Laatste LO'tjes

Na de in het water gevallen scrapavond begin deze week, toch tussen de bedrijven door nog wat kunnen scrappen de afgelopen dagen [M bedankt voor die lange tukkies, volhouden meissie =)]. Dit is het resultaat.


After the missed opportunity to scrap the other night, luckily I did get a chance to be creative the past two days [M thanks for taking those long naps, keep it up girl =)]. This is what I came up with.

Kaboutergym

De agenda van onze kleine M begint al aardig vol te raken. Zo gaat ze op maandagmiddag en vrijdagochtend naar de peuterspeelzaal, op woensdagochtend gaan we samen peuterzwemmen en op donderdagochtend hebben we daar vandaag een klein uurtje kaboutergym aan toegevoegd. Het is echt grappig om te zien hoe ze zich in een uurtje tussen alle nieuwe gezichten ontwikkelt. Eerst houdt ze krampachtig de hand van de gymjuf vast en zoekt houvast in haar duim. Na een kwartiertje komt ze letterlijk en figuurlijk los en draaft ze met de rest van het spul de hal door. Het uur vliegt voorbij en beteutert kijkt ze me aan als we weer gaan.

Little M’s calendar is getting pretty full. On Monday afternoons and Friday mornings she goes to preschool, Wednesday mornings we go for a swim together with other toddlers and as of today on Thursday mornings she’s joining the dwarfs gym squad for an hour. It is fun watching her develop throughout the class with all those new faces. At first she really clings to the gym instructor and sucks her thumb for comfort, but then after 15 minutes or so she races through the hall with the other kids. The class is over before we know it, and M looks at me sad when it’s time to go home again.

Hond en trap

De trap naar boven heeft een buitengewone aantrekkingskracht op onze harige huisvriend. Iedere keer als we vergeten de deur naar de gang dicht te doen, grijpt hij zijn kans en zit-ie boven. Eenmaal boven is het twee minuten leuk, maar dan volgt er al snel een luid geblaf. Meneer wil weer naar beneden. Het grote hondenboek vertelt dat traplopen het eerste levensjaar wordt afgeraden. Vooral de trap af is een grote belasting voor zijn rug. Fijn! Dus sjouw ik iedere keer weer braaf onze 22 kilo zware lobbes de 14 treden naar beneden. Vreemd, maar over MIJN rug zegt het boek niks.

Our furry friend seems to be mesmerized by our stairs. Every time someone forgets to close the door to the hallway, he seizes the opportunity and off he goes. But when he’s upstairs, it’s only fun for about two minutes and then the loud barking starts. Sir Jester wants to come down again. Dog literature tells us not to let the dog walk stairs the first year. Especially walking downstairs has a great impact on his back. Great! So every single time I carry this 48 pound furball down the 14 steps again. Strange, but the book doesn’t say anything about MY back.

Graham Bell

Vanavond had ik grootste plannen om te scrappen. Kindertjes liggen in bed, R gaat hardlopen, dus ik ben er klaar voor. Heb mijn foto’s uitgezocht, papier ligt klaar en het feest kan beginnen. Maar deze dinsdag avond verandert acuut in telefoon avond. Iedereen heeft plotseling vanavond uitgekozen om eens flink ons nummer te bellen. En wat helemaal balen is, ze bellen niet eens voor MIJ! Dus de eerste helft van de avond ben ik alleen maar aan het zeggen dat R er niet is, kan hij terug bellen. En de tweede helft van de avond ben ik nog steeds druk in de weer met die telefoon, omdat dat ding nou eenmaal op hetzelfde bureau staat als ik zo driftig probeer een lay out voor elkaar te krijgen. Nou ja, het was leuk jullie allemaal gesproken te hebben. Ik probeer het morgen wel weer.

Tonight was supposed to be scrapnight. Kids are tugged in, R is going for a run so I am all set. Got my pictures out, picked out my cardstock and patterned paper and am actually ready to go. But then Tuesday night changes into Telephone night. Everybody seems to pick tonight to dial our number. And the bad part about it is, the people on the phone don’t even want to talk to ME! So first part of the night I am only telling R isn’t in, can he call you back! Second part of the night, R was home again, I am still answering calls, because the phone is sitting on the same desk as I am trying to get a page done. Oh well, it was nice talking to y’all. I’ll try again tomorrow.

