Saint Nicholas, more sport events and finally a reunion.

Being together with old friends. Some of whom we haven’t seen in over three years. Having to introduce Minke gave that away ;-) We had a great time. Lots of laughs. Friends for twenty years now. A lot has changed. Eight kids have been added for instance. We’ve grown older, gained some weight or lost some hair ;-). But once together again it sure doesn’t feel that long ago.

Tired party girl

After celebrating her third birthday for two days, tonight she's totally beat.

Everyone's been telling her she's such a big girl now.

But I watch her sleep and think: you're still my little baby girl!

Three years of pink bliss

Ons lieve zonnestraaltje is drie jaar vandaag!
DRIE jaar alweer dat ons leven ineens een klein roze tintje heeft gekregen.
Niet teveel, precies goed.

De laaste tijd begint ze steeds verlegener te worden.
Maar vandaag op de peuterspeelzaal vindt ze het prima om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ze geniet met volle teugen.


Our sweet little sunshine is three years old today!
Three years already that our lives have gotten a slight hint of pink.
Not too much, the perfect amount.

Lately Bashful is becoming her middle name.
But today at preschool, she's enjoying her time in the centre of all attention.
She's loving every minute.

She picks her favorite instrument to support the other kids' singing

Zij leve hoog. Zij leve hoog!

Make a whish!

The fun part of celebrating your birthday at preschool is you get your parents to come and show them all kinds of fun activities. Like singing, dancing, listening to stories and doing some crafts. And when you're three you can use as much glue as you feel like. Especially on your birthday :p

Thanksgiving

Vandaag is het Thanksgiving. Mijn favoriete Amerikaanse feestdag.

Bijna [grappige van zwevende feestdagen :p] drie jaar geleden kwamen we op Thanksgiving uit het ziekenhuis met ons derde wondertje. Het was een speciale dag. Mijn moeder en zus kwamen ’s middags uit Nederland aan en mijn lieve vriendin Suzanne had voor allerlei verrassingen gezorgd.

Zo vonden we bijvoorbeeld een volledig voorbereid traditioneel Thanksgiving diner in onze koelkast. De kalkoen was al gevuld en wel en hoefde alleen nog maar in de oven te worden gezet.

Dat was zo ontzettend lief en attent. Met de hormonen lekker gierend door mijn lijf stond ik daar te jammeren van ontroering voor die enorme koelkast =) Ik zal het nooit vergeten.

Daarom vieren wij ook nog steeds onze eigen versie van Thanksgiving. Wel wat eenvoudiger, maar het belangrijkste houden we erin. We staan allemaal even stil bij de dingen waarvoor we dankbaar zijn. Dingen die we vaak zo gewoon vinden. Maar als je er over nadenkt is het niet altijd zo vanzelfsprekend.

Today it’s Thanksgiving. My favorite American holiday.

Almost [funny thing about flexible holidays :p] three years ago we came home from the hospital with our third tiny miracle. It was a special day. My mom and sister flew in from the Netherlands that afternoon and my dear friend Suzanne had arranged many surprises for us.

Like a perfectly put together Thanksgiving dinner in our fridge. With all the works. The turkey stuffed and ready for the oven.

That was so unbelievably thoughtful and kind. Having hormones jumping up and down in my body there I was, crying and laughing in front of that big refrigerator =) I will never forget.

So that’s why we still celebrate our own little version of Thanksgiving. A lot simpler, but the most important thing we keep. All of us think of the things that we are grateful for. Things that we take for granted most of the time. But when you think about it, they aren’t always that obvious.

Kleine wasjes grote wasjes

Ik baal. En niet een beetje. Dit is echt balen met een hoofdletter B. Eigenlijk meer B A L E N.

Sinds gisteren doet mijn wasmachine het niet meer. Het begon met een wel heel vervelend brandluchtje. Daarna bleek de was wel schoon, alleen nog echt zeiknat. Centrifuge doet het dus niet meer. Met mijn beste wringhanden alles een beetje uit gewrongen en vervolgens in de droger gestopt.

