NEMO museum

Hoewel ik zelf absoluut geen stadsmens ben, ben ik op een aantal punten toch een beetje jaloers op grote-stad-bewoners . De ruime keuze aan musea en theater bijvoorbeeld. Maar gelukkig hebben we familie in Amsterdam!

T logeerde een paar nachtjes bij zijn nichtjes en aansluitend op dit grote feest, hadden we vandaag een dagje museum gepland.

Waarschijnlijk het leukste [kinder] museum dat Amsterdam kent, is NEMO. Een wetenschapsmuseum, waarbij je alles zelf mag doen en ervaren. Het was echt geweldig. De kinderen vonden het allemaal prachtig en super interessant.

We hebben niet alles kunnen zien en doen op de vijf verdiepingen die het museum telt. Dus we gaan zeker nog een keertje terug.

three cousins blowing huge bubbles

how many relatives?

changing the speed of water.

J and his cousin playing oops experimenting with test tubes ;-)

T and his cousin testing some products. Does this or does this not contain sugar.

I’m not really a big city person. But I can name several things that big cities have and that I really miss in my small town. The large variety of museum and theatre for instance. But we’re lucky, we’ve got relatives living in Amsterdam [a HUGE city for Dutch standards, with all the works]!

T was spending a few nights with his cousins and after this big slumber party, we planned a trip to NEMO. Probably the most fun [kids] museum Amsterdam got. A science museum, but hands on. Absolutely great. The kids loved it and thought it was very interesting.

We haven’t seen or done everything on the five stories the museum counts. So we definitely go back again.

Guess not

Dan niet =)

Vrolijk Kerstfeest Iedereen!



Guess not =)

Merry Christmas Everyone!

Twas the night before Christmas

Een kerstboom zonder cadeautjes is toch nog steeds niet af.

Dus vanavond zijn er een paar pakjes ondergelegd. Ziet er altijd zo gezellig uit.

Misschien kan ik de kinderen overhalen ze gewoon te laten liggen. Tis maar een ideetje =)

A Christmas tree without any gifts doesn't have the finishing touch.

So tonight we put a couple of presents underneath. Always looks so nice.

Maybe I can persuade the kids to let it be. It's just a thought =)

Vallen & Opstaan

Schaatsen is zo leuk!

Vanochtend krabbelen de kinderen lekker over het natuurijs. We hebben een stil vennetje opgezocht. Het is niet het mooiste ijs. Maar dik genoeg en heerlijk rustig. Ideaal voor beginnende schaatsers.

Ice-skating is so much fun.

This morning the kids clumsily skate on natural ice. We find this quiet pool. It isn’t the prettiest ice. But thick enough and very quiet. Perfect for beginners.

.

Waaghals Jochem schaatst zo weg. Natuurlijk valt hij een paar keer flink. Maar dat hoort erbij. Je leert door vallen en opstaan.

Dare devil Jochem puts on his skates and takes off. Ofcourse he falls a couple of times. But that’s the way we all learn.

Voorzichtige Thijmen heeft een totaal andere aanpak. Maar natuurlijk helpt dat helemaal niks op het gladde ijs. Ook hij gaat herhaaldelijk onderuit :-)

Cautious Thijmen has a totally different approach. But being cautious on very slippery ice, doesn’t help you much. So he goes down too :-)

Net als Na-aper Minke!

And so does Copycat Minke!

Maar geen van drieen kan er mee zitten. Ze vinden het geweldig.

Na de lunch willen ze weer. Nu naar de super drukke vijver. De jongens zien veel vriendjes van school en vinden het te gek.

Het wordt warmer. De conditie van het ijs verslechterd. Jammer. Laatste dag dat we van deze ‘vorstelijke’ pret kunnen genieten.

It doesn’t bother any of them. They’re loving it.

After lunch they want to go again. Now we go to the very crowded pond. The boys see lots of friends from school and are having a blast.

It’s warming up. Ice conditions are getting worse. Too bad. The last day we can enjoy this frosty fun.

Perfect Day

Tja en dan is het plaatje echt he-le-maal compleet. Een prachtig witte wereld MET een strakblauwe lucht. Wat een toegift! Ik kan er geen genoeg van krijgen.



