100 dagen

We zijn allemaal een beetje van slag vandaag.

Vanmiddag is R vertrokken naar Afghanistan. We hebben thuis afscheid van hem genomen en JW heeft hem naar vliegbasis Eindhoven gebracht. Thuis afscheid nemen, is in onze ogen altijd wat rustiger dan op zo’n chaotisch en druk vliegveld.

De auto is de straat nog niet uit of J krijgt het te pakken. Grote dikke tranen rollen over zijn wangen. Broer en zus kijken hem een beetje verwonderd aan. Ik zie T twijfelen en denken: moet ik de kraan nu ook open zetten?

M ontgaat alles totaal. We hebben haar proberen voor te bereiden. Hebben er vaak over gepraat. Maar wat is nu tijd als je 2 en een half bent. Ze heeft er geen besef van en zal waarschijnlijk iedere dag aan me vragen: papa thuis? Net als ze tijdens onze vakantie iedere dag om Jester heeft gevraagd.

Gelukkig zijn de traantjes van J snel weer gedroogd. Maar er zullen er heus nog wel meer vloeien. Het hoort er gewoon bij en is alleen maar normaal.

Vanavond begint het aftellen. Nu nog 100 M&M's in de ‘weg’ pot. Als ze straks allemaal naar de ‘thuis’ pot zijn overgebracht is het zover. Dan is papa weer thuis en eten we met zijn vijven de pot leeg =)

We’re all feeling a bit blue today.

R left for Afghanistan this afternoon. We said our goodbyes at home and JW took him to Eindhoven Airbase. We prefer saying goodbye here, because it’s always such a chaos and so crowded at an airport.

Just as the car is leaving our street, J is totally overwhelmed. Big fat tears are rolling down his cheeks. Bro and sis look at him amazed. T is in doubt. I can see him think: do I need to turn on the faucet as well?

M is totally ignorant. We tried to prepare her. Have talked about it often. But what’s time, when you’re only 2 and a half. She can’t grasp it and will probably ask me every single day: daddy home? Just like she asked us every day on our vacation if we were going to get Jester.

Luckily J’s tears are soon gone. But likely over time more will be shed. It’s only natural and part of the process.

Tonight we will start our countdown. There are still 100 M&M’s in the ‘away’ jar. When we’ve put all of them in the ‘home’ jar, our ‘ordeal’ is over. Daddy’s home again and the five of us together, will eat the candy =)

Familie weekend

Het was mijn bedoeling om dit weekend mijn weblog netjes bij te houden. Maar R ‘vergat’ de laptop mee te nemen op ons geplande familieweekend. Hij dacht dat ik daar toch geen tijd voor zou hebben... En had gelijk [natuurlijk ;)].

Veel te druk met zwemmen, lekker eten, spelletjes doen, lekker eten, nog meer spelletjes doen, lekker eten, kletsen, lekker eten, lange wandelingen maken, lekker eten, een beetje slapen hier en daar en nog meer lekker eten = ).

De neefjes en nichtjes hebben weer heerlijk met elkaar kunnen spelen (helaas wat meer binnen dan buiten). Maar ondanks het niet zo bijster mooie weer, was het weer een zeer geslaagd weekend.

Bedankt lieve familie leden!

Oldest cousin O teaches J the ropes of Catan

M loves playing with youngest cousin baby B

Cousins M and O are playing risk with J and T

Boys in the woods: J, T and cousin R

I had planned to keep my weblog going over the weekend. But R ‘forgot’ to bring the laptop to our family get-together. He didn’t think I would have the time... And he was right [ofcourse ;)].

Far too busy with swimming, eating yummie food, playing board games, eating yummie food, playing some more games, eating yummie food, lots of chit chatting, eating yummie food, taking long walks, eating yummie food, some sleeping and napping here and there, eating more yummie food =).

The cousins had lots of playtime together again (unfortunately a little more in– than outdoors). But in spite of the rain, we had an absolutely wonderful weekend.

