Herfst 1

Vorige week zette ik wat pompoenen voor de deur.

I put some pumpkins on our front porch last week.

Maar wind en regen maakte er pas een echt herfst tafereeltje van.

But rain and an autumn breeze gave it the real finishing touch.

De Kanarie

Als ik vanochtend naar mijn ‘voordeur decoratie’ kijk [en voor de zoveelste keer denk dat hier toch eigenlijk pompoenen en kastanjes horen te liggen], zie ik wat afwijkends. Iemand heeft er een soort paasachtig vogeltje ingezet. Terwijl ik sta te bedenken wie dat nou toch gedaan zou kunnen hebben, beweegt het ineens. Het ding is echt. Het leeft. Ik schrik er een beetje van, maar haast me dan naar binnen om mijn camera te pakken.

Waarschijnlijk is de vogel al lang en breed gevlogen, maar ik waag het erop.
Maar nee hoor. Hij zit er nog. Heeft het blijkbaar reuze naar zijn zin tussen plastic gras en nep narcissen. Ik maak een paar foto’s. En het gele model werkt gewillig mee. Hij blijft braaf zitten en begint zelfs wat te tjilpen. Als absolute vogel leek, heb ik geen idee wat hij ermee wil zeggen. Jeetje wat ben ik toch een blij, vrij en vrolijk vogeltje. Of hemelse goedheid waar ben ik nu toch weer verzeild geraakt.

Ondertussen komt ons harige monster polshoogte nemen. Maar Pietje laat zich niet weg blaffen. Ik breng Jester naar binnen en als ik terug kom is het leed geschied. Het gele ding zit in m’n gang. We hebben blijkbaar zijn vertrouwen gewonnen. Maar of we daar nu blij mee moeten zijn….

Want wat nu. Ik ben niet ingesteld op vogelbezoek. Heb geen kooi. En trouwens ook geen vogelzaad. Het maakt hem voorlopig niet zoveel uit. Nieuwsgierig vliegt hij mijn hele huis door. Op de voet gevolgd door hond en peuter.

Ik ga maar eens bij de buurvrouw buurten of zij weet wie hier in de straat misschien een kanarie mist. Ook zij heeft geen flauw idee.

Ik bel de plaatselijke Amivedi. Antwoordapparaat.

Ik bel het dierenasiel. Antwoordapparaat.

Ik bel onze dierenarts. Gelukkig hier neemt iemand op.

Maar helaas is er geen melding van een vermiste kanarie binnen gekomen. Ik vraag om tips. Ben vol goede bedoelingen, maar dit beestje is hier echt zijn leven niet zeker. Ze geeft me het telefoon nummer van het Vogel Revalidatiecentrum in Zundert [een dorp verderop]. Het gele geval is in prima conditie, maar of dat nog zo is na een ochtendje rondfladderen door mijn woonkamer, zich daarbij herhaaldelijk bijna te pletter vliegend tegen ramen en schuifpui…


Ik bel ze toch maar. Ook hier geen melding binnengekomen. Toch vreemd. Zou iemand Pietje de deur uit hebben gezet?


De vriendelijke vogel vrijwilligster vertelt me dat ik de kanarie wel naar haar kan brengen. Wat een opluchting. Hoe schattig het ding er ook uitziet, kanariepietjes staan niet erg hoog op mijn verlanglijstje. Een kwartiertje later hebben Minke en ik hem gevangen. In een doosje gestopt en zitten we in de auto richting Zundert.




Het is een prachtig opvanghuis. Waar de laatste weken al heel wat vogeltjes (en andere dieren) zijn binnen gebracht. Parkieten, dwergpapegaaitjes en nog een andere kanarie. Allemaal gevonden en nog niemand heeft zich gemeld. Ik hoop maar dat dit gele schatje wel wordt gemist en zijn baasje hem straks op gaat halen in Zundert. De vrijwilligster zou me bellen als iemand zich voor hem meldt. Ik ben heel benieuwd…

Fietsen zonder zijwielen

Ze vond het tijd.

Tijd om nu maar eens te fietsen zonder die malle zijwieltjes.

