Graham Bell

Vanavond had ik grootste plannen om te scrappen. Kindertjes liggen in bed, R gaat hardlopen, dus ik ben er klaar voor. Heb mijn foto’s uitgezocht, papier ligt klaar en het feest kan beginnen. Maar deze dinsdag avond verandert acuut in telefoon avond. Iedereen heeft plotseling vanavond uitgekozen om eens flink ons nummer te bellen. En wat helemaal balen is, ze bellen niet eens voor MIJ! Dus de eerste helft van de avond ben ik alleen maar aan het zeggen dat R er niet is, kan hij terug bellen. En de tweede helft van de avond ben ik nog steeds druk in de weer met die telefoon, omdat dat ding nou eenmaal op hetzelfde bureau staat als ik zo driftig probeer een lay out voor elkaar te krijgen. Nou ja, het was leuk jullie allemaal gesproken te hebben. Ik probeer het morgen wel weer.

Tonight was supposed to be scrapnight. Kids are tugged in, R is going for a run so I am all set. Got my pictures out, picked out my cardstock and patterned paper and am actually ready to go. But then Tuesday night changes into Telephone night. Everybody seems to pick tonight to dial our number. And the bad part about it is, the people on the phone don’t even want to talk to ME! So first part of the night I am only telling R isn’t in, can he call you back! Second part of the night, R was home again, I am still answering calls, because the phone is sitting on the same desk as I am trying to get a page done. Oh well, it was nice talking to y’all. I’ll try again tomorrow.