Thank you my sweet family!

Safety First

R’s laatste dagen thuis vliegen voorbij. Als dat met de komende drie maanden ook zo gaat, is hij weer thuis voor we het in de gaten hebben (ijdele hoop).
Nu zijn vertrek steeds dichterbij komt, krijgt hij het wel een beetje op zijn heupen. Van allerlei klusjes die zijn blijven liggen, wil hij nu toch snel nog even afmaken.
Bij de Praxis haalt hij wat laatste materialen. En nog wat extra...
Per vandaag kan de brandweer trots op ons zijn. Buiten de twee rookmelders die ons huis al telde, hebben we er nu in ieder vertrek eentje hangen. Bovendien ligt er een gigantische brandblusser voor het grijpen en kunnen kleine brandjes nu snel worden gedoofd met een blusdeken. Maar goed dat de KLM (mijn oude werkgever) me goed heeft opgeleid qua brandbestrijding =)
Wat is het toch een lieverd!


R’s final days home fly by. If the next three months go by this quick as well, he’ll be back before we know it (wishful thinking).
As his departure date is approaching, he’s getting a bit antsy. All kinds of old chores, suddenly have to be finished.
At the local hardware store he’s getting some necessary equipment. And a little more…
As of today the fire department can be proud of us. Beside the two smoke detectors our house already had, now every single room has one. And he bought me this huge fire extinguisher. As well as a fire blanket for small fires. Good thing KLM (my former employer) has given me a thorough fire fighting training =)
He’s such a sweetheart!

Weirded Collie

Ik kan wel huilen. Vandaag is Jester voor het eerst naar de hondentrimsalon geweest. En zo kwam hij ervan terug…

Het kon echt niet meer. Na twee-en-een-halve week in het pension te zijn geweest, zijn we ons helemaal rot geschrokken. Wat ziet dat beest eruit!

Hij heeft er zeker de tijd van zijn leven gehad. Daar is geen twijfel over mogelijk.

Maar door de dagelijkse speeluurtjes in regen en modder is zijn vacht zo ontzettend vervuild en vervilt dat er geen borstel of kam meer door heen komt. Er zit niks anders op, de schaar moet erin.

Het gaat me wel aan het hart. Ik vind hem er zo zielig uitzien.

Zelf is hij zich nog niet zo bewust van zijn nieuwe uiterlijk. Hij ligt de rest van de middag voor pampus onder de eettafel. Zo’n dagje naar de honden spa is blijkbaar erg vermoeiend.

Maar hij ruikt weer als viooltjes. Zijn vacht is lekker schoon en nu kunnen we hem tenminste weer heerlijk door zijn weelderige (!) haren kroelen.

R [nooit zo snel uit het veld te slaan] doopt hem spontaan om van bearded collie naar weirded collie. De grapjas!

Ik hoop echt dat Jester zijn haren weer heel snel aan zullen groeien. Dat staat hem toch echt stukken beter =)

I’m almost crying. Today Jester had his first visit to a professional dog groomer. This is what he looks like now…

It had gotten totally out of control. After spending two and a half weeks at the boarding kennel, we hardly recognized him. What a mess!

He must have had the time of his life. No doubt about it.

But after playing every day in rain and mud, his fur coat is filthy and matted. These really bad tangles that feel like felt. No brush or comb can take care of those. The only way to fix this mess is a pair of scissors (actually trimmers).

It breaks my heart. He looks pitiful. He’s not very aware of his new looks himself. He spends the rest of the afternoon napping underneath our dinner table. Totally beat. A day at doggie spa seems pretty exhausting.

But he’s smelling like roses again. His fur is clean and it’s a joy petting him again. Nice strokes through his luxuriant (!) hair.

R [never easily daunted] thinks of a new name for this breed. Jester’s no longer a bearded collie, but now he’s a weirded collie. Funny guy (another Jester)!