Vroeg

Sinds 9 jaar geleden J zijn entree maakte, zijn onze uitslaapdagen voorbij. Als we af en toe vrienden horen vertellen hoe ze hun kinderen 's morgens wakker moeten maken rollen we wat met onze ogen en halen de schouders op. Dat gebeurt in ons huis dus nooit. Hoewel een keertje uitslapen best leuk zou zijn, hebben we er eigenlijk weinig last van. R en ik zijn beide meer ochtend dan avondmensen (of zijn we dat noodgedwongen geworden, wie zal het zeggen) dus is ons motto gewoon carpe diem en begint de dag standaard rond half zeven.
Vanochtend kwam M als eerste om kwart voor zes (ochtendmens of niet, dat is zelfs voor ons te vroeg, zeker op een vrije dag). Gelukkig viel ze wel weer tussen ons in, in slaap. Om kwart voor 7 komt T buurten: zijn jullie al wakker? Ja nu wel! M ook weer wakker en samen liggen we wat naar Z@ppelin te kijken (arghhh Kabouter Plop, "daar word ik zo moe van!"). Een aantal programma's later (R en ik zijn inmiddels gedoucht en aangekleed, hond is uitgelaten) zijn T en M ook uitgebuisd en komen naar beneden voor ontbijt. J is er niet bij. Waar is J? Wat is J aan het doen? Het is erg rustig boven. Het is acht uur! Nog steeds geen J. Ik begin me inmiddels ongerust te maken (ja lach maar). Gisteravond ging J namelijk met buikpijn naar bed. Er zou toch niks aan de hand zijn. Iets na achten ga ik toch maar eens bij J kijken. Stikdonker op zijn kamer. Ik klim het trapje op naar zijn hoogslaper, stoot mijn hoofd tegen het plafond (au), maar ben gelijk gerustgesteld, want hij beweegt wat in zijn slaap. Wat is-ie zo lief! Opgelucht klim ik de trap weer af, maar dan wordt J natuurlijk toch wakker. Whaaaaa, ik heb mijn kind wakker gemaakt =)

Since the day J came into our lives, our chances of sleeping in are over. When we hear friends tell about having to wake up their kids in the morning, we roll our eyes and shrug. That never happens to us. Although sleeping in would be nice once in a while, it doesn't really bother us. Both R and I are more early birds than nightowls (or did we become that to survive, who knows?), so our motto is carpe diem and we seize our day every morning around 6.30 am.
This morning M wakes up first at 5.45 (being an early bird or not, that's even way too early for us on a day off). Luckily she snoozes some more in our bed. 6.45 T takes a peak: Are y'all awake? We are now! M wakes up again too and together we're watching some kids tv (a show about these annoying gnomes). A couple of shows later (R and I are showered, dressed and the dog has had his early walk) T and M are done watching tv and ready for some breakfast. J isn't there. Where is J? What's J doing? Upstairs it's very quiet. It's 8 o'clock! Still no sign of J. I am getting worried now (I can hear you laugh). Last night J went to bed with a tummy ache. There's nothing wrong is there? A little after eight I go check on him. His room's still pitchdark. Quietly I climb the ladder to his high-rise sleeper. I bump my head into the ceiling (ouch), but am comforted the same moment he moves in his sleep. Look at him now, what a sweetie! Relieved I climb down again, waking J up ofcourse. Whoooo I woke up my child =)

Scrappen

Dat scrappen van mij is hollen of stilstaan. Zo vliegen de LO's eruit, zo heb ik een giga 'scrappersblock' en komt er weken niks uit mijn vingers. Die produktieve periodes moet ik echt koesteren. Terwijl ik lekker aan het fröbelen ben met wat recente hondenfoto's vraagt T of ik ook weer eens wat voor zijn boek wil doen. Gelijk heeft hij, want er liggen nog heel wat foto's van ruim een jaar geleden. Gauw aan de slag dus en dit is het resultaat. Hond - T - J.


My scrapping is very fluctuating. At times I am extremely productive and then for weeks I have this enormous scrappersblock and don't do antything at all. I cherish those productive times. As I am fiddling a bit with recent pictures of our doggie, T asks when I will start making something for his album again. He is so right, I still have tons of pictures taken over a year ago. Better get busy...this is what I came up with. Dog - T - J

Pizzaaaaa

Als overblijfsel uit Amerika zijn de jongens echt DOL op pizza. Hoewel ik nog steeds een grote fan ben van de (lekker handig en snel thuisbezorgde) Hawaii variant van Domino's Pizza, moet ik trots zeggen dat mijn eigen bakplaat versie toch nog lekkerder is. Leuk is ook dat het maken van deze pizza vaak in samenwerking met de kinderen gaat. Bijna wordt er ruzie gemaakt over wie de plakken salami mag neerleggen, wie de champignons, wie de paprika, tomaat, ananasschijven en ten slotte wie de enorme berg kaas mag verspreiden. Drie glimmende gezichtjes kijken verwachtingsvol als de plaat de oven in verdwijnt en wachten geduldig tot-ie er 30 minuten later weer uitkomt. Aanvallen!