And then the picture is en-ti-re-ly perfect. One awesome looking white world AND a clear blue sky. Talking about bonus! I can’t get enough of this.

With a hint of Christmas ;-)

Stiekem op het IJs

Terwijl ik vanmiddag de tafel dek voor de lunch, laten de jongens even de hond uit. Dik drie kwartier later zijn ze nog niet terug. Het is ijzig koud buiten en hoewel de hond zo’n lange wandeling geweldig vindt, wordt hij er door zijn jonge bazen zelden op getrakteerd. Meestal wordt het tien-minuten-rondje gebruikt om hun P.R. te verbeteren ;-)

Waar blijven ze nou. Ik heb ze nog op het hart gedrukt dat zowel zij als hond NIET op het ijs mogen. Ik hoor de drie keer dat ik het heb gezegd nog nagalmen. Maar ja het blijven kleine jongetjes [kan beter kinderen zeggen, want ik heb niet de illusie dat het geslacht in dit gezin veel uitmaakt].

Ik pluk M uit haar verkleedkist, kleed haar wat warmer aan dan de prinsessenjurk waarin ze nu is gehuld en spring op de fiets. Jemig het is echt koud! Ik fiets de route naar de grote visvijver, geen kids. En weer terug langs de andere kant. Nog steeds geen kids. Ik heb het nu al stervenskoud [daarbij wel opmerkend dat ik in tegenstelling tot de jongens een verschrikkelijke koukleum ben, maar toch].

Ik ben weer thuis. Helaas nog geen jongens en geen hond. Ik bedenk een alternatief waar ze zouden kunnen uithangen. En net als ik die kant op wil gaan, zie ik ze ineens aan het eind van de straat opdoemen. Mijn gebeden zijn verhoord, want in dat stadium ben ik inmiddels. Wat ben ik blij ze te zien. Minke begint ook spontaan te juichen.

Ik hol naar ze toe en vraag waar ze helemaal naartoe zijn gewandeld. Inderdaad naar de visvijver. Ik zie Thijmen’s wangen kleuren. En niet van de kou :p Het hoge woord komt er meteen uit. Mam, we zijn toch stiekem op het ijs geweest. Ik probeer boos te worden. Maar in eerste instantie lukt het me niet eens, zo opgelucht ben ik dat ze er weer zijn.

Eenmaal binnen, met een beker warme chocolademelk en een tosti, vertellen ze het hele verhaal in geuren en kleuren en ik zie twee schuldige gezichtjes als ze door krijgen hoe ongerust ik ben geweest. We spreken af dat we later nog een keertje met z’n allen terug gaan en dat ze onder toezicht het ijs op mogen. Als we met z’n vijven het ijs bekijken blijkt het een stuk minder dik te zijn dan de optimisten dachten. Zij schatten het toch wel op een centimeter of twintig (ja ja). R meet het op. Het haalt de zes nog niet. En het wemelt van de dikke scheuren en gaten. Als ze te dicht bij elkaar staan, begint het angstaanjagend te kraken. Daar schrikken ze toch wel een beetje van. Maar of het genoeg is…







While I'm setting the table for lunch this afternoon, the boys take the dog for a short walk. But after 45 minutes there's still no sign of them. It’s freezing cold and though the dog must love it, he rarely gets a treat like this from his young owners. Usually the 10-minute-lap is a challenge to set a better P.R. ;-)

Where are they? I did stress the fact they and the dog could NOT go out on the ice. I can still hear the three times I told them echoing in my head. But boys will be boys [I should say kids, because I don’t think gender matters in this family].

I grab M from her dress up chest, put some more clothes on her than the princess gown she’s wearing and hop on my bike. Gee whiz, it’s cold! I bike to the big fish pond, no kids! I peddle back, taking a different route, still no kids. I am really freezing cold [I have to say the boys don’t have my cold-blooded gene, but still].

When I get home, there’s still no sign of the boys nor dog. I try to think of any other place they could have taken the dog. And while I’m getting ready to go there, all of a sudden I see them looming up at the end of our street. Thank you God. I’m so happy to see them. And even Minke is cheering.

I run toward them and ask where they’ve been for the past hour. To the pond. I see Thijmen’s cheeks turning pink. Not from the cold :p Immediately he’s spilling his gut. Mom, we did go on the ice! I try to get mad. But I can’t, I’m just too relieved.