I sincerely hope Jes’ hair will grow back very fast. It looks so much better on him =)

De ene tomaat is de andere niet =)

Hoeveel verschillende soorten tomaten kan je kweken, merk ik een beetje lacherig op tegen R. In de lokale super in Italië is een complete stand gevuld met alleen maar tomaten.

Daar leggen ze bij AH de totale fruitvoorraad op.

Als ik even later mijn eerst hap neem van de vers gekochte pomodori , slik ik mijn woorden meteen weer in. Wat een overheerlijke tomaat is dit. Ik heb heus wel vaker pomodoris gegeten, maar dit is echt de lekkerste die ik ooit heb geproefd.

Blijkbaar geeft de rode vrucht me ook nog bovennatuurlijke krachten, want ik weet zelfs onze oudste (een absolute alleseter, bèhalve tomaten) te overtuigen om deze ook eens te proberen. OK hij is misschien niet zo lyrisch als ik en vindt de vergelijking met zoete aardbeien wel heel ver gaan, maar inderdaad bekent hij: ‘ze zijn niet zo vies als thuis!’ ;)

Vandaag weer wat Hollandse tomaatjes voor door de lasagna gekocht. Een beetje teleurstellend, maar we doen het er maar mee =)

How many different species of tomatoes can you grow, I ask R a little giggly.

In the local Italian grocery store, one entire stand is filled with all kinds of tomatoes. In a Dutch supermarket it would have been filled with the entire fruit selection.

When a little later I take my first bite of this fresh bought pomodori, I immediately take back what I said before. This is one scrumptious tomato. Sure I’ve eaten pomodoris before, but this one is absolutely the best I’ve ever tasted.

Evidently it also gives me supernatural powers, because I can even persuade our eldest (he’ll eat anything, except tomatoes) to give it a try. OK maybe he’s not as ecstatic as his mom. And thinks my reference to sweet strawberries is a bit overdone, but he does admit: ‘these are not as gross as the ones back home!’ ;)

This morning I bought some Dutch tomatoes for tonight’s lasagna. A little disappointing, but they’ll do =)

Ons gouden randje

Twee jaar en acht maanden is ze nu. En wat geniet ik van haar.
Aan de ene kant is ze zo ontzettend ondeugend. Hou haar even niet in de gaten en er is wel weer iets dat opgeruimd, schoongepoetst of gelijmd moet worden.
Maar ze is ook zo ongelofelijk lief. Ze kletst de oren van ons hoofd, wil met alles en iedereen meedoen (‘mij ook’) en verbaast ons met haar slimheid en zelfstandigheid.
Als ik haar zeg dat ze met haar vieze zanderige broek niet op de gele stoel mag zitten, rent ze naar haar kamer om even later in haar favoriete schoongewassen joggingbroek alsnog op de gele stoel neer te ploffen.
Wat geeft ze ons leven toch een gouden randje.


Two years and eight months she is today. And what a joy she is.
She can be extremely naughty at times. Loose her out of sight for only a second, and there’s something to be cleaned, swept or mended.
But she’s also this amazingly sweet little girl. She’s talking up a storm, wants to join each and everyone in their activities (‘me too’) and she surprises us with her smarts and independence.
As I tell her she cannot sit in the yellow sofa chair in her sandy shorts, she races upstairs to her room and before I can blink she’s back in her favorite clean sweats and sits in the chair anyhow. She surely adds a special color to our lives.