De wasmand begint al aardig vol te raken. Dus heel voorzichtig probeer ik een klein beetje op het wolwasprogramma. Dat gaat goed, alleen nog steeds drijfnat. Ondertussen een bekend klusmannetje in de buurt gebeld, maar die lijkt met de Noorderzon vertrokken. Niet goed!

Ik waag het er maar op. Als de wasmand verder dan de helft gevuld is, begint het bij mij aan alle kanten de kriebelen. Niet goed! Ik kieper dus een flinke lading in de wasmachine en op hoop van zegen zet ik het apparaat weer aan.

Het water begint gelijk te stromen. Wel goed [denk ik nog optimistisch]. Straks maar weer de wringhanden aan het werk zetten.

Maar dan…..stopt het ding en wordt het akelig stil. Nee!
Ik smeek, ik jammer, ik scheld [heel zachtjes, M is in de buurt :p] en kan me nog net bedwingen om het ding niet een enorme rot schop te geven. Want nu heb ik drijfnatte en vieze was. Het vuile water staat er nog in. Er zit niks anders op dan er maar een gezellig handwasje van te maken.

Had ik al gezegd dat ik B A A L.





I’m so annoyed. And not just a little. No I’m really annoyed with a capital A. Actually more A N N O Y E D.

Yesterday my washer broke. It all started with a bad smell. When I checked I found my laundry clean, but still soaking wet. So it wasn’t spinning anymore. With my best wringing hands I squeezed as much water out as possible and put it all in the dryer.

The laundry basket is getting pretty full. So very careful I try a small load on the shortest program available. This goes well, only still very wet. In the meantime I call this known service guy, but he has vanished in thin air. Not good!

So I take my chances. When the laundry basket is filled more than half I’m starting to itch. Not good! I grab the most important things that need to be washed, stuff them in the machine and hoping for the best I turn the dial and press start. I hear water running. Good [I think optimistic]! Later I will use my wringing hands again.

But then….the thing stops and it's awfully quiet. NO!
I beg, I cry, I scold [very softly, Minke’s around :p] and feel like kicking the d@rn thing. Because now I’m having a soaking wet and dirty laundry. The water’s still in the machine. I cannot think of another solution. I guess I have to finish this by hand.

Did I mention already that I’m A N N O Y E D.

Grand Canyon

1 + 1 = the Grand Canyon.

At first it makes him feel insecure.

Then he says it feels funny.

And finally he starts to giggle and can't stop anymore.

Pretty cool huh =)

Oh kom er is kijken...

De eerste keer de schoen gezet en het is gelijk RAAK!

Zou het door het zingen komen?

Of misschien toch de suikerklontjes voor Amerigo?

Vanavond doen we het in ieder geval weer hetzelfde en stoppen er voor de zekerheid ook nog een dikke winterpeen bij.

Dan moet het weer goed gaan. Toch mam?

All candy was gone this morning BTW. Can you tell it's our first Saint Nicolas with a dog? Cats never did that :p

First time we’ve put out our shoes and BINGO!

Was it all the singing?

Or maybe the sugar lumps for Amerigo [Saint Nicholas’ white stallion]?

Anyhow, tonight we’ll do the same and add a big juicy carrot just to be sure.

That will do the trick. Right mom?

Intocht Sinterklaas

Druk, druk, druk! Maar wat verwacht je anders van een Sinterklaasintocht =)

Mama, zie JIJ hem al?
Nee schat ik zie niks.
Pap, zie JIJ al de boot?
Ja ik geloof dat ik wat zie aankomen!
Mag ik op je schouders?
Nee daar zit Minke al. Ga maar even voor die mensen staan. Die kijken wel over jullie heen.
Mag dat?
Ja, ik vraag het wel even.
Oh daar is-ie mam! En wat zijn er veel Pieten.