Once we’re inside, drinking some hot cocoa and eating a grilled cheese sandwich, they tell their story and when I tell them mine I see two very guilty faces. I promise we will go there again together. And they can go on the ice when supervised. Later the five of us check out the ice. It’s by far not as thick as they thought it was. The optimists think it’s at least 10 inches [yeah right]. R measures not even 2 inches! The ice is covered in big tears and holes. When they’re standing too close together we hear a nasty creaking sound. It really scares them. But if it’s enough…

Winter Wonderland

Adembenemend mooi is het.

Geen dik pak sneeuw [zou ook leuk zijn], maar een uiterst geraffineerd laagje rijp kleurt de wereld om ons heen wit. Meestal verdwijnt het gedurende de dag. Maar vandaag blijft de temperatuur rond de -3 hangen. Koud genoeg om het witte laagje intact te laten.

Terwijl dochter en hond allebei op hun eigen manier genieten van het natuurschoon, probeer ik wat van dit moois vast te leggen. Zachtjes neuriënd: “Gone away is the bluebird, here to stay is a new bird. He sings a love song, when we go along. Walking in a winter wonderland.”

gorgeous ice crystals

Even barbed wire is pretty like this :p

Breathtaking it is.

No thick layer of snow [that would be nice too], but a subtle haze of frost is painting our world white. Usually it vanishes during the day. But today temperatures stay around 26 degrees. Cold enough to leave it like it is.

While dear daughter and dog are enjoying this gift of nature both in their own way, I try to record some of this beauty. Humming to myself: “Gone away is the bluebird, here to stay is a new bird. He sings a love song, when we go along. Walking in a winter wonderland.”

Kleine kerstboom cadeautjes

Ik vind ze best geinig geworden. Mijn kleine kerstboom cadeautjes voor de juffen en meester. Hopelijk vinden zij dat ook ;-)

Maar hoe dan ook, ik heb plezier gehad ze te maken. Nu de keuken in voor de bijdragen aan het kerstbuffet op school =)






I think they're pretty cute, if I can say so myself. My small Christmas tree presents for the teachers. I hope they like them too ;-)

But anyhow, I had fun making them. Now I have to rush to the kitchen to get busy making some stuff for their Christmas buffet =)

Drieluik

Behalve mooie kerstpapiertjes, kwam ik ook nog hele mooie herfstpapiertjes tegen.

Papier waarop deze drie foto’s gewoon lagen te wachten.

Ik heb iets met het merk Creative Imaginations [nee ik heb geen aandelen :p, maar ik heb ooit wel 100 dollar aan scrapspullen gewonnen van hetzelfde merk =)].

Ach waar het door komt weet ik ook niet, maar ik vind het gewoon erg mooi. Zorgde vandaag voor een paar heerlijk rustige uurtjes scrap plezier.

Hieronder mijn ‘drieluik’.

Besides pretty Christmas papers, I also came across some pretty Fall papers the other day.

Patterned paper and cardstock simply designed for these three pictures.

All from the same brand ‘Creative Imaginations’ I adore [no I don’t own any stock in this company :p, but I did win 100 dollars in products some years ago from the same brand =)].

Oh well I don’t know why I like their products so much, I just do. And today it gave me a few relaxing hours of scrap fun.

Above my ‘triptych’.

Even geen zwemles meer

De buit is binnen!

T heeft nu ook zijn zwemdiploma B gehaald.

Hij is blij. Wij zijn blij! Geen zwem lessen meer.

Hij heeft besloten dat hij niet meer verder wil voor C. En aangezien voor ons alleen A en B vereist zijn, mag hij stoppen.

Hij is opgelucht. Wij zijn opgelucht. GEEN ZWEMLESSEN MEER! [ik zeg het nog maar een keertje ;-)]

Het is echt een van die dingen die wij Nederlanders zooooooooo belangrijk vinden. [Zal waarschijnlijk wel wat te maken hebben met het N.A.P.] Maar de meeste van ons zien iedere week weer als een berg op tegen die zwemsessies.

Wij hebben nu een adempauze van twee jaar. Als M vijf is, begint zij met haar officiële zwemlessen. Nu ‘peuterzwemt’ ze nog iedere week. Hopelijk vliegt ze straks door het hele proces heen. Laten we maar duimen =)

We’ve collected the loot!