De Efteling

Als zuinige Hollanders betaamd, willen we toch graag nog even gebruik maken van de vier Efteling kaartjes die we al zo lang in ons bezit hebben.
Dus besluiten we dat we dat vandaag dan maar eens moeten gaan doen. Vanochtend verrassen we de kids met de kaartjes en die zijn gelijk helemaal door het dolle heen.
Aangezien het pretpark echt op steenworp afstand ligt, hebben de jongens er al veel over gehoord van hun vriendjes. Maar ze zijn er alleen zelf nog nooit geweest. Mijn eerste en gelijk ook laatste keer naar de Efteling was zo’n 10 jaar geleden en R is er langer dan 20 jaar niet geweest.
Vandaag blijkt een perfecte Efteling dag. Het weer is zeker vanochtend heerlijk. Alleen ’s middags hebben we wat regen. Doet me denken aan onze tripjes naar WDW, waar je 9 van de 10 keer ook altijd ’s middags een bui op je kop krijgt.
Enige minpuntje vandaag is dat de nieuwste attractie De Vliegende Hollander (Mei 07)een groot deel van de dag kapot is. Tegen de tijd dat het probleem is verholpen en we bij de ingang staan, is de wachttijd opgelopen tot een uur. Daar hebben we allemaal niet zo’n zin in, maar we zijn wel teleurgesteld. Gelukkig hebben we genoeg andere leuke dingen kunnen doen (ja ja J en dappere mama zijn in de Python geweest) en alledrie hebben ze genoten van het Sprookjesbos (zo oud –uit 1952- maar nog steeds leuk).
Voor ons is het geweldig om te zien hoeveel plezier de kinderen hebben en hoe hun gezichten stralen van opwinding. Zo lief!





Frugal as we Dutch are, we really want to use up our ‘Efteling’ (an amusementpark) tickets, so we decide today's the day. This morning we surprise the kids with the tickets, and they are thrilled.
As the park (probably the best-known themepark of the Netherlands) is extremely close-by (just a 30 minute drive), the kids have heard so much about it from their friends. But they have never been there before. Actually I went there some ten years ago for my first and only time and R’s last visit was about 20 years ago.
Today seems to be the perfect Efteling day. This morning the weather is really nice. We do have some rain in the afternoon, but it isn't that bad. Reminds me of several trips to WDW where most of the time we also had some afternoon showers.
Only bummer is the newest attraction The Flying Dutchman (opened last May) is out of order for a while and by the time the problem is fixed and we get to the line, waiting time is over an hour. Neither of us wants to wait that long. But we are a bit disappointed.
However we do take lots of other rides (yes J rides the Python with daring mom) and all three love Fairy Tale Forest (very old part of the park, 1952). For us it's great fun to see those three faces glowing of excitement. So sweet!

The Aftermath

Op vakantie gaan is leuk.

Thuiskomen ook.

Alleen wel jammer dat je je uitgeruste gevoel kwijt bent, zodra je de sleutel in de voordeur steekt. Uit met het geluier, werk aan de winkel: auto uitladen, tassen uitpakken en vooral BERGEN wasgoed wegwerken.

We hebben echt twee weken stralend weer gehad.

Meer dan een zwembroek en strandlaken wordt dan niet vies zou je verwachten.

Toch valt dat in de praktijk VIES tegen. In 14 dagen hebben we het met zijn vijven voor elkaar gekregen om 6 wasladingen te produceren.

Hierbij moet wel worden opgemerkt dat ik een standaard Europese wasmachine heb, waarin niet meer dan 5 kilo tegelijk kan worden rondgeslingerd.

[Noot van nostalgie, ik mis mijn Amerikaanse giga trommel nog dagelijks.]

Inmiddels zijn al mijn wasjes gedraaid en verdeeld over droogmolen en wasdroger is nu alles ook weer droog en netjes opgevouwen.

Nu alleen nog over de diverse kasten verdelen en het proces kan weer van voren af aan beginnen =)

Going away for vacation is fun.

Coming home again is too.

Just too bad you lose your very rested feeling the minute you pull up on your driveway. Bye bye lazy days, time to get busy again.

Unloading the car, unpacking the bags and then doing LOADS of laundry.

We had the most wonderful weather the entire time we were there.

One would expect not using more than a swimsuit and beach towel.

Unfortunately the pile of laundry on my kitchen floor proofs me wrong.

In only 14 days the five of us were able to produce 6 full loads of laundry.

I have to say though, I am having this standard European size washer, only capable of washing 11 lbs at a time.

[Yes, I still miss my enormous American washer daily.]