Nog twee gelovigen en een ongelovige. Het is nog steeds één groot feest. En als het hele gezelschap zo weer langs komt. Snoepgoed uitdelen, handjes schudden. De Sinterklaas journaals dagelijks weer op de voet worden gevolgd. Slaat ook de twijfel weer even toe bij de ongelovigen :p








Crowded, crowded, crowded! But what do you expect, Saint Nicholas is making his annual arrival today =)

Mom, do YOU see him?
No, sweetie I don’t see a thing!
Dad, can you see his SHIP?
Yes I think I see something!
Can I sit on your shoulders?
No that’s Minke’s spot already. Just go stand in front of those people. They’re taller than you are.
Can we?
Sure, I’ll ask them.
Oh there he is mom! And so many helpers.

Two believers and one non-believer left. It’s still one big party. And when Saint Nicholas and his men walk by. Handing out candy, shaking hands. And the Saint Nicholas shows on TV are soaked up by all. Just for a moment also the non-believers are in doubt :p

One very dead battery

Als een auto drie maanden in de garage staat stil te staan gaat de accu leeg.
Als de accu leeg is start de auto niet.
Als de auto niet start doet van allerlei prachtige elektronica het niet. Dusssss:

Geen stuurbekrachtiging

Geen stoel die naar voren geschoven kan worden.

En dat zorgt voor een zeer lachwekkende situatie. Waar is nou die fotograaf als je ‘m nodig hebt =)
Hint voor de volgende keer: Gewoon even de accu loskoppelen!


When you leave a car in your garage for three months you will end up with a very dead battery.
When the battery is dead, the car won’t start.
When the car doesn’t start you lose all kind of electronic equipment. Soooooooo:

No power steering.

No forward moving driver’s seat.

Two perfect ingredients for one very hilarious situation. Where’s that photographer when you need him =)
A little reminder: Next time just disconnect the battery!

In de ban van

Dit is zo gaaf. Dit is zo helemaal geweldig super te gek.

Jochem is eindelijk in de ban van een boek geraakt.

Hij leest wel. Maar meer omdat wij het hem opdragen, dan dat hij het zelf nou zo graag wil. Over twee weken heeft hij een boekbespreking op school en met het tempo van af en toe eens een hoofdstukje ging die deadline nog lastig worden.

Vanavond bij het naar bed gaan werd weer alles uit te kast gehaald om toch nog wat langer op te mogen blijven. Op alle smeekbedes bleef ik halsstarrig nee schudden totdat…Mam is het dan goed als ik nog even mijn boek lees in bed.

Ik twijfelde even aan mijn oren, maar nee dit kwam toch echt uit zijn mond. En daar kon ik toch echt geen weerstand tegen bieden. Ja je mag langer opblijven om nog wat te lezen.

Toen ik even later naar boven ging om hem toe te stoppen, zat hij te glunderen in zijn bed. Mam ik heb VIER hoofdstukken gelezen. Vier mam! Het boek is bijna uit, nog twee hoofdstukken, maar die bewaar ik voor morgenochtend!

Hier word ik nou zo blij van =)

Enne Paul van Loon, ik koop gelijk je hele serie!

This is so cool. So totally, completely super awesome.

Jochem finally got all wrapped up by a book.

He does read. But more because we tell him to, than he really wants to himself. In two weeks he has a book review in school. And with his pace making the deadline was going to be a challenge.

Tonight when he had to go to bed, he was trying everything possible to stall. But I wasn’t gonna cave, until….Mom is it OK to read my book in bed for a little?

For a moment I thought I must have heard it wrong, but no these words really came from his mouth. And I couldn’t resist this plea. Sure, you can stay up a little longer to read.

And when I went upstairs to tuck him in, he was beaming in his bed. Mom, I’ve read FOUR chapters. Four mom! The book is almost finished, just two more chapters. But I’m saving those for tomorrow morning!

This makes me feel so happy =)

And Paul van Loon [author] I’m immediately buying your entire series!

Time to scrap

Tussen de bedrijven door, weer eens wat tijd aan mijn zwaar verwaarloosde hobby gespendeerd.