Now T also got his swim certificate B.


He’s happy. We’re happy! No more swim lessons.


He decided he doesn’t want to continue for C. And as we feel only A and B are mandatory he can stop.


He’s relieved. We’re relieved. NO MORE SWIM LESSONS! [I’ll say it again ;-)].


It’s just one of those things we Dutch think is soooooooo important. [Probably has something to do with the fact Holland is below sea level ;-)] But most of us dread the weekly sessions.


We’re having a two year break. At five M will start her official swim training. She’s still doing her weekly toddler swimming. So hopefully she’ll race through the whole process. Let’s keep our fingers crossed =)

Deck the Hall

Nadat ik klaar was met het maken, schrijven en opsturen van mijn kerstkaarten, wilde ik nog graag even verder fröbelen met mijn mooie nieuwe kerstpapiertjes.

Dus heb ik maar eens flink het stof van een ‘naakt’ opbergblik geblazen en besloten dat ik het ga gebruiken voor de binnenkomende kerst post.
Inmiddels is-ie lekker aangekleed ;-)

R vindt al die lintjes een beetje erg veel van het goede, maar ik niet hoor =)
Ik word er super vrolijk van. En het brengt me helemaal in de kerststemming.



After making, writing and mailing all my Christmas cards I wanted to work some more with my pretty new Christmas papers.

So I dusted off this ‘naked’ tin and decided I was going to use it for our incoming Christmas cards. Now it’s dressed ;-)

R thought all the ribbon was a little over the top, but not me =)
It really makes me happy. And brings me in the mood for Christmas.
Deck the Hall!

Hot cocoa

Het krabben van mijn autoruiten vanochtend vond ik wat minder.

Maar na zo’n heerlijke mok was alles weer gauw vergeten =)

Having to get the ice of my car windows this morning was a bit of a bummer.

But after this sweet mug, everything was quickly forgotten =)

De gepimpte hond

Bij een hond met lang haar, tref je met grote regelmaat de meest vreemde dingen in zijn vacht aan. Hele doornstruiken sleept hij af en toe mee naar huis. Maar wat ik vandaag bij hem vond…

Terwijl ik na een lange natte wandeling, zijn poten aan het afdrogen ben en hij zijn grote kop gezellig in mijn schoot legt, zie ik een gezellige kleurenmix die ik niet zo snel thuis kan brengen. Bij nadere inspectie, blijkt het een prachtige kralenketting te zijn.

Toch knap van zo’n hond ;-)

Nothing amazes you anymore when you own a dog with long hair. The things I find in his fur! Entire thorn bushes he sometimes drags home. But what I found today…

While I'm drying off his paws after a long and wet walk, he gently puts his big head in my lap. I notice something very colorful I can’t immediately place. But after a better look, I find it to be a gorgeous string of beads.

Pretty amazing for a dog ;-)

Ostrich, turkey, whatever

Vanavond tijdens het eten hebben we het erover wat we het liefste met de feestdagen willen eten. Enthousiast roept Jochem: Ostrich [struisvogel]!
René en ik beginnen te lachen en vragen waarom Ostrich!
Ja, dat wat we altijd met Thanksgiving aten!
Volgens mij bedoel je een ‘turkey’ [kalkoen] moppie...
Blijkbaar is niet al het Engels blijven hangen, maar grappig is het wel =)


Tonight during dinner we’re talking about what we would like to eat during the Holidays.
Jochem quickly exclaims: Ostrich!
René and I start laughing and ask why Ostrich?
Well that’s what we used to eat during Thanksgiving isn’t it!
I think you mean turkey, sweetie...
I guess he’s losing some of his English vocabulary, but funny it is =)

Bye bye pergola!

Wie had gedacht, dat we dit aan het doen waren vandaag. Het begon met: Caroline, kan je even komen helpen? Mama mama, kom helpen. HELP!

Ik trek mijn jas aan en ga eens kijken waarbij mijn hulp zo dringend nodig is. Vervolgens ben ik totaal verbijsterd. Ik tref mijn lieve echtgenoot aan met het totale gewicht van de pergola in zijn handen.

