Snelle happen

Ik vind koken hartstikke leuk, maar doordeweeks is mijn streven meestal om in zo’n twintig minuten het avondeten op tafel te krijgen. Het lukt niet altijd. [De favoriete ovengerechten moeten vaak al minimaal een half uur in de oven.] Maar met mijn gelauwerde Pilaf lukt het toch altijd weer. In twintig minuten op tafel en binnen twintig minuten naar binnen =)

Zet op boodschappenlijst:
2 kipfilets
blik perziken op siroop
2 grote uien
1 groene paprika
flinke scheut ketjap manis
theelepel sambal
eetlepel bloem
witte rijst

Haal uit boodschappentas en:
Snij de kipfilets in stukjes. Braad lekker bruin in hapjespan [of iets anders]. Voeg de klein gesneden ui en paprika toe. Fruit een minuut of twee. Voeg sap van de perziken toe [houdt de perziken achter in het blik] en voeg de ketjap en sambal toe. Laat warm worden en bindt de saus met wat gezeefde bloem. Snij de perziken klein. En voeg deze als laatste toe aan de saus. Serveren met witte rijst.

Iemand anders nog gezonde snelle happen in de aanbieding. Ik hou me aanbevolen!



I love to cook. But on weekdays my goal usually is having dinner on the table within twenty minutes. Sometimes it takes a little longer [things from the oven usually take at least thirty minutes]. But our favorite Pilaf dish is a winner. Fixed within twenty minutes, gone in even less =)

Add to grocery list:
2 boneless chicken breasts
can of peaches
2 onions
1 bell pepper
some soy sauce
teaspoon sambal [if you can find it anywhere]
tablespoon flour
white rice

Remove from paper bags and:
Cut up chicken and bake until golden. Cut onion and bell pepper and add to chicken for a minute or two. Add juice of peaches [keep peaches in the can], soy sauce and sambal. Let it simmer and thicken the sauce with some sifted flour. Cut the peaches and add to the sauce. Eat with white rice.

Anyone else having healthy fast dinners in store. I'm all ears!

Necklace

Eigenlijk heb ik niet zo veel met jarig zijn. Maar heel stilletjes vind ik cadeautjes krijgen toch best aardig. Het hoeven geen grote, dure, exclusieve dingen te zijn. Eigenlijk is de verrassing zelf voor mij al genoeg.

R kwam gisteravond terug uit Noorwegen en bracht zo’n verrassing mee. Hij was er dit keer niet zelf verantwoordelijk voor, maar het kwam van onze lieve Noorse vrienden. [En ook aan de kinderen was trouwens gedacht!]

Prachtig ingepakt, vond ik deze schitterende ketting. Nina, ik vind hem echt super en ben er helemaal gelukkig mee. Je bent een engel. Dikke kus en knuffel.



I’m not big on birthdays. But secretly I do like receiving presents. Nothing big, expensive or exclusive. But just getting a surprise is enough for me.

R came back from Norway last night and brought me such a sweet surprise. This time he wasn’t responsible, but our dear Norwegian friends were. [And also the kids were taken good care off!]

Beautifully wrapped, I found this pretty necklace. Nina, I’m loving it and think it’s absolutely super. You’re an angel. Big hug and kiss.

Er is er een jarig

Er is er een jarig hoera, hoera. Dat kan je wel zien dat ben IK!
Na een heerlijk ontbijtje op bed vanochtend kon mijn dag gewoon niet meer stuk. Bedankt lieve apenkoppies en natuurlijk ook opa en oma. Het was een gezellige verjaardag.

Happy birthday to me. Happy birthday to me. Happy birthday. Happy birthday. Happy birthday to ME!
After a wonderful breakfast in bed my day couldn’t go wrong anymore. Thanks a million my sweet munchkins and of course grandpa and grandma. I’ve had a super birthday.