En ze doet het gewoon!

She felt the time was right.

Time to take off those silly training wheels.

And off she goes!

De Grote Zus

Nu alle speelboeken van de diverse speelgoedwinkels weer in de brievenbus vallen, is Minke ineens druk bezig met haar verlanglijstje. Haar wensen zijn gelukkig klein:
Een prinsessenspel, een Mega Mindy horloge en een … zusje. Weliswaar niet gevonden in de diverse catalogi, maar desalniettemin een diepgewortelde wens.

Ze wil namelijk zo graag een ‘grote zus’ zijn. We bereiden haar voor op een kleine teleurstelling op dit punt, maar vanmiddag mocht ze wel oefenen. Kleine Max kwam namelijk een paar uurtjes spelen. En ze heeft zich echt als een SUPER grote zus gedragen.

Zo las ze hem voor uit het Bert en Ernie boek tot hij er genoeg van kreeg [1 minuut en 20 seconde], deelde ze haar keukentje met hem [tot hij met de pannen ging gooien] en bouwde ze samen grote torens van duplo [tot hij het bouwwerk met de grond gelijk maakte].
Ze bleef dapper doorzetten. Een grote zus zijn, is blijkbaar hard werken.

Alleen toen hij aan haar haren begon te trekken, had ze even genoeg van het grote zus zijn. Al brachten zijn dikke knuffels erna haar wel weer even aan het twijfelen.
Toen mocht grote broer aan het werk. Die heeft per slot van rekening wat meer ervaring met ‘grote broer’ zijn.

We vonden het allemaal ontzettend leuk zo’n kleintje over de vloer. Het is dan ook een super gezellig ventje. Die alles goed vindt en veel lacht, maar sorry Minke dat grote zus worden zit er toch niet in meiske.

Maar weet je wat. We vragen gewoon aan Whitney of Max wat vaker kan komen spelen ;-)

Haat-liefde verhouding

Ik hou van je computer. Je bent echt mijn maatje. Na de kinderen ben je een van de eerste dingen waarnaar mijn aandacht ’s morgens gaat. Even snel de mailbox checken en de koppen lezen op www.nu.nl

Maar soms kent onze relatie ook zwaar weer. Bijvoorbeeld als we Service Pack 3 aan het downloaden zijn. En je er alleen maar ziek van wordt in plaats van beter. Er zelfs helemaal de brui aan geeft. Dan wordt mijn liefde behoorlijk op de proef gesteld.

Als je na een paar dagen nog steeds in de lappenmand zit, roep ik de hulp in van een computer relatie therapeut. Helaas kan hij ons ook niet helpen.
Maar als we er uiteindelijk toch [OK ik geef het toe: stom-toe-vallig] samen uit komen en SP3 toch zijn plekje op je harde schijf heeft gevonden, is alles weer goed en zijn we weer helemaal verliefd =)



I love you dear desktop. You are my true pal. And after taking care of my three darlings in the morning, you’re the first one who’s getting my attention. For a quick check of the mailbox and to read some headlines on www.nu.nl.

But sometimes our relationship is in bad weather. For instance when downloading Service Pack 3 last week. And it’s only making you sick instead of better. And you totally chuck it, my love for you is really put to the test.

When you’re still not feeling OK after a few days, I call for a computer relation therapist. But no luck, he can't help us.
And then when we [OK I admit it by a fluke] sort out our problems after all and SP3 does find its spot on your hard drive, everything is well again and love is in the air =)

Het had zo leuk kunnen zijn

Het had zo leuk kunnen zijn.
Het afscheidsfeestje van René zijn werk. Vanwege de verhuizing van Soesterberg naar Gilze-Rijen.

Een groot feest met optredens van de enige echte Jan Smit en die lekkere [oeps, wat zeg ik nou] Xander de Buisonjé. We hadden er zin in. En het was zowaar gelukt een oppas te regelen op een doordeweekse avond.

Maarja dan begint ons kleine meisje dinsdag te hoesten. En woensdag te snotteren.
En uiteindelijk komt ze vanmiddag doodmoe van de peuterspeelzaal. De juf vertelt het meteen. Minke was wel erg rustig en zat veel op haar duim te zuigen.