I’ve finished doing my laundry. Using both my dryer and collapsible clothesline everything is dry now and neatly folded.

Ready to be divided over several closets so this continuing story can start all over again =)

La Vita è Bella

Some random pictures of our lovely vacation in Italy (Porto Garibaldi).

We sure had a great time (although it's always nice to be home again too).

The boys still love that boat, so we had to haul it to Italy.

The local life guard invited both boys to go for a ride.

Minke enjoying the view.

Thijmen catching this huge frisbee thing.

At times it's nice pictures are silent ;). J and T were having this huge fight while trying to go straight in the canoe. A hard thing to do, so they've found out =)

Very proud when they caught their first crab. Their favorite passtime: catching crabs and later setting them free again. It was great teamwork too. T spotting most of them and J catching them in his net.

Participating in some campsite activities. J is aiming for the bulls eye.

T biting his lip in concentration.

Daydreaming hubby.

Life is tough (when skipping naps) =)

Red is eating red. Juicy watermelon. Yummie!

Thijmen with all the pigeons on the piazza S. Marco.

Noodles, noodles and more noodles

Pinochio and friends.

The girls enjoying yummie Italian icecream.

Baby chick amazes me, just like her brothers and daddy she likes fresh coconut too.

Little princess being tugged through the water by big bro.

Thijmen trying to make his own waves.

Jochem accepts there are no waves here and finds another way to enjoy his boogie board.

Home again

Het was even reizen, maar we zijn weer thuis.
Petje af voor de kids. Die hebben zich echt voorbeeldig gedragen.
Een enkel vuurtje tussen de jongens was snel geblust en wat traantjes bij M waren snel gesust.
Super hoor! Bijna 15 uur (een paar kleine pauzes daargelaten) in een auto zitten, staat natuurlijk niet echt hoog op het favorietenlijstje =)

(Tussen twee haakjes, uitvinder van de draagbare DVD speler, U zijt geprezen!)

It was quite some traveling, but we’re home again.
Big thumbs up for the kids. They were perfect!
A little fire between the boys was easily extinguished and a couple of tears from M were soon dried.
Truly amazing! Sitting in a car for almost 15 hours (with some short breaks here and there) can’t rank high on the ‘my favorite things’ list =)

(BTW, praise to the person, who invented the portable DVD player!)

45 jaar

Van harte gefeliciteerd met jullie 'safieren bruiloft', mama en papa =)

Happy 45th anniversary, mom and dad =)

Eén week

Goed nieuws!
Vandaag heeft R te horen gekregen dat hij een weekje later naar Afghanistan kan vertrekken.
Nu kunnen we ECHT rustig op vakantie morgen en hoeft hij niet de dag na onze terugkomst te vertrekken. Hoezo slecht gevoel voor planning!
We hebben nu nog even een week om alles rustig op een rijtje te zetten (lees: wassen draaien, plunjebalen en krat vullen en inleveren op de vliegbasis, doktersafspraken, dagje Efteling waar we al weken kaartjes voor hebben en een familieweekend, kortom heel rustig =)).
We zijn er superblij mee, want iedere dag dat papa langer thuis kan blijven is er toch mooi maar weer een!

We zijn er weer over twee weken. De laptop blijft thuis dit keer, sorry =)

Good news!
Today R heard he could leave for Afghanistan one week later.
Now we can REALLY relax and leave for vacation tomorrow AND he doesn’t have to leave the next day after we get back. What do you mean bad planning!
One more relaxed week to sort things out (well actually: doing lots of laundry, stuff R’s duffelbags and crate and take them to the airbase, several doctors appointments, day trip to the ‘Efteling’ an amusementpark to use up our tickets and a family get-together, really relaxed =)).
We are so very happy though, because each day daddy can stay home longer is ONE very valuable one!