My best friend today

OK, ik geef me gewonnen. Tegen zoveel rondvliegende bacillen ben ook ik niet bestand. Ik voel me beroerd. Heb nergens zin in [nouja ik zou wel onder mijn lekkere dekbedje willen kruipen, maar dat is even geen optie]. Mijn hoofd zit vol watten, waardoor gewoon denken ineens een stuk lastiger lijkt te worden ;-) Ik doe alles op het laagste pitje. Vanavond maar eens heel vroeg naar bed. Wie weet doet dat wonderen.

OK , I cave. I sure have tried, but I’m out of ammunition against these pesky germs. I feel horrible. Not in the mood for anything [well I do like to crawl under my warm down comforter, but I guess that isn’t an option]. My head feels like it’s filled with cotton balls, which makes thinking a lot harder all of a sudden ;-) I try to do things in my slowest pace. Tonight I better turn in early. Who knows that might do the trick.

Nachos

Goed de zwarte olijven en jalapeño pepers ontbreken. Maar je kan natuurlijk niet alles hebben, als je ineens nachos wil gaan maken.

Het idee kwam zomaar spontaan opborrelen. Het is toch al weer zo’n twee jaar geleden dat we voor het laatst nachos hebben gegeten. En we hadden er zo’n zin in. Dus maar eens gekeken hoever ik zou komen en ja hoor ik had:

Gehakt, rode en groene paprika, blik kidney beans, maïs, tomaten, tomaten saus, geraspte kaas, salsa saus, een zak tortilla chips en zelfs avocado’s voor de vereiste guacamole ;-)

Mmmmmmmmmmmm, het was zoooooooooo lekker =)

OK the black olives and jalapeño peppers are missing on top. But what can you expect when making nachos from scratch?

It was just a spur of the moment thing. We hadn’t had nachos for, let’s say almost two years. And today we were in the mood for some. I checked my fridge and cupboards and yes I had:

Ground beef, red and green bell peppers, kidney beans, can of corn, tomatoes, tomato sauce, grated cheese, salsa sauce, a bag of tortilla chips and even avocados for the so required guacamole ;-)

Mmmmmmmmmmmm, it was soooooooooo good =)

Vriendjes Hockey

Thijmen had vandaag een hockey toernooitje. Eentje met een heel hoog gezelligheidsgehalte. Hij mocht een vriendje meenemen en dat maakte het extra leuk.

Ze vonden het allebei super. De wedstrijdjes werden gewonnen en verloren. Het maakte allemaal niet uit. De spelletjes waren een uitdaging. En de 'cheerleader' zusjes waren helemaal een schot in de roos ;-)

Thijmen had a fieldhockey tournament today. More fun than competition. He could bring a friend too, so that already added to the fun.

They both had a blast. They won and lost some games. But who cares! The games were challenging. And the cheerleading sisters a total hit ;-)

Heroscape

Ze vinden het een geweldig spel, Heroscape.

En dat verbaasd me helemaal niks. Het gaat om ‘goederiken’, slechteriken en draken. Dan kan het natuurlijk al niet meer fout ;-)

En ieder spel maak je weer anders door alle onderdelen door elkaar te husselen. Alleen daarmee zijn ze al uren zoet.

Goede zet om die super aanbieding rond Sinterklaas niet te laten liggen bij Intertoys =)

They’re loving this board game, Heroscape.

And I’m not surprised. It’s all about bad guys, good guys and dragons of some sort. So you do the math ;-)

And each game is different. You simply shake up all components and make a new setting. That alone keeps them busy for hours.

Smart move not to pass on this super bargain early December =)

Valentijnsdag

Mijn drie kleine Valentijns.

Wat waren ze blij met hun verrassinkjes. Gewoon wat roze/rode lekkernijen. Het stelde niet zo veel voor, maar de gedachte erachter absoluut wel.

Op Valentijnsdag laat je elkaar toch duidelijk weten hoe veel je voor elkaar betekent en hoe blij je met elkaar bent. Helemaal niks mis mee om weer eens een keertje extra te vertellen.

Bovendien geeft het me ook een excuus om mijn huis in alle kleuren roze te versieren. En hoe vaak krijg ik die kans nou ;-)

My three little Valentine’s.