A relic from our time in the US is the kids' BIG taste for pizza. Although I'm still a huge fan of (convenient and quick home delivered) Hawaiian pan pizzas from Domino's Pizza, I can now proudly say that my own homemade version is even tastier. The fun part about it is the kids' involvement in the making of the thing. They're almost fighting about who gets to put the salami on top, who the mushrooms, who the green pepper, tomatoes, slices of pineapple and last but not least who can even out the huge pile of grated cheese. Three beaming faces are watching the baking sheet disappear in the oven and patiently they wait the 30 minutes it takes for it to be done. Dig in!

Havenfeesten

Dit pinksterweekend zijn de havenfeesten in ons dorp. Een artikel in het plaatselijke sufferdje leert ons dat de havenfeesten sinds 1990 worden georganiseerd. In dat jaar vierde de lokale bevolking de ontzetting van Breda tijdens de tachtigjarige oorlog, precies 400 jaar geleden. Hierin schijnt de Turfschipper Adriaan van Bergen een belangrijke rol te hebben gespeeld, dus een grote lokale held! Zover een stukje geschiedenis, nu weer terug naar vandaag :D
Het is een aardig feestje, met wat marktkraampjes, veel folklore, de notoire kermisatrracties, maar ook demonstraties van de circusschool. Dat laatste vinden wij zonder twijfel het leukst. Leeftijdgenootjes van de jongens doen allerlei circusacts: jongleren met ballen en kegels, rijden op eenwielers, acrobatische acts, lopen op reuzeballen en het rijden op clownsfietsjes. Het publiek mag ook een poging wagen op de mini fietsjes. Dat laten J en T zich geen twee keer zeggen....


This Ascension Day weekend our hometown is celebrating it's big harborparty. An article in the local newspaper tells us these festivities are introduced in 1990. Because of the 400 year anniversary of the ending of the occupation of Breda during the 80 year war. Captain Adriaan van Bergen and his peatship played a major role in this event so considered a local hero! So far history, let's go back to today :D
There's a nice party going on, with some arts and crafts stalls, lots of folklore, the usual fairground attractions, but also an interesting demonstration of a local circusschool. Our absolute favorite part of the day. Peers of the boys are performing all kinds of circus acts: juggling with balls and pins, riding uni cycles, acrobatic acts, walking on giant balls en riding clown bikes. The audience is in for it too, they can try out the mini cycles. J and T are off and trying....

Grappig

J: Mam, Jester [pup van 7 maanden] is wel gegroeid hè!
ik: Ja.
J: Nu is hij bijna de hond die hij moet zijn.
ik: Uuuh...

J: Mom, Jester [7 month old puppy] sure has grown a lot hasn't he!
me: Yes.
J: Now he's almost the dog he should be.
me: Uhm...

Trampoline

Toen we ongeveer een jaar in Amerika woonden, kregen we van een vertrekkende klas leerlingvliegers hun trampoline cadeau. Je kan je voorstellen dat onze jongens daar echt verschrikkelijk blij mee waren. Ze waren net 3 en 5, maar vanaf de dag dat het ding is opgezet hebben ze er iedere dag op staan springen. Vandaag dus weer een dag als geen ander :D Ik zal zo nog even een oude foto opzoeken van die memorabele eerste dag. Kees, Wouter, Niels, Dafna en Andrea alsnog ontzettend bedankt voor jullie super cadeau!






When living in the US for about a year, a leaving IERW class gave us their trampoline as a gift. No need to tell the boys were ecstatic. Only 3 and 5 years old at the time, but from day one they've been jumping on that trampoline every single day. Same thing today :D I'll go look and see if I can find a picture of that first memorable day. Kees, Wouter, Niels, Dafna and Andrea thanks again for this wonderful present!

En nog wat madeliefjes

Het blijft leuk om te spelen met mijn digitale spiegelreflex camera (Canon EOS digital Rebel XT, in Nederland beter bekend als de 350D). Dus nog even een fotootje van de madeliefjes.

It's still so much fun playing with my digital SLR camera (Canon EOS digital Rebel XT, better known in The Netherlands as the 350D). So one more shot of the lovely daisies up close.

Ma d'r liefjes

Schuin tegenover ons huis is een klein speeltuintje. Behalve een aantal speeltoestellen, staat het veldje nu vol met madeliefjes. Als de kinderen (incl. hond) er vanmiddag even aan het spelen zijn, grijp ik mijn kans. Snel mijn camera gepakt en dit zonnige tafereeltje vastgelegd.