Twee LO's voor Minke's album. Nu ook weer eens wat aan die van de jongens werken ;-)


Finally found some time today to work on my very much neglected hobby.

Made two LO's for Minkes album. Sure have to work on the boys albums too ;-)

Vandaag is rood

Al een paar dagen regent het. En als we http://www.buienradar.nl/ mogen geloven, blijft dat voorlopig ook nog wel zo. Vanachter het raam zien de heen en weer zwiepende, steeds kaler wordende bomen er best gezellig uit. Maar de enorme plassen in de tuin en op de straat zien er nou niet erg uitnodigend uit. Jammer!

Door een frisse herfstwind laten de kinderen zich niet ontmoedigen. Even lekker uitwaaien kan nooit kwaad. Maar inmiddels hebben ze er wel genoeg van om voor de zoveelste keer zeiknat te regenen. Dus blijven ze binnen.

Het gaat wonderlijk goed. Ze vliegen elkaar niet in de haren, maar de jongens zijn gezellig samen met hun lego aan de slag gegaan. Alleen dat kleine zusje hè!

Ik moet ze gelijk geven. Ze is nog niet erg constructief. Ach laten we het maar gewoon toegeven. Ze is behoorlijk destructief. Ze is eigenlijk de vleesgeworden bulldozer Muck uit Bob de Bouwer.

Dus zoeken we naar een afleidingsmanoeuvre. Wat krijgt haar weg uit deze ‘bouwplaats’. Waar doe je haar nu het grootste plezier mee. Wat maakt haar intens gelukkig…natuurlijk VERF! Succes verzekerd.

En waarschijnlijk geïnspireerd door Marco Borsato's Symphonica in Rosso, kleurt ze vandaag [en zichzelf :p] helder ROOD.

It’s been raining for a couple of days now. And when we believe the weather channel it won’t be over any time soon. Sitting warm behind a window, those swaying and almost leafless trees are looking very pretty. But those enormous puddles in our backyard and on the streets aren’t very inviting to me. Bummer!

The kids don’t get discouraged by a fresh autumn breeze. Getting a breath of fresh air is always nice. But getting soaking wet for the umpteenth time sure isn’t anymore. So the kids stay in.

And they do well. They’re not trying to kill each other. Instead the boys are playing real nice with their legos together. Only this little sister!

And I have to admit. She’s not very constructive. OK that’s the understatement of the year. She’s pretty destructive. Actually she’s the incarnation of Muck the bulldozer from Bob the Builder.

So I have to think of a diversion. What can get her out of this ‘construction site’. What does she really love to do. What makes her the happiest in the world…ofcourse some PAINT! It works like a charm.

And probably inspired by Dutch singer Marco Borsato's Symphonica in Rosso, she colors today [and herself :p] bright RED.

Regenboog

Door de dreigende en vallende regenbuien wilde het maar niet licht worden vandaag. Maar toen ineens was ze er dan toch. Een fragiel zonnetje brak even door. Net sterk genoeg om de verkleurde blaadjes een gouden gloed te geven. En een prachtige regenboog aan de hemel te schilderen. Het duurde maar vijf minuutjes, maar het blijft een indrukwekkend fenomeen. En precies iets wat deze schemerige dag goed kon gebruiken.



Due to threathening and falling rainshowers it didn’t really want to get light today. But then all of a sudden she did make her appearance. Fragile sunlight burst through. Just strong enough to give the colored leaves a golden glow. And to paint a gorgeous rainbow in the sky. It only lasted five minutes or so. But it’s always such an impressive phenomena. And exactly something this twilit day could use.

Wet wet wet

Zij geniet.

Hij geniet.

Samen zwemmen.

Samen gek doen.

Wat is het iedere week toch weer fantastisch in het zwembad.

Plezier voor twee. Nu alleen weer eens een keertje met papa.

She has a good time.

He has a good time.

Swimming together.

Goofing together.

Such great times at the swimming pool each week.

Fun for two. Only this time with daddy again.