They were so happy with their surprises. Some simple pink and red goodies. Nothing much, but the thought behind it all absolutely is.

On Valentine’s Day you tell each other how much you care and how happy you are with one another. Nothing wrong with doing that an extra time, is it.

Besides it gives me a good excuse to decorate my house in all shades of pink for a couple of days. And how often do I get a chance for that ;-)

Dear Friend

Ineens ging de tijd zo snel dat ik over een aantal dingen nog niet heb kunnen bloggen. Leuke dingen die zeker vermeld moeten worden, dus nu maar even zzzzzzzzzz rewind naar zondagmiddag.

Tijdens onze vakantie is lieve vriendin Suzanne uit Amerika gekomen voor een bliksem bezoekje. De telefoon gaat en S vraagt wat we eten vanavond. Uhhhh niet zo veel bijzonders eigenlijk. We zijn gisteravond thuis gekomen, dus de koelkast is nog angstaanjagend leeg.

Gelukkig zit de Chinees om de hoek, dus dat schaft de pot vanavond ;-) Volgens mij is dat een goede zet, want de Amerikaanse Chinees is totaal anders dan de Nederlandse. Dus S had wel zin in een portie Tjap Tjoy en Babi Pangang.

Het was super om elkaar weer even te zien en spreken. Natuurlijk veel te kort. Nog zoveel te vertellen. Nog zo veel te vragen. Maar gelukkig is het met de communicatie middelen goed gesteld. Dus dat komt wel goed.

Suz voorlopig blijft het weer bij mailen, MSN’nen, bloggen en bellen. Maar Zomer 2009 Enterprise. De afspraak staat!

All of a sudden time went so fast, I didn’t have the chance to blog about everything that happened. Some fun things, that really should be mentioned. So let’s zzzzzzzzzzzzzzzz rewind to Sunday afternoon.

During our vacation dear friend Suzanne flew in from the States for a short visit. The phone rings and it’s S. What’s for dinner tonight? Duh, nothing much. We just got home last night, so the fridge is frightening empty.

But there’s always Chinese take-out. So I guess that’s what we’re having for dinner tonight. Good thinking, because American Chinese is very different from Dutch Chinese [Indonesian influence]. And S was ready for some Tjap Tjoy and Babi Bangang.

It was great seeing each other again. Way too short of course. So much more to tell. So much more to ask. But luckily we can’t complain about the possibilities of communication nowadays. So we’ll manage.

Suz for now, e-mail, MSN, blogspot and phone calls will have to do. But Summer 2009 Enterprise. It’s a date!

Het Voorschot

R vertrekt morgen weer naar het buitenland. Dit keer niet zo ver en zeker niet zo lang. Even een weekje naar Noorwegen. Voor wat trainingen in de sneeuw.

Hij zit vlakbij Noorse vrienden en daar gaat hij natuurlijk even langs van het weekend. Ik ben jaloers! Daar hadden wij ook wel bij willen zijn.
Maar goed hij loopt hier ook dingen mis. Natuurlijk Valentijnsdag en ook nog eens mijn verjaardag. Hoe is het mogelijk ;-)

Vanmiddag nam hij alvast een voorschot op beide dagen mee. Een heerlijke bos rode bloemen. Mijn lievelingskleur. Dat maakt toch weer een heleboel goed.

R’s leaving again tomorrow. This time not as far and definitely not as long as last time. Just a week to beautiful Norway. For some useful snow training.

He’s staying real close to some Norwegian friends, so he’s seeing them over the weekend (OK Nina?). I’m so envious! We would have loved meeting with them too.
But hey he’s going to miss out on stuff here as well. Valentine’s Day for instance, and my birthday. How can he ;-)

This afternoon he brought me an advance. Beautiful red flowers. My favorite color. And that sure helps.

Grüß Gott

Het is weer maandag. Gewoon een maandag, waarop de kinderen naar school gaan en R aan het werk gaat [en ik voornamelijk bergen wasgoed wegwerk en mijn huis aan kant probeer te brengen]. De vakantie is weer voorbij. We zijn er allemaal een beetje treurig van.