Thuis krijgt ze weer een opleving, maar rond etenstijd is de koek op. Koorts en ontroostbaar huilen. We leggen haar op bed. Ze valt als een blok in slaap, maar we kunnen het niet over ons hart verkrijgen nu weg te gaan.

Wat zijn we toch een sukkels =)




It could have been so much fun.
The farewell party at René’s work. Because soon they’ll be moving from Soesterberg to Gilze-Rijen.

A great party with the one and only Jan Smit and the drop dead gorgeous [oops what am I saying] Xander de Buisonjé. We were really looking forward to this. Found a sitter that could stay late even on a weekday.

But then our little angel starts coughing on Tuesday. And her nose starts running on Wednesday. And then today I pick her up from preschool exhausted. The teacher tells me, she was unusually quiet and sucking her thumb a lot.

At home she’s perking up again, but then around dinner time it’s over and out. She’s running a fever and cries unstoppable. We put her to bed. And the next moment she’s sound asleep. However *we* can’t leave her now.

Boy are we suckers or what =)

Shrek oren

Gezellig zit ze naast me op het aanrecht. Terwijl ik de groente snij, vertelt zij over haar dag. Wat ze allemaal heeft gedaan op de peuterspeelzaal. Wat Vera zei en hoe Nadia tegen haar was opgefietst en ze was gevallen. En uit welk boek de juf heeft voorgelezen.


Vrolijk kwebbelt ze door. Ik hoef niet veel te zeggen. Af en toe een ja of nee is voldoende om haar spraakwaterval te laten stromen. En dan zegt ze ineens – midden in de zin over het mereltje in de tuin – Mama mag ik een appeltje met Shrek oren?


Nu volstaat een ja of nee niet. Ik heb geen flauw idee waar ze het over heeft. Wat voor appeltje lieverd?


Een appeltje met Shrek o-ren! En ze wijst ergens naar. Ik volg haar kleine vingertje en dan zie ik wat ze bedoelt.

De fantasie van een kind is onbetaalbaar.



Very comfortably she’s sitting next to me on the countertop. While I’m chopping up veggies, she’s telling me about her day. The things she’s done in pre-school. What Vera said and about how Nadia bumped into her on her bike so she fell. What book the teacher has read to them.

Joyfully she chatters away. No need for me to say a thing. An occasional yes or no, will keep her fountain of words flowing. And then all of a sudden –right in the middle of a sentence about the little blackbird in the backyard- she asks: Mom can I have an apple with Shrek ears?

Now a simple yes or no won’t do. I’m clueless. What kind of apple sweetie?
An apple with Shrek eaaa-rs! And she’s pointing at something. I follow her little index finger and see what she’s talking about.

A child’s fantasy is priceless.

Zoete appeltjes

Het is een boompje van niks. Een iel stammetje. Met hier en daar een paar uitgeschoten takken. Maar ieder najaar verbaast het ding ons weer. Nadat het eerste dozijn appels door kindervoetjes op de grond tot moes is gestampt, is de tijd (en de appel) rijp voor de oogst.

Balancerend op een laddertje hebben we de buit binnen gehaald. Dit jaar weer meer dan het vorige. En wat zijn ze lekker dit keer. Vorig jaar vond ik ze nog wat te zuur om zo te eten en is het merendeel in de appeltaart en appelmoes verdwenen. Maar nu. Oh la la. Wat een heerlijk zoete appeltjes. Natuurlijk nog steeds geschikt voor de taart, maar ze gaan ook lekker mee naar school om met een bekertje limonade heerlijk opgepeuzeld te worden.


De oogst is bijna 10 kilo. Dat wordt dus heel wat appeltjes eten de komende tijd. Nog suggesties voor de appelverwerking. Mail me maar =)

It’s just an itty bitty tree. Scrawny trunk. And a few sprouted branches here and there. But then every fall this tiny thing surprises us again. After the first pounds of apples are mashed into applesauce on the ground by small feet, the time is right for harvesting.