We'll be back in two weeks. Laptop is staying home this time, sorry =)

Alabama rain

Soms ruik of proef je iets en komt er ineens een oude herinnering boven drijven. Laatst at ik sinds jaren weer eens zo’n roze perensnoepje (wist niet eens dat ze nog bestonden) en ‘poef’ ineens was ik weer terug in het huis waar ik geboren ben en de eerste 6 jaar van mijn leven heb gewoond. Die smaak is onlosmakelijk gekoppeld aan die tijd (ruim dertig jaar geleden).

Vandaag heb ik ook zo’n ‘flashback’. Fijne herinneringen komen terug, niet door smaak of geur, maar door keiharde onweersbuien. Dat het in Nederland veel regent is wel bekend (helaas wel), maar dat het met de kracht van die regenbuien vaak wel meevalt, viel ons pas op toen we naar Alabama verhuisden. Daar regent het misschien iets minder vaak dan hier, maar ALS het regent weet je niet wat je meemaakt. Zo ontzettend HARD. Binnen vijf minuten staan de straten blank en stromen de afvoerputten over. Tegen zulke buien is zelfs de snelste stand van je ruitenwissers niet opgewassen. Het enige wat je dan kan doen is de auto langs de kant van de weg zetten en de bui maar uitzitten.

Sinds vannacht hebben we dit soort gigantische buien ook hier. Een aantal plekken in het dorp heeft grote wateroverlast en in de ondergrondse garage van vrienden een paar straten verderop kan je zwemmen (oh nee jullie hebben gelukkig een nieuwe pomp hè E). Wij hebben nergens last van. Misschien Jester een beetje, want die wordt wat minder vaak uitgelaten. Sterker nog, ik zit met een enorme grijns op mijn gezicht naar buiten te kijken en te genieten van dit ‘Alabama rain’ moment.

Sometimes after smelling or tasting something you get these flashbacks. The other day I was eating this oldfashioned candy, shaped like a peardrop (didn’t even know they existed anymore) and ‘poof’ I went back in time to the house I was born in and lived the first six years of my life. For me this flavor is simply attached to the memories of those days (some thirty years ago).

Today I'm having another flashback. Happy memories come back to me, not through smell or taste, but through these enormous downpours. We all know (unfortunately) how often it can rain in The Netherlands. But usually these rainfalls aren’t very heavy. By far not as heavy as the Alabama thunderstorms. We got our first introduction to this phenomenon on the day of our arrival and boy we were flabbergasted. Within 5 minutes the roads were flooded and drainage pipes couldn’t handle the amount of water either. Windshield wipers couldn’t move fast enough to give a good vision, so the only thing to do was pull over, stop and just wait it out.

As of tonight we’re having these tremendous thunderstorms here too. A few places in town are flooded. And in the underground garage of friends a few blocks down from us, you can go for a swim (hope that new pump is really doing the job this time around E!). The rain doesn’t bother us. Maybe Jester a bit, since he’s not getting the usual amount of walks today. On the contrary, I just look out the window with a huge smile on my face. Enjoying this ‘Alabama rain’ moment.

4th of July

Happy Independence Day y'all!

Gezellige Onafhankelijkheids Dag, jullie allemaal!

Baking cookies?

Terwijl de kinderen even alledrie geparkeerd zitten voor de TV, ga ik snel boven wat bedden verschonen. Als ik terug kom tref ik dit aan…

While all three kids are parked in front of the TV for a little bit, I run upstairs to change some beds. When I get back, this is what I find…

Jester?

What’s that in your hair dude?

Minke?

What in the world are you doing?

MINKE!

As I look past the dirty foot around the corner.

MINKE MEGHAN!!!!

OMG flour, oatmeal, sugar, chocolate sprinkels, fruit sprinkles. Everything she could get her little hands on, is on my kitchen floor.

She wanted to bake me some cookies! Isn't that sweet...

