Hond en trap

De trap naar boven heeft een buitengewone aantrekkingskracht op onze harige huisvriend. Iedere keer als we vergeten de deur naar de gang dicht te doen, grijpt hij zijn kans en zit-ie boven. Eenmaal boven is het twee minuten leuk, maar dan volgt er al snel een luid geblaf. Meneer wil weer naar beneden. Het grote hondenboek vertelt dat traplopen het eerste levensjaar wordt afgeraden. Vooral de trap af is een grote belasting voor zijn rug. Fijn! Dus sjouw ik iedere keer weer braaf onze 22 kilo zware lobbes de 14 treden naar beneden. Vreemd, maar over MIJN rug zegt het boek niks.

Our furry friend seems to be mesmerized by our stairs. Every time someone forgets to close the door to the hallway, he seizes the opportunity and off he goes. But when he’s upstairs, it’s only fun for about two minutes and then the loud barking starts. Sir Jester wants to come down again. Dog literature tells us not to let the dog walk stairs the first year. Especially walking downstairs has a great impact on his back. Great! So every single time I carry this 48 pound furball down the 14 steps again. Strange, but the book doesn’t say anything about MY back.