Risking our lives on a ladder we collected most of the apples. There are even more than last year. And that taste. Yummy! Last year I thought they were a bit tart, so most of them ended in apple pie and applesauce. But now. Good heavens. These are so sweet and delicious. Ofcourse still suitable for pie, but also great for a snack at school, to go along with some lemonade.

We harvested almost 22 pounds. So this family is definitely keeping the doctor away ;-). Anyone with some tasty suggestions for this load of apples. Feel free to send me a recipe =)

Kazan's Sketch 7

Maandag is de nieuwe schets van 2sketches4you weer gepubliceerd en ik doe weer een rondje mee ;-)

Last Monday Kazan published another sketch for 2sketches4you. And it's simply too much fun to pass ;-)

Pimp the Bunny

Niks vermoedend stap je je bed in ‘s avonds.

Voelt onder het dekbed naar je favoriete knuffel.

En ziet dan dat je stoere Spirit een ware gedaanteverwisseling heeft ondergaan.

Helemaal gepimpt en veranderd in een soort drag queen.

Je ogen vallen bijna uit hun kassen, maar dan moet je er ook wel weer heel hard om lachen.

Er kan er maar één zijn die dit op haar geweten kan hebben ;-)

Without an inkling in your mind, you hop into bed last night.

Grabbed underneath your comforter for your favorite stuffed animal.

And find out your tough

Spirit has had a complete transformation.

Totally pimped and changed in some kind of drag queen.

Your eyes nearly pop out of your head, but then you burst into uncontrollable laughter.

There’s only one

three year old who could be accountable for this ;-)

First Day of School

Vandaag begint het gewone leven weer.

Niet iedereen komt even fris en fruitig uit bed vanochtend om zeven uur, maar het moet toch echt. Het tempo gelijk een paar tandjes omhoog geschroefd. En de relaxte kan-mij-het-schelen-als-je-om-twaalf-uur-nog-in-pyjama-zit mama is weer verdwenen.

Een akelige slavendrijver is er voor in de plaats gekomen. Hup hup hup jongens! Wassen, aankleden, eten, tanden poetsen en … op naar school.

Mijn streven is weer lekker met z’n allen op de fiets te springen, maar de flinke hoeveelheid regendruppels doet me toch maar weer het hele spul in de auto laden. Morgen hopelijk een herkansing. Want ik ben vol goede bedoelingen. [Maar dan moeten de weersgoden wel een beetje mee werken natuurlijk =)]

Today it's business as usual again.

Not everyone has a bright and perky start this morning at seven, but No Mercy. We have to increase the pace a few nudges. And the easy does it why-should-it-bother-me-you’re-still-in-your-PJ’s-at-noon mommy has vanished.

Instead there’s this horrible slave driver. Go go go guys! Get washed, dressed, eat your breakfast, go brush your teeth and….off to school again!

My goal is to ride our bikes again, but the countless number of raindrops make me decide to load everyone in the car. Do hope I get another chance tomorrow. Because my heart is full of good intentions. [If only the weather gods are a bit more cooperative =)]

A great experience

De mannen zijn weer thuis. Ze hebben het overleefd [en ik ook]. De eerste twee dagen was het flink afzien. Veel regen, harde wind en nog koud ook [zelfs in augustus, grrrr]. En ook ik heb daardoor flink afgezien. Heb diverse malen met de telefoon in mijn hand gestaan, om toch maar even te checken of alles goed ging. Maar heb dan weer een stoere echtgenoot die me dat uit mijn hoofd praat, onder het mom als er echt iets aan de hand is bellen ze ons wel. Goed, goed!