Ik sta er in eerste instantie onder, maar bedenk me dat dat niet echt de plek is om lang te blijven staan. Wat kan ik doen, vraag ik vertwijfeld. Inmiddels heeft mijn lieverd ook geaccepteerd dat er niks meer valt te doen. De pergola is niet meer te redden. Hij laat het geheel los en daar gaat-ie…met een keiharde klap eindigt de complete pergola op het terras. We staan er allemaal een beetje triest bij te kijken.

Tijdens de bouwtechnische keuring 2 jaar geleden, waren we er al voor gewaarschuwd. Het huis zelf kwam prima door de keuring, maar de pergola… Het leek een echt doe-het-zelf klus en was vermoedelijk geen lang leven meer beschoren.

We vonden hem zo mooi. Met de druiventakken en trossen en de door mij zo geliefde clematis bloemen. Een straffe Zuidwesten wind heeft hem de das omgedaan. Heeft het hele ding omver geblazen. En tijdens de reddingsactie is hij dan echt ter ziele gegaan. Wel kaal hoor! Maar pluspuntje, we hebben nu wel wat meer licht in huis.

Who would have guessed we'd be doing this today. It all started with: Caroline, can you give me a hand please? Mommy mommy, come help. HELP!

I put on my jacket and go outside to see why my help is so much needed. Then I’m completely overwhelmed. I find my dear husband holding the weight of the entire pergola in his hands.

At first I’m standing underneath this all, but think this is probably not the best place to be. What can I do to help, I wonder. In the meantime hubby dearest has accepted the fact that nothing can be done anymore. This pergola is beyond hope. He lets it go and with a loud bang it collapses on the terrace. We all look a bit gloomy.

Over two years ago, when we wanted to buy this house, we had it inspected. The house itself was in perfect shape so the rapport said. But not the pergola. It looked like the work of an amateur with best intentions. However the inspector didn’t expect it to have a very long life.

But we really liked this pergola. With the vines and grapes and the much loved clematis flowers. A harsh Southwestern wind finished it off. Blew it completely away. And while trying to safe it, it literally died in René’s arms. Leaving quite a vacancy! But on the other hand, now we do have a little more light in our living room.

Our Christmas Tree

Vandaag heerlijk de kerstboom versierd.

Natuurlijk niet zonder eerst een hevige strijd te voeren met de kerstverlichting. Maar eenmaal uit de knoop en in de boom, kon het leuke werk beginnen. Het uitpakken van mijn dozen kerst nostalgie.

Als ik zo om mee heen hoor, zijn er veel mensen die hun boom ieder jaar weer in een andere kleur of thema optuigen. Dat is echt niks voor mij. Ik word juist zo blij van al mijn door de jaren heen verzamelde spulletjes. De zelfgemaakte ornamenten en knutsels van de kinderen. Bijna iedere bal heeft een herinnering.

Heel voorzichtig pakken we de dozen uit en krijgt alles weer een mooi plekje in de boom. Bij de kerstwinkel in Gatlinburg, Tennessee hebben de kinderen in 2005 allemaal hun eigen handbeschilderde ornament uitgekozen. Sindsdien zijn dat de eerste ornamenten die in de boom worden gehangen.

Ieder jaar komen er ook wel weer nieuwe dingen bij, maar eigenlijk valt er niks 'ouds' af. Dus die boom wordt maar voller en voller. Lekker vol met herinneringen. Daar draait het voor ons om.

Today we had great fun trimming the tree.


Ofcourse not without having a huge fight with the strings of lights first. But after we detangled it all and put them in the tree, the real fun could start. Unpacking the boxes filled with Christmas nostalgia.

When I listen to people talk about trimming their tree I often hear they are changing the color or theme of their tree every year. I’m not like that at all. I just so very much love all my little things, collected throughout the years. The handmade ornaments and crafts of the kids. Nearly every ornament holds a special memory.

Very carefully we open up the boxes and everything gets a special place. In 2005 the kids all picked out their own personalized ornament at the Christmas place in Gatlinburg. Ever since those ornaments are the first to be put in the tree.

Every year new things are added, but nothing ‘old’ goes. So our tree is getting fuller and fuller. Full with special memories. And that’s what our tree is about.



Top and bottom: Minke and Jochem with their own miniature trees. Thijmen didn't want to have his picture taken YET, because his work of art wasn't finished yet =)