Grey's Anatomy

Wat heb ik toch met ziekenhuizen?
Niet bijster veel met het standaard grote stenen gebouw waar een hoop witte jassen rondlopen en dat vreemde luchtje hangt.
Des te meer met ziekenhuizen op TV.
Toen dertien (!) jaar geleden Anthony Edwards en George Clooney elkaars collega’s werden in ER, was ik verkocht. ER heeft voor mij zijn aantrekkingskracht wel wat verloren. Alle interessante acteurs hebben inmiddels hun witte jas aan de wilgen gehangen.
Maar geen paniek! ABC komt gewoon met zijn eigen gloednieuwe ziekenhuisshow en lanceert Grey’s Anatomy. Dit keer ben ik geen fan van het eerste uur. De eerste zes afleveringen mis ik zelfs (dat krijg je van dat standaard afstemmen op NBC).
Een vriendin raadt me dringend aan toch ook eens te kijken (zelf ook ER ‘die hard’). En sindsdien leef ook ik mee met de vijf interns in Seattle Grace. [Een DVD heeft de gemiste afleveringen inmiddels goedgemaakt, bedankt Santa =)]
Vanavond voor het eerst weer een TV-loze maandagavond. Vorige week de laatste aflevering van het derde seizoen gezien. Moet bekennen dat de laatste vier afleveringen me een beetje kwijt aan het raken zijn. Ben benieuwd of de komende reeks straks weer wat verbeterd. Ik wacht het nog even af.


What’s it with me and hospitals?
Not much with the brick and mortar building, filled with lots of white coats and that odd smell.
But a lot with hospitals on TV.
When thirteen (!) years ago Anthony Edwards and George Clooney decided to team up in ER, I was hooked. Through the years ER has lost it’s appeal a bit, as all interesting actors tossed their scrubs in the waste bin permanently.
But no worries! Big time competition ABC decides to run their own hospital show: Grey’s Anatomy. This time around I did not pick up on the show immediately (that’s what happens when you’re standard tuning in on NBC). As a matter of fact the first 6 shows I missed. A friend pressed me urgently I should really watch it sometime (a big ER die hard herself). So I did and now I am part of the lives of those five interns at Seattle Grace. [A DVD filled me in on those six missed episodes, thanks Santa =)]
Tonight another night without TV for me. Last Monday was the final episode of third season. I must say the last three or four shows were pretty mediocre. But let’s wait and see what fourth season has in store.

Chaos and creativity

Iedere dag probeer ik mijn kinderen zover te krijgen dat ze hun kamer opruimen.
Helaas moet ik bekennen, ik ben zelf niet het lichtende voorbeeld. Opruimen is zeker niet een van mijn deugden. Maar ook ik heb mijn grenzen.
Als het de spuigaten uitloopt, wordt er echt wel weer orde in de chaos geschept.
Vandaag heb ik weer zo’n woeste opruimbui. Ons gezamenlijke multi functionele bureau puilt echt uit van de zooi. Dat smeekt gewoon om te worden opgeruimd.
Alleen als ik dan lekker bezig ben, kom ik weer van alles tegen. Onder andere een paar Pixum en Kodak Gallery foto enveloppen.
Natuurlijk kijk ik er even in en kom een grappige 13 x 18 foto tegen van onze bagage van vorige zomer. Die moet gescrapt worden en wel vandaag…nee ik heb wel eerst mijn opruim klus afgemaakt hoor!
Ik moest wel want aan dat multi functionele bureau wordt ook gescrapt =)

It's not crooked IRL, the scanner is to blame ;)

Every day I try to persuade my kids to clean up their rooms.

I have to admit though, mommy doesn’t set the best example. Cleaning up isn’t one of my virtues. But I do have my limits.
When things are really getting out of hand, I will take it upon me to sort out the chaos.

Today I have one of my cleaning up attacks. Our mutual multi functional desk is a total mess. It’s simply begging for a good cleaning.

Once I am working my way through it all, I get distracted by all sorts of things. Like these Pixum and Kodak Gallery picture envelopes.

When I look to see what kind of pictures are in it, I find this funny 5 x 7 picture of our luggage last summer. This one needs to be scrapped and preferable today…no I did finish my chores first, duh!

I had to, since I’m also scrapping at this multi functional desk =)