Wat was ik opgelucht toen donderdag het zonnetje weer ging schijnen, de regen uitbleef en de wind wat temperde. Mijn visioenen van wegwaaiende tenten [is ook echt gebeurd, maar gelukkig niet die van onze kids] en klappertandende mannetjes in een slaapzakje [gelukkig waren ze wel zo pienter om ’s nachts een warme trui aan te trekken en toch ook maar onder dat extra fleece dekentje te kruipen] ebden toen zachtjes weg en kon ik ’s nachts ook weer rustig slapen. Klaarblijkelijk zijn donderende onweersbuien, windkracht 6/7 en mijn kroost 40 kilometer verderop in een tentje, niet echt bevorderlijk voor mijn nachtrust ;-)

Op vrijdag middag waren de ouders weer welkom op het kamp. De jongens waren toen nog op het water. Fanatiek met een zeilwedstrijd bezig. We zijn toen maar eens bij hun tent gaan kijken. Die stond nog fier overeind en de chaos binnen viel ook nog mee. De vuile was had de weg naar de waszak niet gevonden, maar zolang er geen kleine kriebel beestjes in de tent rondlopen, ben ik dik tevreden. We hebben alles opgeruimd en in de auto geladen en toen nog een heerlijke middag van onze stralende zonen genoten, die in vier dagen een enorme ervaring rijker zijn geworden. Ze hebben het geweldig gevonden en willen volgend jaar zeker weer. En zo ben ook ik weer een ervaring rijker en wordt het loslaten steeds een beetje makkelijker [geloof ik ;-)]

The guys are home again. They survived their camp [and so did I]. First two days were pretty challenging. Lots of rain, heavy winds and pretty cold [even in August]. And those two days were challenging for me as well. I grabbed the phone several times, ready to give a call to check up on them. But then my tough husband talked me out of it again, saying the staff would surely call us, if anything was wrong. Sure sure!

I felt so relieved when finally the sun was shining again on Thursday, the rain stopped and the winds slowed down somewhat. My visions of tents blowing away [and that really did happen, though not to our kids] and freezing lads in their sleeping bags [luckily smart enough to wear a sweater and pull up that extra fleece blanket at night] faded away so I could enjoy a quiet night again. Evidently roaring thunderstorms, force 7 winds and my offspring some 25 miles from here in a tent , aren’t very conductive to a good night’s sleep ;-)

Yesterday we could pick them up again. They boys were still on the water. Racing each other. So we decided to take a look at their tent. It was still standing as when we left. The inside was somewhat different, but not really that bad. Sure the laundry hadn’t found its way to their laundry bag, but as long as there are no itchy critters crawling through the tent, I’m happy.

We cleaned up the camping gear and put everything in the car. And then enjoyed a lovely afternoon watching our beaming boys. Who learned so much in only four days. They’ve had a great time and most definitely want to go again next summer. And so I learned a lot too in four days. Setting them free is getting a little easier every time [or so I think ;-)].

Laura's Sketch #6

Het is maar stilletjes in huis zonder die twee druktemakers. Minke is lekker aan het rommelen met kleurpotloden en prikpen. Dus een goed moment om ook zelf een beetje creatief te doen.

Ik laat me weer uitdagen door de wekelijkse schets van Laura en Kazan van 2sketches4you.

Dit is de schets.

En dit mijn uitwerking.

En een toegift ;-)

It's pretty quiet without those two rowdy boys in the house. Minke is having a great time with her crayons and paper piercer. So a good time to get creative myself.

I take the weekly sketch challenge of Laura and Kazan from 2sketches4you again.

This is Laura's sketch.

And this is my take on in. And a bonus ;-)

Het Zeilkamp

Wat ben je vroeg op!

Ja ik kon niet meer slapen.

Hoezo niet?

Ik vind het een beetje spannend.

Wat vind je spannend?

Het zeilkamp.

OK. Maar dat wordt hartstikke leuk. Lekker zeilen. Leuke spelletjes doen met de andere kinderen. En weet je, het thema is Olympische Spelen. Iedere dag kan je medailles winnen. Gaaf toch.

Ja gaaf hoor. Maar ik zal jullie wel heel erg missen.

Wij jou ook hoor…mam ;-)

You’re up early!

Yes, I couldn’t sleep anymore.

Why not?

Well I’m a bit antsy.

Why is that?

Because of the sail camp.

OK. But that’s going to be great. Lots of fun sailing. Playing all sorts of fun games with the other kids. And guess what. The theme is Olympic Games. Every day you can win medals. Cool isn’t it.

Yeah right, real cool. But still I’m gonna miss you very much.

