A great experience

De mannen zijn weer thuis. Ze hebben het overleefd [en ik ook]. De eerste twee dagen was het flink afzien. Veel regen, harde wind en nog koud ook [zelfs in augustus, grrrr]. En ook ik heb daardoor flink afgezien. Heb diverse malen met de telefoon in mijn hand gestaan, om toch maar even te checken of alles goed ging. Maar heb dan weer een stoere echtgenoot die me dat uit mijn hoofd praat, onder het mom als er echt iets aan de hand is bellen ze ons wel. Goed, goed!

Wat was ik opgelucht toen donderdag het zonnetje weer ging schijnen, de regen uitbleef en de wind wat temperde. Mijn visioenen van wegwaaiende tenten [is ook echt gebeurd, maar gelukkig niet die van onze kids] en klappertandende mannetjes in een slaapzakje [gelukkig waren ze wel zo pienter om ’s nachts een warme trui aan te trekken en toch ook maar onder dat extra fleece dekentje te kruipen] ebden toen zachtjes weg en kon ik ’s nachts ook weer rustig slapen. Klaarblijkelijk zijn donderende onweersbuien, windkracht 6/7 en mijn kroost 40 kilometer verderop in een tentje, niet echt bevorderlijk voor mijn nachtrust ;-)

Op vrijdag middag waren de ouders weer welkom op het kamp. De jongens waren toen nog op het water. Fanatiek met een zeilwedstrijd bezig. We zijn toen maar eens bij hun tent gaan kijken. Die stond nog fier overeind en de chaos binnen viel ook nog mee. De vuile was had de weg naar de waszak niet gevonden, maar zolang er geen kleine kriebel beestjes in de tent rondlopen, ben ik dik tevreden. We hebben alles opgeruimd en in de auto geladen en toen nog een heerlijke middag van onze stralende zonen genoten, die in vier dagen een enorme ervaring rijker zijn geworden. Ze hebben het geweldig gevonden en willen volgend jaar zeker weer. En zo ben ook ik weer een ervaring rijker en wordt het loslaten steeds een beetje makkelijker [geloof ik ;-)]

The guys are home again. They survived their camp [and so did I]. First two days were pretty challenging. Lots of rain, heavy winds and pretty cold [even in August]. And those two days were challenging for me as well. I grabbed the phone several times, ready to give a call to check up on them. But then my tough husband talked me out of it again, saying the staff would surely call us, if anything was wrong. Sure sure!

I felt so relieved when finally the sun was shining again on Thursday, the rain stopped and the winds slowed down somewhat. My visions of tents blowing away [and that really did happen, though not to our kids] and freezing lads in their sleeping bags [luckily smart enough to wear a sweater and pull up that extra fleece blanket at night] faded away so I could enjoy a quiet night again. Evidently roaring thunderstorms, force 7 winds and my offspring some 25 miles from here in a tent , aren’t very conductive to a good night’s sleep ;-)

Yesterday we could pick them up again. They boys were still on the water. Racing each other. So we decided to take a look at their tent. It was still standing as when we left. The inside was somewhat different, but not really that bad. Sure the laundry hadn’t found its way to their laundry bag, but as long as there are no itchy critters crawling through the tent, I’m happy.

We cleaned up the camping gear and put everything in the car. And then enjoyed a lovely afternoon watching our beaming boys. Who learned so much in only four days. They’ve had a great time and most definitely want to go again next summer. And so I learned a lot too in four days. Setting them free is getting a little easier every time [or so I think ;-)].