(Angelique en Irene van het SBN forum, bedankt voor jullie woordspeling :D)

Across our street is a small playground. Besides the usual playthings, there's an abundance of daisies. When the kids (and dog) are playing there this afternoon, I seize the moment. Quickly grab my camera and start capturing this lovely sight.

Tweeeneenhalf

Vandaag is onze 'baby' alweer precies tweeeneenhalf. Het is bijna eng hoe snel de tijd toch gaat. Gisteren lag ze nog in de box een beetje naar het plafond te staren en vandaag rent, danst, zingt en raast ze door het leven. Tijd om even stil te staan en te genieten van deze spring-in-'t-veld (en haar twee broers :D).

Today our baby girl is exactly two-and-a-half years old. It's almost scary how time passes this quickly. Yesterday she was still lying in her pack 'n play, staring at the ceiling. Today she's running, dancing, singing and racing through life. Time for some reflection and to enjoy this bundle of energy (and her two brothers :D).

Het compromis

J en ik zijn het de laatste tijd erg vaak met elkaar oneens. Vandaag is het een dag van compromis (is het dat niet iedere dag). Als ik hem nog eens zijn dictee woordjes mag overhoren, gaan we daarna samen het spel Risk spelen. Normaal ben ik niet zo'n fan van dit soort 'lange adem' spellen (bij Monopoly haak ik al af voor de hotels goed en wel staan), maar dat Risken heeft wel wat. Helemaal omdat het zorgt voor een uur of twee heerlijk ontspannen kunnen genieten van oudste.

J and I are disagreeing a lot lately. Today was a day of compromise (isn't that every day). When I ask him to go over his spelling words once more, I have to bribe him with a game of Risk. Normally I am not a huge fan of these endless boardgames (when playing Monopoly I'm usually out before the hotels are on the board). But playing Risk does have something. Especially because it makes me enjoy my oldest for an hour or two without quarrel.

Dit zijn wij

Nog even proberen of het ook lukt om een fotootje te plaatsen van onze Gezellige Chaos (nouja vier van de zes, maar wel de veroorzakers van het grootste deel van de Chaos).




Let's give it a shot if I can figure out how to upload some pictures to this blog. Four out of six of the producers of this blogs name: Cozy Chaos.

Op de fiets

Aangezien we vorig jaar met ons gezin in een totaal nieuwe omgeving zijn neergestreken is veel nog onbekend terrein. Genoeg te ontdekken dus. Vandaag was het een uitstekende dag om eens op de fiets ons nieuwe dorp wat verder te gaan verkennen. Dus de landelijke weggetjes op, langs de boerderijen. Helaas was onze portemonnaie bijna leeg, anders hadden we een feestmaal bij elkaar kunnen scoren. Aardappels, asperges, aardbeien, honing, melk, wijn, ga maar door. We hebben het bij een lekker zelfgemaakt ijsje gehouden. Dat kon er gelukkig nog wel van af :p Al dat gefiets moet natuurlijk wel wat opleveren!

After relocating our family to an entirely new area last year, there's still a lot for us to explore. Today was a perfect day for a bike ride to get to know our new hometown a little better. Off the main roads into rural land (luckily The Netherlands has bike paths everywhere) to pass lots and lots of farms. Unfortunately our wallets were close to empty. Otherwise we could have collected a very tasty dinner: pototoes, asparagus, strawberries, honey, milk, wine and so on. We could only afford homemade ice-cream at the dairy farm. Pffff at least we did have that to offer after all the biking we'd done!

Weer een blogger erbij

Hoewel al jaren actief op diverse forums (of zou het fora zijn), is het er nog niet van gekomen om een eigen blog te starten. Maar goed je moet met je tijd mee, dus toch ook maar eens verdiept in de wereld van het 'bloggen'. In gedachte leek het allemaal heel ingewikkeld, maar wat blijkt...een kind kan de was doen. Het lastigste was het verzinnen van een blogtitel (tja als je geen trendsetter, maar trage trendfollower bent, is een hoop natuurlijk al voor je neus weggekaapt). Maar goed toch een treffende titel gevonden die ons gezin van vijf met pluizebol hond een beetje samenvat: Gezellige Chaos dus.

Although active on several forums for the past years, I haven't stepped into the 'bloggerworld' yet. But today that's gonna change. Thinking of this blogging thing made me a bit anxious, it looked so complicated. But it totally isn't. The only hard thing was coming up with a blogtitle (uhm when not a trendsetter, but a mere slow trendfollower, a lot of things are taken ofcourse). But I finally came up with something that does cover our family of five with furball dog: Cozy Chaos it is.