We’re gonna miss you too…..mom ;-)

Diva @ three

De jongens moeten eventjes in een soort '2 minute time-out' worden gezet. Maar dan kan ze echt rustig en ongestoord van het opzet zwembad in de achtertuin genieten. En ze neemt het er gelijk goed van...

The boys had to be put in a sort of two minute time out. So she could have some quiet time in the mini pool in our backyard. And she enjoys it like a true Diva!

2 Sketches 4 You

Tja het is vakantie. De kinderen vermaken zich met z’n drietjes prima in het bijna tuin vullende zwembad ;-) Dus ik heb mezelf met wat restjes papier onder de parasol gepositioneerd. Klaar voor Laura’s Sketch # 5 van 2 Sketches 4 You.






Vriendin Eveline doet al een tijdje mee en sinds die paar kaartjes van laatst, heb ik ook de smaak te pakken gekregen =) Gelukkig is het naast broeierig warm ook bladstil buiten en lukt het me om wat in elkaar te fröbelen. Dit is mijn uitwerking van de schets.

De bloem kan er worden uitgetrokken met een 'plat cadeautje' [giftcard].




It’s vacation after all. The kids are having a blast in an almost yard filling pool ;-) So I positioned myself underneath our sunscreen with some paper scraps. Ready for Laura’s Sketch # 5 of 2 Sketches 4 You.

Friend Eveline has been taking their challenge for a while now. And after making some cards the other day I really got a taste for this cardmaking thing =) Luckily besides sticky hot it’s also practically dead calm outside so my outdoor paper project succeeds. Here’s my take on the sketch.

The flower can hold a gift card [little something].

Kamperen

De mannen zijn weer thuis.

René en de jongens zijn een paar dagen gaan kamperen in Zeeland. Zodra het zonnetje van de week doorbrak, hebben ze hun kamp opgeslagen en werd luxe en comfort even thuis gelaten [bij mij, hehe].

Het was een waar avontuur en ze vonden het natuurlijk geweldig. Daar heb ik ook geen moment aan getwijfeld. Koken op 1 gaspitje, water tappen uit een waterzak, geen koelkast, slapen op een bedje van lucht... Allemaal fantastisch. En zelfs het thuis laten van de dat-was-toch-wel-even-slikken-Nintendo DS is dapper gedragen. We hebben het niet eens gemist, mam! God Zij Dank!

Donderdag mochten Minke en ik langs komen. Even kijken hoe ze er bij zaten. Of ze het wel redden zonder de dames. En dat ging eigenlijk prima, wat jammer nou ;-) We hebben met z’n vijven lekker een zestien kwadraat gehuurd en het Veerse meer rondgetoerd. Wat blijft Nederland toch prachtig vanaf het water.

Aan het eind van de dag moest ik mijn avonturiers weer gedag zeggen [de hond kon thuis wel weer wat gezelschap gebruiken]. Minke mocht wel blijven. Zij heeft nog lekker een paar daagjes mee gekampeerd. En thuis was het maar stilletjes zonder die druktemakers. Ben maar wat blij dat ze er alle vier weer zijn =)

The guys came home again.

René and the boys went camping for a few days in Zeeland. As soon as the sun chased away the rain they pitched their camp. Leaving behind [with me, hehe] all things luxurious and comfortable.

It was a true adventure, which of course they loved. Like I would doubt that for one minute. Cooking on one burner, tapping water from a water bag, no fridge, sleeping on air… Absolutely wonderful. And even having to leave behind boy-talking-about-tough-calls the Nintendo DS was taken like a real trooper. We haven’t even missed it mom! Thank You Lord!

Thursday Minke and I were invited over. To see what it was like. Are they really coping without the ladies. And they were just fine, bummer ;-) However we did have a great day with the five of us.

We rented a sailboat and sailed the Veerse Lake. Holland is so gorgeous seen from the water. At the end of the day I had to say my adventurous guys goodbye [doggie was eagerly waiting for some company at home]. Minke could stay though. She joined their camp for a few more days. It was so quiet just by myself at home. I really missed that rowdy bunch. So happy they’re back again =)