Saturday, March 1, 2008

When nature calls

Ze is lekker in de tuin aan het spelen. En dat gaat met heel wat geklets en gegiechel gepaard.

Jester, de hond, wordt met grote regelmaat de les gelezen. Zoals zij het waarschijnlijk regelmatig van haar broers te horen krijgt. Nee, Jester dat mag niet! Dit vind ik niet leuk! Jester wat maak je toch een rommeltje! [Huh?] Dit klinkt als een hele aardige impressie van….juist mezelf!

Dan hoor ik een tijdje niks. Het wordt zelfs opvallend stil. En opvallende stiltes, betekenen meestal onraad bij ons thuis. Het is hier niet zo vaak stil ;-) Misschien toch verstandig om eens even te gaan kijken.

Hond heeft in ieder geval geen rommel gemaakt. Tenminste niet zodanig dat het opvalt in onze toch al niet zo opgeruimde tuin. Maar waar is Minke. We hebben flink wat plekjes waar ze zich kan verstoppen. Haar favoriete spelletje. En als ik haar roep reageert ze niet. [Een klein onhebbelijkheidje van mijn lieve schat.]

Waar zou ze toch zitten. Dan vind ik haar en even kan ik mijn ogen niet geloven. Ik dacht dat met name jongetjes notoire wildplassers waren. Maar zie hier. Ook mijn lieve prinses vindt het buiten plassen wel wat hebben. Op een lege bloempot doet ze triomfantelijk haar boodschap. Zich van geen kwaad bewust…of toch?






She’s playing happily in our backyard. Doing so with lots of chatter and giggles.

Jester, the dog, is being bossed around frequently. Probably like she often gets by her brothers. No, Jester you can’t do this! I really don’t like that! Jester, you are making a mess! [Huh?] This sounds like a pretty good impression of….right me!

Then all of a sudden I don’t hear anything. As a matter of fact is getting awfully quiet. And silence in our house, usually means mischief. It doesn’t get here very quiet often ;-) So maybe I better go take a look.

Dog didn’t make a mess after all. At least not that I can see in our already not so very tidy back yard. But where’s Minke. There are tons of spots she can hide. One of her favorite games. When I call her name, she doesn’t respond. [Something she really needs to work on.]

Where can she be. Once I find her I first can’t believe my eyes. I thought only little boys loved outdoor tinkling. But no, it’s also pretty appealing to my darling princess. Sitting on an empty flowerpot she’s joyfully doing her business. Feeling completely innocent….or not?

3 comments:

wbg said...

Hahahaha, wat een creatieve oplossing voor hoge nood:))

Anonymous said...

Je moet maar nodig moeten! Overigens inderdaad een bijzonder vindingrijk kind.

Tjeerd en Kiki said...

Whaaaaaaaaaaaaaa! "Creative" dame haha. Geweldig verhaal!