Het was gewoon een top week, die voor ons allemaal nog wel wat langer had mogen duren. Het weer was prachtig. Vele strakblauwe hemels en witte bergen en bomen gezien. De kinderen hebben het super gedaan in hun ski klasjes. En behalve hun ski vaardigheden, is ook hun Duits met sprongen vooruit gegaan :-p

De jongens doen het prima. J heeft iets meer aanleg dan T. Maar beiden gaan heel hard vooruit. In alle opzichten =) De lessen kunnen niet lang genoeg duren [van 10 tot half 4]. Onvermoeibaar. Zodra de les klaar is, sprinten ze met R richting ski lift om nog zo vaak als ze kunnen de rode piste voor de deur af te racen. Tot half vijf, dan vertrekt de lift voor het laatst naar boven.

Voor M was het wel even wennen. Die eerste ochtend zien we haar denken ‘Wat spreken ze hier in hemelsnaam voor Koeterwaals’. Het spelen in de sneeuw is leuk. En ook het glijden met de ski’s is een nieuwe uitdaging. Toch houdt ze het de twee uur niet vol. Zodra we iets te dicht in de buurt komen [voor wat foto’s ;-)] en ze ons ziet, begint ze te huilen. Tja en het moet natuurlijk wel leuk blijven hè.

Even vrezen we dat ze toch nog iets te jong is voor het fenomeen skiën, maar niks is zo veranderlijk als een klein mensje van drie. De volgende ochtend aan het ontbijt, meldt ze vrolijk dat ze vandaag toch zeker weer naar haar vriendjes wil. Jep!

Alles dus helemaal prima. Enige minpuntje is dat T helaas op donderdag iets teveel van zichzelf heeft gevergd. Hij is doodop. Heeft pijn in zijn hoofd en last van zijn buik. We kijken het even aan, maar het waait niet over. Donderdagavond ligt er een zielig hoopje mens op de bank. 40 Graden koorts.

Vrijdag dus geen skiën voor hem en mij. Hij is zo teleurgesteld. Geen eindwedstrijd, geen medaille. Natuurlijk regelen we die medaille voor hem, maar sneu blijft het.

Er zit niks anders op, we moeten volgend jaar gewoon maar weer =)



It’s Monday. Just another ordinary Monday. Kids are back to school and R’s back to work [while I am trying to get rid of this huge pile of laundry and getting my house a bit organized again]. Vacation is over. And we’re all a bit sad.

This past week was just so wonderful. And we weren’t really ready for it to be over. The weather was lovely. Seen heaps of clear blue skies and gorgeous snow covered mountains and trees. The kids did perfect in their ski classes. Their skiing skills as well as their German came along by leaps and bounds :-p

The boys are doing great. J has a bit more talent than T. But both of them go full speed ahead. In every aspect of the word =) Every day they feel their lessons are over too soon [10 till 3.30]. Tireless they are. As soon as class is over, they race R to the ski lifts and come skiing down the red ski slope in front of our apartment as often as they can. Until 4.30 pm, then the lifts close down.

M needs a bit more time to settle in. The first morning we can see her think ‘What in de world are these people gibbering’. She likes playing in the snow. And sliding on these new ski’s is also a fun challenge. But still she doesn’t make it through the two hours her program lasts. When we get too close [for some pictures ;-)], she spots us and starts to cry. We can’t take that. It’s supposed to be fun for all of us.

For a moment we fear she’s still too young for this skiing adventure, but people can change. Especially little three year old girls. Next morning during breakfast, she tells us happily she’s going to play with her friends from ski class again. Yeah!

So everything went just great. Only set back was T. Thursday afternoon it seems he has asked too much of himself. He’s exhausted. His head hurts and so does his tummy. We take him home and hope this will blow over. But it doesn’t. And by Thursday night he’s really very ill. Running a fever over 104. So no more skiing for him and me on Friday. He’s so disappointed. No final ski race, no medal. Of course we make sure he does get his medal, but it’s still very sad.

I guess it’s simple, we just have to go again next year =)